آرامش درون

آرامش یکی از اساسی ترین تجربه های بشری است. اگر ما آرامش نداشته باشیم قادر نخواهیم بود از تمامی آنچه که داریم لذت ببریم.

در واقع حتی قادر نخواهیم بود خوبیهای زندگی خود را درک کنیم، و به همین ترتیب آنچه را هم  داریم درک نمی کنیم.

اغلب به نظر می رسد، رویدادها مانع مسیر ما در جهت  آرامش درونی هستند: شغلی که به دست نمی آوریم، مرگ عزیزی، پایان یک ارتباط. اما اگر به همه ی اینها دقت کنیم، در آخر متوجه می شویم به خاطر تکرار تفکرات منفی است که روحمان از مسیر آرامش باز مانده است. به عبارتی دیگر، استدلالاتمان ما را اندوهگین می کند. و روحمان نه تنها در لحظه کنونی از آرامش دور می شود، بلکه  رویدادها را هم عادتا  به صورت منفی تفسیر و قضاوت می کنیم. به عنوان نمونه، همکاری ارتقا می گیرد. ندایی در سر ما می گوید که ما می بایست به جای او ارتقا می گرفتیم یا رئیس او را ترجیح داد... در حالیکه ما لیاقت بیشتری برای  این ارتقا داشتیم.

بگذارید رویدادها بگذرند...

 

ما عادت نداریم منتظر بمانیم،  دوست داریم به پیشواز مسائل برویم. .  این موضوع به سبب این است که عادت داریم تمامی آنچه را که در زندگی ما می گذرد کنترل کنیم  در حالیکه این توهمی بیش  نیست. اما چه جایگزینی وجود دارد؟ صبر، بگذار صبور باشیم . آرامش، خودش را در زمانهایی که به آرامی می گذرد نشان می دهد.

هنگامیکه اعتماد کردن به روحمان و زندگی مان را آغاز کنیم احساس آرامش خواهیم داشت.

برای افراد مذهبی، نمود این نوع آرامش در  "ایمان" است. برخی می گویند به خدا ایمان دارند، برخی می گویند آنها به نیروی برتر تکیه دارند، هر نامی را که این اشخاص انتخاب کنند، در واقع از اعتمادی سخن می گویند که قلبشان را در بر گرفته است.  داشتن آرامش درونی، به معنای شناخت معنای زندگی ،  قدرت بلند کردن نگاه به آسمان و فهم بهتر جهان است. این آرامشی است که با لحظه کنونی همخوانی دارد، و این، پذیرش تجربه کردن رویدادهاست  همانگونه که خودشان را نمایان کرده اند و همچنان نمایان می کنند.

 

پس ازگذر  این مرحله، ما از تمام چیزهایی که می آیند جلوتر خواهیم بود. و چون آرامش درونی داریم ، در همه جهات برنده خواهیم بود. وحتی  اگر به اوضاع مسلط نباشیم، اهمیت چندانی نخواهد داشت. اگر شغلمان را ازدست بدهیم، عزیزی را ازدست بدهیم  یا دیگریار و همسر نداشته باشیم ؛  مطمئنا  غمگین خواهیم بود{اما ناآرام نیستیم}. همه ی ما انسانیم. فقط، همواره آرامش و اعتماد را برای فردا می گذاریم. شاد باشیم برای آنچه که هستیم.

ثروت و رنگ پوست اهمیت بسیار کمی دارد، بیاموزید که با خودتان  و با دیگران در آرامش زندگی کنید.  به منافع دیگران احترام بگذارید، زیرا به شما کمک می کند تا با جهان بیرون در آرامش بسر ببرید. همانگونه که بعد از دیدن ابرها آرزومند خورشید هستیم.

" آرامش در نبود طوفان نیست، بلکه در آرام بودن در درون طوفان است."

La paix intérieure

 

La paix est l’une des expériences humaines les plus importantes. Si nous n’avons pas la paix, nous ne serons pas en mesure d’apprécier tout ce que nous avons. En fait, nous ne pouvons même pas être en mesure de reconnaître le bien dans notre vie,  puisque nous ne l’avons pas encore reconnu en nous-même.

Trop souvent, des événements semblent nous empêcher le chemin vers la paix intérieure. Un emploi que nous n’avons pas obtenu, un décès d’un proche survenu, une relation terminée?  Si nous observons le tout, en fin de compte, notre esprit nous retient du chemin qui mène vers la sérénité, à cause de nos pensées négatives qui se répètent. En d’autres termes, nos raisonnements nous rendent malheureux.

Non seulement notre esprit s’éloigne du calme et du moment présent, mais aussi juge et interprète un événement, habituellement négativement. Par exemple, prétendons qu’un collègue vient de recevoir une promotion. La voix dans notre tête dit que nous devrions obtenir la promotion à sa place ou que votre patron préfère cet individu…. bien que nous soyons le candidat le plus fort!

Laisser les choses arriver..

 

Nous avons trop tendance à provoquer les choses. Nous n’attendons pas qu’elles arrivent. Ce raisonnement vient du fait qu’on a l’habitude de vouloir contrôler tout ce qui se passe dans nos vies, alors que c’est une illusion!  Mais quelle est l’alternative ? Faisons preuve de patience. L’état de paix se manifeste avec le temps tranquillement.

Lorsque nous commençons à faire confiance à notre esprit et à notre vie, nous allons ressentir un apaisement.

 

Pour les religieux, ce genre de paix représente «la foi». Certains diront qu’ils ont foi en Dieu, certains diront qu’ils ont confiance en un pouvoir supérieur, mais quel que soit le nom choisi par ces individus, ils parlent de cette confiance qui envahit leur cœur. Avoir la paix intérieure, c’est de connaître le sens de sa vie, de pouvoir lever ses yeux au ciel et de comprendre bien des choses. C’est une sérénité qui s’aligne avec le moment présent et c’est l’acception de vivre les événements tels qu’ils se sont présentés et qu’ils se présenteront encore.

Après cela, nous serons en avance sur tout ce qui viendra. Nous gagnerons sur bien des tableaux, puisque notre paix intérieure sera déjà présente. Peu importe l’issue, nous surmonterons toutes les situations, que nous perdons notre emploi, que nous perdons un proche, que l’on ne soit plus en couple ; nous serons tristes c’est sûr. Nous sommes tout de même humains ! Seulement, nous serons toujours sereins et confiants pour le lendemain.

 

Soyons heureux pour ce que nous sommes..

 

Peu importe votre richesse ou votre couleur de peau, apprenez à vivre en paix avec vous-même et en paix avec les autres. Soyez réceptif à la bonté des autres pour vous aider à être en paix avec le monde extérieur. Comme quoi, nous serons toujours ravis de revoir le soleil, après avoir connu les nuages…

 

« