ارتباط با دغلکاران و نفاق افکنان

 

   موضوع  مقابله با دغلکاران ، به تاریخچه ای که شما را به آنها مرتبط کرده است  و طریقه ی ارتباط بستگی دارد . در اینجا چند راهکار عملی ارائه می کنیم:

• تا شناختی از وضعیت  پیدا نکردید حرف نزنید ( تحلیل رفتار متقابل). 

 اطلاع رسانی کنید واطلاعات  بگیرید، اطلاعات را بررسی کنید و آن را با واژه های دیگر بیان کنید، تجزیه و تحلیل کنید (بدون هیچ قضاوتی) و درتمام این مراحل بی طرف باشید.   احساسات و عواطف  خود را در موضوع وارد نکنید. و با درایت پرسش هایی خوبی مطرح کنید.

-         چه چیز باعث شد اینطوری فکر کنی/ این را بگویی ؟

-         چطور به این نتیجه رسیدی؟

-         پس بنابر نظر تو...؟

هر جا که امکان داشت و هر گاه متوجه شدید بحث در جهت خوبی پیش نمی رود، از سکوت مانند یک پاسخ استفاده کنید.

نشان ندهید که از حرفهای او ناراحت شده اید و از خود  بی اعتنایی نشان دهید و خود را وارد بازی او نکنید. بیطرف بمانید و در حرفهایش داخل نشوید . او آزاد است آنچه می خواهد بگوید و به آنچه می خواهد بیاندیشدو این فقط به خودش مربوط است. آرام باشید و آرامش خود را حفظ کنید ( با کمک تنفس عمیق) و واکنشی نسبت به آنچه می گوید نشان ندهید بلکه  پس از استراحت تصمیمات جدیدی  اتخاذ کنید که مانع تنش در آینده نشود.  اگر کسی خواست  شما را  مجبور به به انجام کاری کند می توانید از "تکنیک تکرار" استفاده کنید.

فقط به پرسش آشکار پاسخ بدهید و نه به مطالبی که در مضمون کلام پنهان است. { از مطالب قبل} به خاطر دارید که موقعیتهایی پیش می آید که گفته طرف مقابل تماما اشتباه است، در این موقعیت اگر امکان داشته باشد، بهترین واکنش سکوت است.

 

وضعیتی که هر چه مخاطب می گوید خطاست

برخی از افراد هیچ انتخابی برای شما باقی نمی گذارند. زیرا همواره در تلاشند که از آنچه می گویید ایراد بگیرند، تا جایی که ارتباط با آنها بیشتر و بیشتر محدود و مشکل و  غیر ممکن و یا غیر قابل تحمل شود...

 در این حالت چه کنیم؟

-         تا آنجایی که می توانید بی طرف باشید.

-         عقیده خودتان را راجع به چیزی که در ارتباط نزدیک یا دور نسبت به اوست هرگز عنوان نکنید.

-         فقط مطالب اساسی رابگویید هیچ چیز، فقط مطالب مهم هستند. هر چه را که بتوان نگفت، اساسی نیست.

-         توجیه این افراد مثل روغن ریختن بر روی آتش است و بیشتر اختلافات را زیاد می کند. حتی از توجیه کردن خود بپرهیزید. فقط اطلاعات بی طرفانه را ارائه دهید بدون اینکه سعی در عوض کردن فکر آنها داشته باشید.

از آنها ناراحت نشوید، زیرا آنها منحصرا به شما حمله نمی کنند. ، بلکه عادت کرده اند که همه چیز را بخود بگیرند. بخصوص تلاش نکنید که آنها را تغییر دهید. آنها تا زمانی که خود نخواهند قادر به اتجام این کار  نیستند.

پاسخهای متزلزل کننده ؟

گاهی اوقات از واکنش خصمانه مخاطب خود حسابی غافلگیر می شوید به طوریکه تا دو روز بعد و حتی یک هفته نمی توانید برای آن پاسخی بیابید... وشما همواره در باره آن در فکر هستید ... اما در نهایت پاسخی را که می یابید بهترین نیست  و هرگز هم بهترین نخواهد بود!

بهترین پاسخ سکوت است زیرا کسی که با شما خصمانه برخورد کرده است منتظر برخورد تند شماست در حالیکه شما برعکس عمل می کنید. برخورد تند به او اجازه خواهد داد که بعدا شما را " به ستوه " آورد زیرا می تواند نقش قربانی را بازی می کند. داشتن برخورد بسیار آرام و پاسخ ندادن شما همیشه بهترین رفتار برای متزلزل کردن رفتار خصمانه  مخاطب شماست، زیرا او دیگر نمی تواند نقش قربانی را بازی کند.

اگر هنوز نمی توانید زبان خود را درچنین مواقعی نگهدارید لاقل نشان ندهید که تحت تاثیر قرار گرفتید.از خود حالت بی تفاوتی نشان دهید و اگر می بایست حتما به او پاسخی دهید رفتار متقابل او را تجزیه و تحلیل کنید (Analyse Transactionnelle) یعنی کاملا بی طرفانه ، بدون آنکه او را قضاوت ، یا برانگیخته، یا عصبانی کنید حتی آنچه را درخصوص موضوع فکر می کنید بر زبان نیاورید. 

فرض کنید کسی به شما بگوید:" تو بی مصرفی هر چه هم می کنی بی ارزش است" شما می توانید در آرامش کامل بگویید: "تو آزادی هر جور دوست داری فکر کنی، این تنها به خودت مربوط است." با این وجود اگر صد در صد بر خود کنترل نداشته باشید ممکن است  با پاسخ  دادن، تنش خود را نشان دهید. تنش بخوبی از نوع سخن گفتن احساس می شود و این خطر وجود دارد که رشته افکار منفی و حالت انتقام گیری و پاسخ های تند بالقوه زیادی  نشان داده شود... و در واقع خود را در گیر آنچه او می گوید خواهید کرد، اگر بدنبال یک پاسخ هستید، در باره آن فکر کنید و بهتر است سکوت را انتخاب کنید.

با تنفس عمیق حالت بی تفاوتی از خود نشان دهید.

 پس از مدتی که می گذرد، شما حس خواهید کرد که انگار هیچ حرف بدی نشنیده اید زیرا خود را نه درگیر یافتن پاسخ و نه حتی  در گیر پاسخ کلامی  کرده اید.

 سکوت حرکتی منفعلانه نیست ، سکوت خودش به خودی خود پاسخ است، بهترین پاسخی که می توان بعنوان مخاطب به یک رفتار ناخوشایند  داده شود. سکوت به شما کمک می کند آرام باشید و بهتر بر خود کنترل داشته باشید و با آرامش به راه عملی فکر کنید راه حلی که در آینده از این نوع ناراحتیها بی ارزش  جلوگیری کند.

سکوت باعث می شود  شما تصیمات درستی بگیرید و تحت تاثیر احساستان عمل نکنید.

ترجمه شده از "قدرت کلمات" نوشته  فاطیما زهرا عالمی

Communiquer avec des manipulateurs et des semeurs de zizanie

Pour contrer les manipulateurs, tout dépend du contexte, de la situation de communication, et de l'historique de la relation qui vous lie à eux, voici des solutions pratiques :

- Ne parlez qu'à partir de l'état "A" (analyse transactionnelle) donc : informer et s'informer, traiter une information, reformuler, analyser (analyser sans juger) tout en restant neutre. Ne pas faire intervenir ses sentiments ni ses émotions. Savoir poser les bonnes questions: • Qu'est-ce qui te fait penser/dire...? • Qu’est-ce qui fait que …. ? • Comment se fait-il que….. ? • Ainsi selon toi………. ? - Adoptez le silence comme réponse quand c'est possible et si vous savez que la discussion ne peut pas évoluer dans le bon sens. - Ne lui montrez pas que vous êtes touché(e) par ses paroles, donc afficher l'indifférence et ne rentrez pas dans son jeu. Restez neutre et ne vous impliquez pas dans ses paroles, il est libre de dire ou de penser ce qu'il veut et cela n'engage que sa propre personne. - Restez pacifique et gardez votre calme (grâce à la respiration abdominale) et ne réagissez pas à ce qu'il dit mais plutôt agissez en prenant à tête reposée, de nouvelles décisions qui empêcheront une tension de s’installer au futur. - Utilisez la technique du disque rayé (page : 28) si quelqu'un veut vous faire faire une chose que vous ne voulez

 

 

pas. - Répondez uniquement au message apparent et non au sous-entendu. - Souvenez-vous qu’il y a des situations où quoi qu'on dise, on a tort donc adopter le silence quand c'est possible peut être la meilleure des solutions.

 

Il est des situations où quoi que l’on dise, on a tort

 Certaines personnes ne vous laissent pas le choix. Car tellement elles trouveront toujours une raison de prendre mal ce que vous pourrez leur dire, que la possibilité de communiquer avec elles, devient de plus en plus restreinte, de plus en plus difficile, voire même des fois impossible ou infernale...

Que faire à ce moment là ?

1/ Restez le plus neutre possible en restant pacifique.

2/ Ne donnez jamais votre avis même sur quelque chose qui ne concerne ni de près ni de loin cette personne.

 3/ Dire uniquement l'essentiel et rien que l'essentiel vital. Tout ce qui peut ne pas être dit n'est pas essentiel.

4/ Vous justifier auprès de ces personnes ne fera qu'ajouter de l'huile sur le feu et alimenter encore de nouvelles discordes. Évitez même de vous justifier. Présentez plutôt une information de la manière la plus neutre possible sans essayer de leur faire changer leur opinion.

ا

Ne leur en voulez pas dans vos cœurs, car ce n'est pas pour vous attaquer personnellement qu'elles font ça mais uniquement parce qu'elles ont pris l'habitude de tout prendre sur elles-mêmes. N'essayez surtout pas de les changer. Elles en sont incapables tant qu'elles ne le désirent pas d'elles-mêmes.

Des réponses déstabilisatrices ?

 Des fois vous êtes tellement surpris par la réaction agressive de votre interlocuteur à votre égard que vous ne trouvez la réponse que 2 jours après ou voire même quelques semaines après...et cela continue à vous travailler... La réponse que vous avez finalement trouvée n'aura pas été la meilleure et d’ailleurs ne le sera jamais ! La meilleure réponse est le silence car celui qui vous agresse s'attend à ce que cela vous fasse mal et que vous réagissiez négativement. Ce qui lui permettra par la suite de faire de vous « son persécuteur » (A.T) pour enfin pouvoir jouer lui, le rôle de la victime. Quand vous adoptez un air très calme et ne répondez pas, cela reste toujours la meilleure façon de déstabiliser votre interlocuteur agressif car il ne saura plus comment faire la victim.

Si vous n'arrivez pas encore à retenir votre langue dans ce genre de situations, au moins ne lui montrez pas que cela vous affecte. Affichez un air d'indifférence et s'il faut absolument lui répondre, optez à parler de l'état "A" (Analyse Transactionnelle) c'est à dire parler de manière totalement neutre, sans le juger, sans le provoquer, sans l'agresser et sans même dire ce que vous pensez.

 Imaginons par exemple quelqu'un vous dire "vous êtes nul et ce que vous faites est nul !"

 Vous pouvez répondre d'un air très calme : - Vous êtes libre de penser ce que vous voulez et cela n’engage que vous. Toutefois quoi que vous répondiez risque de faire monter la tension en vous si vous ne vous contrôlez pas à 100 %. Et cela se sentira à coup sûr dans votre manière de parler et risque de déclencher en vous un déchainement de pensées négatives de vengeance et d’une infinité de ripostes potentielles sans fin...donc vous vous impliquerez dans ce qu'il dit si vous cherchez une réponse...pensez-y et optez plutôt pour le silence !

 Affichez simplement de l’indifférence en travaillant votre respiration abdominale.

 

Dans les instants qui s'ensuivront, vous vous sentirez comme si vous n'aviez jamais rien entendu de méchant car vous ne vous êtes pas impliqué(e) ni par la pensée à chercher la réponse ni par la réponse verbale elle-même.

Le silence n'est pas être passif, le silence en lui-même est une réponse et la meilleure réponse qui peut être donnée à une maladresse de la part de votre interlocuteur. Votre silence vous permettra de rester calme, de mieux vous maîtriser et de réfléchir à tête reposée à une solution pratique qui fera que vous éviteriez à l'avenir ce genre de désagrément inutile. Vous prendrez les bonnes décisions et n'agirez pas sous l'effet de votre impulsion.

D'après : Le Pouvoir des Mots Par Fatima-Zahra ALAMI

داستانی برای اندیشیدن

 

 

 

روزی مرد ثروتمندی سبدی پر از زباله به مرد فقیری داد، مرد فقیر لبخندی زد و با سبد رفت. او سبد را خالی و تمیز کرد وسپس آن را پر از گلهای زیبا نمود. مرد فقیر به نزد مرد ثروتمند برگشت و سبد را به او برگرداند، مرد ثروتمند تعجب کرد و به او گفت: چرا به من این سبد پر از گل های زیبا را می دهی من که به تو سبدی پر از زباله دادم؟؟؟ مرد فقیر به او گفت: هر کس هر  آنچه در قلبش دارد می دهد.

Chaque personne donne ce qu’elle a dans le cœur

Un jour un homme riche donna un panier rempli d’ordures à un homme pauvre. 

L’homme pauvre lui sourit et repartit avec le panier. Il le vida et le nettoya et puis le remplit de fleurs magnifiques.

Il retourna chez l’homme riche et lui retourna le panier. 

L’homme riche s’étonna et lui dit « Pourquoi tu m’as donné ce panier rempli de belles fleurs alors que je t’ai donné des ordures ?"

Et l’homme pauvre lui dit « Chaque personne donne ce qu’il a dans le cœur »

Qu'avez-vous à offrir à ceux qui vous entourent ?

باحذف قند در بدن چه اتفاقی می افتد

 

 

به قند معتادید یا نه؟ تصمیم دارید این ماده را از مواد غذایی خود حذف کنید.

 

 

عده ای از متخصصان برای شما توضیح می دهند در مقابل این رژیم غذایی جدید  بدن شما چه واکنشی از خود نشان می دهد.

 

 

قند ماده ای است به وحشتناکی کوکایین؟ بعد از سیگار و الکل، این قند است که برخی در هرشرایطی از آن اجتناب می کنند. کتابهایی که گواه این موضوع هستند :  "قند صفر" اثر روزنامه نگار فرانسوی  دانیل ژرکن یا " تصمیم گرفتم، قند بس است " اثر سارا ویلسون استرالیایی خود یک ضربه است و همین دلیل کافی است.

 

 

 این پودر دلپذیر مسئول بسیاری از مشکلات از جمله، اضافه وزن، دیابت ، چاقی، بیماری های ناشی از التهاب و اعتیاد. این را همه می دانند که در دومین روز ترک سیگار انسان  دچار درد می شود، اما آیا در مورد ترک قند هم همین طور است؟ آیا مانند ترک مواد مخدر در اولین ساعات آن، دچار لرزش می شویم؟ پس از آن چه پیش می آید؟ چند متخصص جوابگوی ما هستند.

 

 

 

 

 

ترک اعتیاد دشوار

 

 

چنانچه در مواد غذایی، قند طبیعی باشد مشکلی ایجاد نمی شود،  در اینجا مسئله قند صنعتی است که به غذاها افزوده می شود زیرا میزان  قابل توجه ، خطرناک و اعتیاد آوری از آنها  در غذاهاست. درسال 2007 تحقیقی منتشر شد که توسط عصب شناس و مدیریت تحقیق CNRS سرج احمد  انجام گرفته بود این تحقیقی بر روی موشهابود و نشان داد 90% موشها آب قند،... را بر کوکایین ترجیح می دهند. بنابر نتایج این تحقیق  " مطالعات دیگر  نشان می دهد دسترسی طولانی مدت  جوندگان، بین سه تا شش هفته، به گلوکز و ساخاروز – حالت قندی-  در آنها وابستگی به وجود می آورد وبه  جهت فقدان این ماده ، هنگام ترک عوارض کم وبیش شدیدی را در آنها می توان  مشاهده نمود." در واقع، شکر بر روی یاخته های عصبی همچون مواد مخدر عمل می کند و همان قسمت پاسخ  مغز را فعال می کند.

 

 

بسته به میزان مصرف ، اولین ساعات حذف این ماده می تواند احساس ناخوشایندی به همراه داشته باشد. سرج احمد توضیح می دهد " در طول دو هفته اول ، در انسان ، تحریک پذیری ، اضطراب و حالت افسردگی را می توان مشاهده نمود.

 

 

لوراتارسیسی ، روزنامه نگار، این مطلب را تایید کرد زیرا او به مدت یک ماه  دست از خوردن قند کشید. او در برنامه ای  {تجربیات خودرا} در پنجشنبه 18 ژانویه از کانال 2 فرانسه پخش کرد. با این عنوان "زندگی من بدون شکر، فردا دست می کشم." او در این برنامه تایید کرد: " من افسرده بودم و همه می گفتند که رفتار من غیر قابل تحمل شده. اگر من به خاطر شغلم مجبور نبودم  که تجربه اینکار را داشته باشم ، قطعا ادامه نمی دادم.

 

 

دکتر تغذیه لورانس پلومی ، نویسنده "قند، چربی و نمک" می گوید :"دسر یک منبع لذت است اگر آن را حذف کنیم، حتما مقدار افسرده می شویم. برخی از افراد در مقابل مسائل احساسی قوی به قند پناه می برند، حالا اگر مانع آنها شوند، مثل اینست که مانع گرفتن چوب زیر بغل کسی شویم".

 

 

 وزن کم کردن

 

 

پس از دوران کم و بیش مشکل،  انتقال غذایی با قند صفر می تواند باعث کم کردن وزن شما شود. رولا تارسیسی علارغم خوردن چندین راکلت و تارتیفلت { دو نوع غذا چرب و انرژی زا} در یک ماه دو کیلو وزن کم کرد.

 

 

والری اسپیناس  متخصص تغذیه در کتابش " از قند دست کشیدم" به طور خلاصه می گوید: " قند یک نوع ماده ی پر کالری است، مصرف آن ترشح هورمون انسولین که هورمون ذخیره سازی است را به همراه دارد. بنابراین قطع ساده آن کالری را کم می کند  و در نتیجه بدون دردسر باعث کاهش وزن می شود.  و تاکید دگر بار می کند ، هر چه مقدار حذف قند بیشتر باشد کاهش وزن بیشتری را به همراه دارد اما این به این معنا نیست که چون خودمان را از دسرموس شکلات محروم کردیم به کباب بچسبیم.

 

 

انرژی بیشتر

 

 

انرژی بهتر، تمرکز بهتر، خواب بهتر... برای کسانی که علی رغم ده ساعت در رختخواب ماندن شبانه نمی توانند از آن خارج شوند، حذف شکر درمان است. والری اسپیناس تو ضیح می دهد: " قند خودش یک منبع انرژی است اما وقتی در آن زیاده روی می کنید  شما را خسته می کند. مصرف بیش از حد قند رشد مخمر های روده را افزایش می دهد و این کار باعث خسته کردن سیستم گوارش می شود. خوردن زیاد قند به در دفعات مکررنیز باعث تحلیل ، ارگان تولید کننده انسولین، می شود.

 

 

ولی پس از گذراندن سختی های ترک، رولا تارسیسی ، روزنامه نگار، احساس سرحالی کرد.  او بخاطر می آورد: " قبلا علی رغم یک خواب خوب با خستگی از خواب بیدار می شدم و بعد از ناهار نیز یک خستگی ناگهانی بدون علت داشتم. اما بعد از گذراندن ده روز ، روی فرم آمدم." ، از نظر دکتر تغذیه لورانس پلومی ، افزایش انرژی، با کم کردن وزن قابل توضیح است و نیز می تواند کاملا روانشناختی باشد و نه نتیجه تغییر واقعی فیزولولژیکی. او می گوید: "وقتی یک لیوان آب سبزیجات می نوشید بلافاصله احساس خوبی به شما دست می دهد زیرا می دانید که این ماده  برای بدن شما خوب است. همین اتفاق با کم کردن شکر برای ما  رخ می دهد بخصوص اگر مصرف ما زیاد بوده باشد."  

 

 

در مورد رولا، خوردن دسر مملو از گلوکز بعد از ناهار می تواند توضیح دهنده احساس خستگی بعد از ناهار . توضیح دقیقتر  این مطلب را متخصص تغذیه می دهد: " وقتی قند می خورید ، پانکراس به سرعت انسولین ترشح می کند و وقتی این مقدار کاهش یابد قند خون پایین می آید و لذا احساس خستگی پدیدار می شود.

 

 

پوست زیباتر؟

 

 

عده ی زیادی از کسانی که شکر را کنار گداشتند ادعا می کنند که پوست بهتری پیدا کرده اند. لورا تاسیسی  به این مطلب گواهی نمی دهد  و می گوید: "  من مشکل خاصی با پوستم نداشتم بنابراین بهبودی هم در این مورد ندیدم." اما اگر شما مستعد جوش زدن هستید، کم کردن شکر می تواند برای شما فوایدی به همراه داشته باشد. والری اسپیناس می گوید:"  پوست پیام رسان کبد است؛ ارگانی که سموم را از بین می برد، کسی که کبدش خوب کار نمی کند مقدار زیاد شکر یا موادی مانند چربی یا الکل خودش را می تواند به شکل جوش نشان دهد. اگر شما این مواد را زیاد مصرف نکنید جوش هم نخواهید داشت، حذف شکر معجزه نمی کند. و اگر مشکلی در ارتباط با خواب  نداشته باشید خوابتان هم بهتر نمی کند.

 

 

بنابراین نخوردن شکر راه حل تمام مشکلات مربوط به ( خواب، خلق و خوی، وزن،  voire de couple[1]) نیست اما آگاهی از  مواد غذایی و شکرها می تواند راه درست باشد. لوران پلومی نتیجه گیری می کند : باید روش زیاده روی در خوردن مواد را کنار بگذاریم ، این میانه روی است که ما را حفظ می کند.

 

 

 

 

---

[1] برای این کلمه معادلی پیدا نکردم لطفا اگر معادل آن را می دانید مرا راهنمایی کنید.

 

 

 

Ce qu’il se passe dans votre corps quand vous arrêtez le sucre

 

 

Accro ou non au sucre, vous avez décidé de l'éliminer de votre alimentation. Plusieurs spécialistes vous expliquent comment votre corps réagira à ce nouveau régime. Le sucre, une drogue pire que la cocaïne ? Après la cigarette et l’alcool, c’est à lui que certaines renoncent en tout cas. Des livres témoignages tels que Zéro sucre (1) de la journaliste française Danièle Gerkens ou C’est décidé, j’arrête le sucre (2) de l’Australienne Sarah Wilson font un tabac, et pour cause. L’exquise poudre serait responsable de nombreux maux comme notamment le surpoids, le diabète, la fatigue, les maladies inflammatoires et l'addiction. Il est admis qu’arrêter de fumer du jour au lendemain se fait dans la douleur, mais en est-il de même pour le sucre? Tremble-t-on tel un toxicomane en manque dès les premières heures de sevrage ? Quelles conséquences par la suite ? Adieu affreuse bouée du ventre et bonjour peau de bébé ? Plusieurs spécialistes nous répondent.

 

 

Un sevrage difficile

 

 

Si le sucre naturel présent dans les aliments ne pose pas de problème, le sucre ajouté par les industriels est souvent pointé du doigt, car présent à doses trop importantes, dangereuses et addictives. Une étude sur des rats, menée entre autres par le neurobiologiste et directeur de recherche au CNRS, Serge Ahmed, a démontré en 2007 que 90% de ces animaux préféraient l’eau sucrée... à la cocaïne. Selon le scientifique, «d’autres études montrent qu’un accès prolongé de trois à six semaines au glucose et saccharose – des formes de sucre – créent un état de dépendance chez les rongeurs ; l’on observe des symptômes de manque plus ou moins intenses lors du sevrage.» En effet, le sucre agit sur les neurones comme une drogue et active le même mécanisme de récompense du cerveau. En fonction de son niveau de consommation, sa suppression peut provoquer des sensations désagréables dès les premières heures. «Chez l’homme, on peut observer une irritabilité, de l’anxiété et un état quasi dépressif pendant les deux premières semaines», explique Serge Ahmed.

 

 

 

La journaliste Rola Tarsissi le confirme. Quand elle a arrêté de manger du sucre pendant un mois pour son reportage Ma vie sans sucre : demain j'arrête ! (3) diffusé ce jeudi 18 janvier sur France 2, les dix premiers jours de privation ont été les plus pénibles. «J’étais déprimée et tout le monde s’accordait à dire que j’étais insupportable. Si je n’avais pas été dans l’obligation professionnelle de faire l’expérience, j’aurais certainement craqué», admet-elle.

 

 

 

«Un dessert est une source de plaisir, si on le supprime, on sera forcément un peu déprimé. Certains se réfugient dans le sucre à l’occasion d’émotions fortes, si on les en empêche, c’est comme une béquille dont on se prive», souligne Laurence Plumey, médecin nutritionniste, auteure de Sucre, gras et sel (4).

 

 

 

Perte de poids

 

 

Après une période de transition plus ou moins difficile, une alimentation zéro sucre peut vous faire perdre du poids. Rola Tarsissi a perdu deux kilos en un mois malgré ses nombreuses raclettes et tartiflettes. «Le sucre est l'aliment calorique par excellence. Sa consommation entraîne la sécrétion d’insuline qui est une hormone de stockage. Le simple fait de diminuer sa consommation va faire baisser les apports caloriques et donc favoriser la perte de poids sans difficulté», résume la micro-nutritionniste Valérie Espinasse dans son livre J’arrête le sucre (5). Encore une fois, plus les excès étaient importants, plus la perte de poids le sera. Mais il ne s’agit pas non plus de s’empiffrer de kebab sous prétexte que l’on se prive de mousse au chocolat.

 

 

Plus d’énergie

 

 

Une meilleure énergie, une meilleure concentration, un meilleur sommeil... L’arrêt du sucre serait le remède pour celles qui, malgré des nuits de dix heures, n’arrivent pas à mettre le pied hors du lit. «Les sucres sont une source d’énergie mais vous épuisent quand vous en consommez trop fréquemment. L’apport excessif en sucre favorise le développement des levures intestinales qui fatiguent le système digestif. Manger trop de sucre, trop fréquemment, expose également à un épuisement du pancréas, l’organe secrétant l’insuline», explique Valérie Espinasse.

 

 

 

Ainsi, après les difficultés du sevrage, la journaliste Rola Tarsissi s’est sentie revigorée. «Avant j’étais fatiguée au réveil malgré une bonne nuit de sommeil et j’avais un coup de pompe après le déjeuner. Mais passés les dix premiers jours, j’étais plus en forme», se souvient-elle. Pour la médecin nutritionniste Laurence Plumey, ce regain d’énergie s’explique surtout par une perte de poids, et peut aussi être purement psychologique, et non le fruit d'un véritable changement physiologique. Elle l'illustre : «Quand on boit un jus de légumes verts, on se sent tout de suite mieux car on sait que l’on fait du bien à son corps. On peut avoir le même mécanisme si l’on réduit notre apport en sucre, surtout si l'on était dans l’excès.»

 

 

Dans le cas de Rola, ses desserts riches en glucose après le déjeuner peuvent également expliquer sa fatigue. «Quand on mange du sucre, le pancréas secrète de l’insuline trop rapidement, et quand ce taux baisse on se retrouve en hypoglycémie et donc fatigué», précise la médecin nutritionniste.

 

 

 

Une plus belle peau ?

 

 

Nombreux sont les adeptes du no sugar assurant avoir une meilleure peau. Rola Tarsissi quant à elle, ne l'a pas constaté. «Je n’avais pas de problème particulier donc je n’ai pas vu d'amélioration.» Si toutefois vous êtes sujette aux boutons, la diminution des sucres peut avoir des bénéfices. «La peau fonctionne comme un relais du foie : c'est un organe qui élimine les toxines, explique Valérie Espinasse. Chez les personnes ayant un foie qui fonctionne mal, l'excès de sucre ou d’autres substances, comme le gras ou l’alcool, se manifeste sous forme de boutons. Si vous n’étiez pas dans l’excès et que vous n’aviez pas de boutons, l’arrêt du sucre ne va pas faire de miracle. Vous n’allez pas non plus mieux dormir si vous n’aviez pas de problèmes de sommeil.»

 

 

 

Ne plus manger de sucre n’est donc pas la solution à tous vos problèmes (sommeil, humeur, poids, voire de couple[1]). Mais prendre conscience de son alimentation et de son apport en sucres pourrait être la voie à suivre. «Il faut se méfier des attitudes extrêmes et manger de tout», conclut Laurence Plumey. Modération quand tu nous tiens.

 

 

 

Figaro, Par Sevin Rey | Le 18 janvier 2018

 

 

 

 

---

[1] Aidez-moi à comprendre cette phrase(voire de couple), s'il vous plaît,

 

 

آیا نظر می دهید تا مطرح شوید؟

عده ی بسیاری از مردم نا آگاهانه دچار این خطا می شوند: نظر می دهند تا تایید شوند. بنظر می رسد می خواهند با مطرح کردن خود در بحث، تایید شوند.

«من اینجا هستم! من شخصیت دارم! به من توجه کنید! من بهترینم! ...»در واقع{ تصور می رود} اگر روش آنها باعث آزردگی خاطر کسی نشود طرز تفکرشانن چندان ناخوشایند نیست.

افسوس، شروع با نگرش مطرح کردن خود به شیوه مزورانه فقط می تواند  زاینده  روشی مغرضانه  باشد. اغلب در انتقاد از دیگران ،در تناقض با دیگران بر سر موافقت یا مخالفت  ویا برای حرفهای بی ارزشی رایج در مکالمات، این واکنشها ایجاد می شود. . این گونه حرفها اغلب در تقابل های غیر کلامی ظاهر می شود که بیان ساده  ی افکار کسی باعث این جدال ها می شود.

چگونه  از افتادن در این دام ارتباطی اجتناب کنیم:

اگر صحبت های شما دیگری را نارحت می کند ، فکر نکنید لازم است  برای اثبات آزادی بیان به خود، عقیده خود را بیان کنید. ..

و اگر دلیلی هم برای ابراز عقیده  ندارید  تصور نکنید لازم است برای اثبات آزادی بیان عقیده خود را بیان کنید.

چیزهایی کوچکی را که در مخاطب خود می پسندید برجسته کنید و عمدا آنهایی را که دوست ندارید نادیده بگیرید. جذابیت ارتباط انسانی در این نکته نهفته است.

بدون جدال و مخالفت گویی هم می شود بخوبی ابراز عقیده کرد و جلب احترام نمود .

در اینجا موضوع بیان آزادانه در یک ارتیاط است  بدون ضایع کردن حقوق دیگران. بهترین روش بیان عقیده،  بیان با حفظ  احترام دو جانبه  به خود و دیگران است . داشتن حالت تهاجمی  خصیصه افراد ضعیف است زیرا بیان حرفهای ناراحت کننده بسیار ساده است، اما کنترل خود و واکنشها یمان در مقابل آنچه که دوست نداریم آسان نیست.

 

بهر صورت، وقتی با عمل و یا حرف کسی مخالفیم ، همیشه لزومی ندارد  برای اثبات خود و یا جلب احترام دیگران ، بگوییم  مخالفیم.

 اغلب مردم، به اشتباه، فکر می کنند در بیان مخالفت با دیگران خود را به اثبات می رسانند. در حالیکه اگر بدانیم چطور، به چه منظور و چگونه مخالفت خود را ابراز کنیم، بهتر می توانیم خود را اثبات کنیم. برای اینکار باید هدف خالصانه داشت و اینکار نباید پاسخی باشد به تنفر یا تحقیری  که  در خود نسبت به دیگری احساس می کنیم. یکی از دوستان  حرفی به من زد که در اینجا خاطرنشان  می کنم:

" بگذار دیگران فکر کنند ما موافقیم، همین امر نردبانی است که می تواند  ضدیت های عمیق را به سمتی  بکشاند که مدیریت شود و علاوه بر آن دمل های چرکین را هم  معالجه می کند."

فلاسفه می گویند:"  آقاا، من با آنچه می گویید موافق نیستم، اما حاضرم زندگی خود را بدهم تا شما بتوانید با آزادی ابراز عقیده کنید."

 اصل ، ابراز عقیده است که با حس آزادی کافی و  کنترل کلمات و هدفی صادقانه عاری از احساسات منفی همراه باشد . منظور این نیست که بگذاریم دیگران ما را موافق  فرض کنند بلکه هدف ایجاد  اهداف دستیافتنی برای ارتباط است.

پیش از اینکه بی اختیار بیان عقیده کنیم، باید از خود بپرسیم چرا می خواهیم ابراز عقیده کنیم. سپس واکنش فرد مقابل را حدس بزنیم و با براورد عوامل موثر در ارتباط، خود را در جای درست قرار دهیم...

مطمئن باشید که با سکوت هم  می توان ابراز عقیده نمود، آزاد بود و قویا پیروز شد. و اغلب این روش موثرتراست.

گرفته شده : قدرت کلمات نوشته فاطیما زهرا عالمی 

 

S’exprimer pour s’affirmer ?

 

 Beaucoup de gens tombent dans l’erreur inconsciente de s’exprimer juste pour s’affirmer. Ils semblent vouloir affirmer par leurs interventions dans une discussion « Je suis là ! J’ai une personnalité ! Remarquez-moi ! Je suis le (la) meilleur(e)... ». Ce qui est désagréable n’est pas vraiment ce qu’ils pensent s’ils choisissaient une manière qui n’offenserait pas autrui.

 Hélas, partant de cette attitude mentale de vouloir s’affirmer sournoisement, ne peut engendrer qu’une façon de faire malveillante. Ce genre de réaction se manifeste en général par la critique d’autrui, par contredire les autres sur un oui et sur un non, sur des futilités qui se passeraient bien de commentaires. Cela se manifeste de même par une agressivité dans le non verbal. Faire d’une simple réflexion exprimée par quelqu’un, un sujet à conflit.

Pour éviter de tomber dans ces pièges de communication :

Ne vous sentez pas obligé d'exprimer votre opinion pour vous prouver à vous-même que vous avez la liberté d'expression si ce que vous dites blessera l'autre...

 Ne vous sentez pas non plus obligé d'exprimer votre opinion pour vous prouver à vous-même que vous avez la liberté d'expression si ce que vous dites n'a pas de raison d'être dit...

Mettez en relief, les petites choses que vous appréciez chez autrui tout en ignorant volontairement celles que vous n'aimez pas, c'est ce qui fait le charme de toute relation entre les humains.

On peut très bien s'affirmer et se faire respecter sans avoir à être agressif et sans contredire les autres. Il s'agit de "l'assertivité" en communication. La meilleure façon de s'affirmer est de le faire dans le respect intégral de soi-même et d'autrui. L'agressivité n'appartient qu'aux faibles car il est trop facile de dire des méchancetés mais ce qui est difficile est de se contrôler et de contrôler sa propre réaction face à ce que l'on n'aime pas.

Toujours est-il que pour s'affirmer et se faire respecter, on n'a pas toujours besoin de dire qu'on n'est pas d'accord à tous ceux dont nous désapprouvons une parole ou une action.

On a tendance à croire à tort qu'en affirmant son désaccord à autrui, on s'affirme ainsi. On s'affirmera beaucoup mieux si on sait comment, pourquoi et quand affirmer son propre désaccord.

 Il doit y avoir un objectif honnête et que cela ne réponde pas à un mépris ou à une haine que l'on peut ressentir à l'égard d'autrui.

 Je reprends les paroles d’un ami à moi qui a dit : "Laisser croire à l'autre que nous sommes d'accord peut créer une escalade menant à un profond désaccord difficile à gérer ensuite. Autant purger l'abcès de suite." Des philosophes ont dit : "Monsieur, je ne suis pas d'accord avec votre opinion mais je donnerai ma vie pour que vous puissiez l'exprimer librement" Et mon ami a terminé par affirmer : "Il est toujours possible de s'affirmer avec tact."

 -----------------------------------

L'essentiel est de se sentir assez libre et épanoui tout en maîtrisant ses paroles et en se fixant un objectif honnête dénué de sentiment négatif en exprimant son opinion. L'idée n'est pas de laisser l'autre croire qu'on est d'accord avec lui, mais de se fixer un objectif facile à atteindre dans la communication. Savoir pourquoi on exprime son opinion est la première question à se poser avant de l'exprimer spontanément. Anticiper la réaction de l'autre, se mettre à sa place, mesurer les enjeux...

Savoir aussi que l'on peut très bien s'affirmer, être libre, fort et triompher par la voie du silence. Très souvent c’est la plus efficace !

D'après : Le Pouvoir des Mots Par Fatima-Zahra ALAMI

چشم من خطا کرد

پیامبر(ص) :

عیسی بن مریم مردی را می بیند که دزدی می کند ، به او می فرماید:

" آیا دزدی کردی؟"

مرد گفت:

" هرگز! قسم به خدایی که جز او معبودی نیست."

حضرت فرمود:

"به خدا ایمان دارم، {شاید} چشم من خطا کرده است."

نهج الفصاحه 2354

 

Prophet Muhammad (s.a.a.w.) dit:

 UN jour Jésuse le fils de Marie voit un homme voler, lui dit :

 « Est-ce que vous voler ? »

 L’homme lui dit :

«  Jamais! Je jure devant Dieu, qu'il n'y a pas de divinité en dehors de Dieu. »

Jésus-Christ dit :

«   Je crois en Dieu, mes yeux  se trompent {peut-être}.»

Nahj al-fiṣaḥ 2354

یک و دو می شود سه

 

                                

 هنگام تلاش برای درخشیدن اسعتدادها ممکن است مضحک جلوه داده شویم .

 

 

هنگامیکه فردریک از کالج برای تعطیلات عید پاک به خانه برگشت، خواست که به همه، دانش و استعداد خود را نشان دهد. در هنگام شام خدمتکار دو عدد مرغ آورد.

فردریک گفت: شما فکر می کنید که اینجا  در این دیس دو مرغ سرخ شده است ؟ ...خوب، من می خواهم ثابت کنم که از آن سه عدد است.

 

پدر گفت: می بینیم.

 

-اولا، این یکی  می شود یک و آن یکی می شود دو. خوب، یک و دو می شود سه. بنابراین امروزما سه مرغ برای خوردن داریم.

 

پدر پاسخ داد کاملا درست است، مادر یکی از آن را می خورد، من، من هم یکی از آن را می خورم و سومی هم مال توخواهد بود!

 

 

 

                                            Un ET DEUX FONT TROIS

 

 

       En cherchant à faire briller son esprit, on risque d’être ridicule.

 

 

 Lorsque Frédéric revint du collègue aux vacances de Pâques, il voulut montrer à tous sa science et sa esprit. Au dîner la domestique servit deux poulets.

 

 

 

« Papa, dit Frédéric, vous croyez qu’il ya deux poulets rôtis sur ce plat ? …Et bien, je veux vous prouver qu’il y en a trois !

 

 

_Voyons, dit le père.

 

 

_D’abord, celui-ci fait un et celui là fait deux. Or, un et deux font trois. Nous avons donc trois poulets à manger ce soir :

 

 

 

_C’est parfaitement exact, répondit le père ; Maman va en prendre un, moi j’en prends un aussi et le troisième sera pour toi. »

 

 

 

آیا حساسیت شما منطقی است؟

آیا حساسیت شما منطقی است؟

 

 

 

برای داشتن یک ارتباط مفید، باید بیشتر نسبت به مخاطب حساس باشید تا به گمانه زنی های خود. یعنی خوب به حرفهای او توجه کنید، به او نزدیک شوید و پیام حقیقی او را درک کنید و به دنبال اهداف خوب او باشید.

 

 

در زمانه ی ما ، وقتی فردی  نمی خواهد تلاشی برای درک بهتر مخاطب کند ، و خود را مجاز می داند تا در باره قصد و نیت دیگران  قضاوت کند و اتهامات دروغین بزند و حرفهای افراد را غلط تعبیر کند،  خیلی  مد شده  که بگوید :" من حساسم"

 

 

خوب دقیقا حساسیت به چی ؟ نسبت به دیگری یا به خود؟ آیا حساسیت من پاسخی به حقایق است یا فقط پاسخی است  به احساساتی که با حقایق توجیه نمی شود؟

 

 

توجه:" من حساسم"!!!

 

 

این عبارت ، کلمه" شکستنی" را به ذهن می آورد، برچسبی که روی کارتون های بسته بندی شده دیده می شود  با این تفاوت که آن برچسب را برای هشدار می چسبانند یعنی  جنسی که داخل کارتون است  محکم نیست و حاوی اجناس شکستنی  است .چرا چنین برچسبی  یعنی"حساس" را  بر خودتان می چسبانید در حالیکه احتمالا شخص محکمی هستید و بر خودتان کنترل دارید؟

 

 

گفتن" من حساسم" نوعی کم ارزش کردن خود است و نه بهانه ای برای اینکه دیگران بیشتر توجه داشته باشند

 

 

با گفتن " من حساسم"، شخص عمدا ، تصمیم می گیرد بر رفتار خود کنترلی نداشته باشد.  این کار مثل اینست از دیگری بخواهید تمام احتیاط های لازم را بکار ببرد تا شما نلغزید...

 

 

این موضوع درست مثل اینست که شما دوچرخه ای بدون ترمز سوار شوید و بجای اینکه ترمز آن را تعمیر کنید یا ترمز بر آن نصب کنید، به تکرار این عبارت به رهگذران بسنده کنید :" حواستان باشد به من نخورید، من ترمز ندارم!!!!"

 

 

یا به عبارت دیگر، مثل این می ماند که به طور منطقی به دیگران بگویید:" از آنجایی که من حساسم، خوب به خودم اجازه می دهم به خاطر هیچی عصبانی شوم ، برنجم، دیگران را متهم کنم و غیره..."  و حواست باشه موقعی که با من حرف می زنی تمام احتیاط های لازم را بکنی."

 

 

در این صورت بهتر است بگویید:" وقتی دیگران با من حرف می زنند، من تصمیم گرفتم برای مقاصد منفی خود، حساس باشم."

 

 

 

در واقع کسی نمی تواند خود را اینطور و انطور ( حساس، عصبی و...)  معرفی کند مگر آنکه بخواهد اینگونه عمل کند. پس بهتر از قربانی بودن خلق خوی وعادت های خود دست بکشیم و کسی بشویم که بر واکنش هایش کنترل دارد  و می خواهد مثل کسی باشد که برای شکوفایی شخصیتی و آسایش خود مفید باشد. از طعمه بودن برای افکار منفی خود دست بکشیم و آن ها را از ویژگی های شخصیتی خود نکنیم. 

گرفته شده از "قدرت کلمات نوشته فاطیما زهرا عالمی"

( نظرات شما بخصوص در باره ترجمه می تواند برای من رهگشا باشد ، لطفا آن را از من دریغ نکنید. )

 

 

Êtes-vous sensible dans le bon sens ?

 

 

 

Pour qu'une communication soit efficace, il faut avoir le souci d'être plutôt sensible à son interlocuteur et non être sensible à ses propres conjectures. C’est à dire être à l’écoute de son interlocuteur, aller vers lui, comprendre ce qu'il veut transmettre comme message réel, chercher sa bonne intention...

 

 

De nos jours, c'est devenu presque à la mode de dire "je suis sensible" quand on ne veut pas faire l'effort de comprendre son interlocuteur et à chaque fois qu'on se permet de juger l'intention de l'autre, y apporter de fausses accusations et d'interpréter mal les propos de quelqu’un.

 

 

Posez-vous cette question s'il vous est déjà arrivé de dire "Je suis sensible". "Je suis sensible à quoi au juste ? A l'autre ou à ma propre susceptibilité ? Est-ce que ma sensibilité répond à des faits concrets ou simplement à des ressentis non justifiés par des faits ?

 

 

" Attention: "je suis SENSIBLE" !!!

 

 

 Cela sonne comme "FRAGILE" que l'on voit sur les cartons d'emballages sauf que quand on colle l'étiquette, c'est pour indiquer que la chose dans le carton n'est pas solide. Pourquoi se coller à soi-même cette même étiquette verbale de "SENSIBLE" alors qu’on est une personne censé(e) être solide et avoir le contrôle de soi-même ?

 

 

 Dire "Je suis sensible" est une forme de dévalorisation personnelle et non un prétexte pour que les autres fassent plus attention

 

 

 En disant "Je suis sensible", on choisit délibérément de ne pas prendre le contrôle de soi-même. C’est comme demander à l'autre de prendre toutes les précautions pour ne pas vous laisser déraper...

 

 

C'est exactement comme si on conduisait un vélo sans freins et au lieu de réparer ou d'installer des freins, on se contenterait de répéter à tous les passants "Evitez de me toucher, je n’ai pas de freins !!!!!" En d'autres termes, cela semble dire en toute logique aux autres "Puisque moi je suis sensible, alors je me permets de me fâcher pour un rien, d'être susceptible, d'accuser les autres etc...Mais vous, gare à vous si vous me parlez et ne prenez pas toutes les précautions avec moi !"

 

 

 Dans ce cas, il conviendrait plutôt de dire : "je choisis d'être sensible à mes propres interprétations négatives quand l'autre s'adresse à moi"

 

 

 

 En réalité on ne peut pas être ceci ou cela (sensible, nerveux etc...) sans avoir choisi de l'être. Alors cessons d'être victimes de notre humeur ou de nos habitudes et devenons plutôt celui ou celle qui maîtrise sa réaction en choisissant d'être comme il serait bénéfique d'être pour son propre épanouissement personnel et bien-être. Cessons d'être les proies de nos propres pensées négatives et d'en faire nos attributs.

 

 

d'après:Le Pouvoir des Mots Par Fatima-Zahra ALAMI

دهقان و گیلاس

                                              

"یاد بگیریم  هر گاه  لازم است سکوت کنیم."

  روزی دهقان "ژنو" سوار بر خرش ،بوری، از دهکده همسایه برمی گشت. آن روز، یک روز گرم ماه ژوئن بود، خورشید سوزان بود،"ژنو" هم از گرما و تشنگی رنج می برد. 

وقتی به انتهای پارکی رسید، متوجه درختان بزرگ گیلاسی شد که شاخه های پر ازگیلاسهای رسیده وزیبایش در بالای راه آویزان شده بود. ژنو با شوق به آنها نگاه کرد، اما شاخه ها خیلی بالا بودند.

     فکری به نظرش آمد.

    خرش را نگه داشت، از پشت خر بالا رفت  و توانست  به راحتی گیلاسها را بچیند. مطمئنا آنها خیلی عالی بودند. ژنو فکر کرد که  خیلی خوشبخت است زیرا آنها را وقتی پیدا کرده  که از  تشنگی به شدت در عذاب بود. و به خود تبریک گفت که  راه خوبی برای رسیدن به آنها پیدا کرده ؛ و زد زیر خنده و در حالیکه با خودش بلند بلند صحبت می کرد ، گفت  :« با این وجود نبایستی کسی در حال گذشتن شروع به فریاد زدن کند  و بگوید : هش، بوری » با این کلمات، الاغ شروع به راه رفتن کرد و ژنو با حیرت بسیار به شدت به زمین افتاد.

"وقتی  باید ساکت باشیم، حرف زدن ، اشتباه است." 

                                                    Le paysan et les cerises

                                                      Sachons nous taire quand il le faut.

Le paysan Jeannot revenait un jour de la ville voisine monté sur son âne Bourri. C’était une chaude journée de juin, le soleil était brûlant et Jeannot souffrait également de la chaleur et de la soif.

En arrivant à la limite d'un parc, il aperçut de grands cerisiers qui laissaient pendre au-dessus du chemin leurs branches chargées de belles cerises mûres. Jeannot les regardait avec envie, mais les branches étaient trop hautes.

Une idée lui vient.

Il arrête son âne, monte debout sur son dos et peut ainsi cueillir les cerises tout à son aise. Certes elles étaient excellentes. Jeannot pensait qu'il était bien heureux de les avoir trouvées au moment où la soif le torturait si cruellement et il se félicitait d'avoir imaginé un bon moyen pour les atteindre. A cette pensée, il éclate de rire. "Il ne faudrait cependant pas, dit-il en se parlant tout haut à lui-même, que quelqu'un, en passant, se mit à crier : Hue Bourri!"

A ces mots, l’âne se met en marche et Jeannot surpris tombe lourdement sur le chemin.                                                                                                                        D’après un vieux conte français  

انسان را در قلب انتخابمان قرار دهیم

 

پدر پسر هشت ساله ، محققی بود که روی حل مشکل انسانیت تحقیق می کرد.  پسر وارد شد، آستین پدرش را کشید و گفت:" بابا می خواهم به تو کمک کنم!"

پدرش به او نگاه کرد:" نه، پسرم، من خیلی کار دارم."

اما پسر اصرار کرد. در آنجا مجله ای با تصویر نقشه جهان بود. آنگاه، پدر نقشه را برداشت و با قیچی آن را به تکه های کوچک تقسیم کرد، و به پسر داد تا آن را بچسباند:" اینهم کار، تلاش کن که جهان را بسازی." با این خیال که اینکار ده دوازده روز او را سرگرم می کند.

اما پس از دو ساعت پسر مشکل را حل کرد.

" چطور توانستی این کار را انجام بدهی؟"

" خوب، بابا، من به پشت آن را نگاه کردم ، در آنجا نقش یک انسان بود. جهان را نمی شناسم، ولی انسان را چرا،. خوب، من تمام تکه های کوچک را پیدا کردم، و اول انسان را ساختم . سپس ورق را برگرداندم، من جهان را هم ساخته بودم.  

 

Mettre l'homme au coeur de nos choix

Un petit garçon de 8 ans. Son père, un scientifique, cherche à résoudre les problèmes de l’humanité. Le petit entre, lui tire la manche et lui dit : « Papa, je veux t’aider ! »

Son père le renvoie : « Non, mon fils, j’ai beaucoup de travail. »

 

Mais le petit insiste. Il y a là une revue avec une carte du monde. Alors, le père prend la carte, avec des ciseaux il la découpe en tout petits morceaux, qu’il lui remet avec de la colle : « Voilà, essaie de reconstruire le monde. » Croyant occuper ainsi son fils pour une dizaine de jours.

 

Mais après deux heures, le fils a résolu le problème.

« Comment as-tu pu faire cela ? »

« Eh bien, Papa, j’ai vu que l’autre côté de la carte, il y avait la figure d’un homme. Le monde, je ne le connais pas. mais l’homme, si. Alors, j’ai retourné tous les petits papiers. Et j’ai d’abord reconstruit l’homme. Puis, j’ai retourné le papier, j’avais reconstruit le monde aussi. »

 

Anonyme, trouvé à la page http://famille.pyrat.net/article.php3?id_article=104

قدرت کلمات: با مخاطب خود همسو باشید

با مخاطب خود همسوباشید

بهترین راه موفقیت در ارتباط، همسو بودن با مخاطب است.. مهم این است که فرد را به تفکر  و بازنگری نقطه نظرهایش بکشانید نه آنکه حرف خود را به کرسی بنشانید. برای انجام اینکار باید با مخاطب خودهم جهت باشید.

چگونه؟

1-    شما می توانید بدون مخالفت با مخاطب ، نظر متفاوتی داشته باشید و آن را نیزبیان کنید.

 ابتدا نظرات او را بازگو کنید ، سپس عقیده ی خود را بگویید. برای بازگو کردن نظراتش ، باید با توجه به حرفهای او خوب گوش کنید، به این معنا که خود را جای او بگذارید واز  زاویه دید او مسایل را بررسی کنید.  در این صورت، مطالبی را که بعد می گویید بر مخاطبتان تاثیر بسیاری خواهد داشت.

2-    با طرح سوالات خوب، او را  تفکر وادارید.

" چطور می شود اگر...."،" چه چیز باعث می شود که..."، " به نظر شما چه چیز ممکن است اتفاق بیافتد اگر..."، "چه چیز برای شما..."،  بنابر نظر شما چگونه خواهد شد..."

 

3-    همیشه نقطه نظرهای او را بپذیرید و هرگز آن را رد نکنید .                                                                       

و اگر او حرفهای ناجور به شما زد چطور؟  در این موقع می توانید ساکت بمانید و به آن توجه نکنید یا اگر صبورتر هستید، و هدف تان ازبرقراری  این ارتباط حفظ ارتباط انسانی است، می توانید با  حالتی بسیار آرام  به گونه ای که انگار این شما نبودید که مورد توهین واقع شده اید "توهین"های او را بپذیرید.

منظور این است  که {به او بفهمانید}  رفتار او را  نسبت به خود پذیرفته اید، و با آن مخالفتی نمی کنید و در عین حال در شخصیت خوبی که برای خود قائلید باقی می مانید بدون اینکه او بتواند شما را درگیر دیدگاه خود کند. {در واقع} این خود اوست که می خواهد شما  را مثل دیو و نه مانند یک  انسان خوب همانگونه  که هستید ، ببیند، پس بد به حال او ! او از کنار خوبیهای شخصیت شما بدون آنکه آن را ببیند رد شده است. این مشکل اوست نه شما. لذا خودتان برای او  ثابت نکنید، هیچ توضیحی ندهید، با آرامش فاصله خودتان را با اوحفظ کنید.

این کسی نیست که بتوانید ارتباط نزدیکی با او داشته باشید.باید آگاهانه رفتار کرد و بسیار ساستمدارانه تصمیم گرفت.            

رفتار هوشیارانه شما او را به تجدید نظر در قضاوتش وا خواهد داشت، و بی تردید از گفتن آن حرفهای بد پشیمان خواهد شد. و احتمالا در آینده بهتر رفتار خواهد کرد. اما از آنجایی که انسان نمی تواند با یک ضربه همچون چوب جادو، از عادات بد خلاص شود برای اجتناب  از مواجه شدن با رفتار بد احتمالی او، از او  فاصله بگیرید.

 

نمونه ای که من شخصا بسیار دوست دارم و برای  من دست آوردهای خوبی داشته است:

وقتی کسی شما را نا عادلانه  به همه ی اشتباهات محکوم کند( مسلما منظور خارج از دادگاه است)، آنچه فکر می کند و می گوید در زندگی شما هیچ اهمیتی ندارد ، شما قصد دارید   با برقراری آرامش،  رابطه ای  انسانی بین خودتان وجهان خارج حفظ کنید. بخصوص در یک ارتباط خانوادگی دور که شما قدرت انتخاب ندارید.

توجه داشته باشید، افرادی مانند همسر یا دوست ، انتخاب شدنی هستند  ، لذا اگر برای برقراری آرامش  به اینجا برسید که مانند آنچه گفته شد عمل کنید، باید به فکر جایگزین کردن آنها نیز باشید. این روش برای دوستان بسیار نزدیک مثل دوست ، فرزند و یا همسر کارساز نیست.                                        

در این مورد بهتر است حرفهای آنها را با آرامش پذیرفت : " من آنچه را گفتید قبول می کنم" که فرضا" فردی دروغگو، کینه توزو ...هستم"، و در این مورد متاسفم"  

یا اینکه بر اساس موقعیت ارتباط و گذشته، مطلب را اینگونه دنبال کنیم:".. و من اگر شما را ناراحت کردم عذر می خواهم  من منظوری نداشتم"  قصد اینست که ابتدا حس او را نسبت به خود دریابید ونه حس خود را نسبت به او.

سپس مطالب مورد نظر و یا احساسات مثبت خود را بازگو کنید، مثال:

"اکنون دوست دارم روش آرامی درپیش گیریم و در حفظ  یک رابطه ی انسانی بکوشیم." یا اینکه در ارتباط با افراد نزدیک که مذهبی هستند بگویید:

 " برایم دعا کن تا بخوبی شما شوم."

این جمله آخر در  ذهنیت خانواده های مراکشی تاثیرات شگرفی باقی می گذارد. غیر مستقیم او را را در موقعیتی قرار داده اید که با صدای درونی از خود بپرسد:« آیا من خودم کامل هستم!».

 این گفته  نیاز به انگیزه ی زیادی دارد اما اگر یک بار انجام دادید دیگر از آن سر باز نمی زنید.  

مخاطب نمی داند شما چگونه شما را ارزیابی کند، و نمی داند راجع به شما چگونه فکر کند و نمی داند چه پاسخی دهد.... اگر هنوز به این نتیجه نرسیدید که در این موقعیت ها ، این گونه عمل کنید، پس ساکت بمانید و به هیچ عنوان حاضر جوابی نکنید.  

با موزیک، به این موضوع زیبا فکر کنید:

" عذر خواهی لزوما به این معنی نیست  که شما در اشتباهید و دیگری حق دارد، بلکه گاهی این منظور را می رساند که ارتباط ما با دیگری ارزشش بیش از خود ما است."

گرفته شده از "قدرت کلمات" نوشته فاطیما زهرا عالمی

 

Être en phase avec son interlocuteur

 Être en phase avec son interlocuteur est le meilleur moyen de réussir toute communication. L'essentiel est d'amener la personne à réfléchir et à réviser son point de vue et non de la convaincre de votre point de vue. Pour ce faire, vous devez être en phase avec votre interlocuteur.

Comment?

1-    Vous pouvez avoir un avis différent et l'exprimer sans vous opposer à votre interlocuteur. Reformulez d'abord son idée, puis exprimez votre idée. Pour bien reformuler son idée, vous devez l'avoir écouté de manière active, c'est à dire en vous mettant à sa place et en ressentant les choses vues de son propre angle. Ce que vous direz ensuite aura un très grand impact sur votre interlocuteur.

2-      Amenez-le à réfléchir en lui posant les bonnes questions.

"Comment se fait-il que...?", "Qu'est-ce qui fait que...?", "Comment peut-on faire, à ton avis, pour ...?", "Qu'est-ce que ....pour vous?", "Comment devenir...selon toi?"...

3-    Acceptez toujours son point de vue et ne le rejetez jamais.

Et s'il vous disait des méchancetés sur vous ? Là vous pouvez garder le silence et l'ignorer ou bien si vous êtes plus fort, et que votre objectif dans la communication est de garder une relation humaine, vous pouvez accepter ses "insultes" d'un air très calme, neutre et indifférent comme s'il ne s'agissait pas de votre personne qui a été insultée.

 L'idée est d'accepter sa manière de vous voir, de ne pas la contester et de rester la merveilleuse personne que vous êtes à vos propres yeux sans vous impliquer dans sa vision des choses.

 Il a choisi de voir en vous un monstre et de ne pas voir la bonne personne que vous êtes, tant pis pour lui ! Il passe à côté de belles choses en vous sans les voir. C'est son problème et non le vôtre.

Donc ne vous justifiez surtout pas auprès de lui, ne lui expliquez rien, gardez vos distances tout en restant agréable.

 

Ce n'est pas une personne avec qui vous pouvez entretenir une relation proche. Autant en être conscient et prendre une décision conséquente de manière très diplomate. Votre attitude sage l'amènera à coup sûr à réviser son jugement, il regrettera certainement de vous avoir dit des méchancetés. Il fera mieux peut-être à l'avenir. Mais comme on ne peut pas se débarrasser d'une mauvaise habitude d'un coup de baguette magique, pour lui éviter d'être une autre fois désagréable avec vous, vous prendrez vos distances.

 

 Un stéréotype que j'apprécie beaucoup et qui me donne personnellement de très bons résultats : Quand quelqu'un vous accuse injustement de tous les torts : (en dehors du tribunal bien sûr) Ce que pense ou dit cette personne n'importe pas du tout dans votre vie et vous souhaitez néanmoins garder une relation humaine pour retrouver la paix avec vous-même et avec le monde extérieur. Notamment dans les relations familiales distantes qu'on ne peut pas choisir. Attention, un conjoint ou un ami, ça se choisit donc si vous arrivez au stade de leur dire ça, pour enfin retrouver la paix, il faudrait penser à les remplacer. Cela ne peut pas marcher avec des gens très proches comme amis, enfants et dans un couple.

 "J'accepte d'être pour vous (vous répétez les méchancetés qu'il a dites de vous. Ex: une personne menteuse, rancunière etc...), et j'en suis désolé(e)". L’idée ici est d’accueillir pacifiquement ses propos. ou bien selon la situation de communication et de son historique, enchaîner : "...et je vous demande pardon si je vous ai fait mal, ceci n'était pas mon intention". L’idée maintenant est d’aller d’abord vers son ressenti à lui et non pas vers le vôtre.

 

Ensuite vous formulez votre désir actuel ou votre ressenti positif : Ex:

 "...et je souhaite maintenant faire la paix et garder une relation humaine avec vous" ...ou encore avec des gens spirituels, en famille, vous pouvez enchaîner ceci : "...et je vous demande de prier pour moi pour que je devienne aussi bon(ne) que vous".

 Cette dernière formule donne des résultats phénoménaux avec la mentalité marocaine au sein d’une même famille ! Implicitement ça donneà l’autre l’occasion de se demander dans son for intérieur « Suis-je moi- même parfait(e) ?«

Il faut beaucoup de force pour arriver à le faire mais si vous le faites une fois, vous ne vous en passerez plus !

La personne ne sait plus comment vous classer, ni quoi penser de vous, ni quoi répondre...

Si vous n'arrivez pas encore à le faire, dans ce genre de situation de communication, gardez le silence et ne répliquez surtout pas.

 

 

 "S'excuser ne veut pas nécessairement dire qu'on a tort et que l'autre a raison; c'est que parfois on estime que notre relation avec l'autre vaut davantage que notre ego."

Consultez cette belle pensée en ligne avec de la musique.

D'après Le Pouvoir des Mots Par Fatima-Zahra ALAMI Edition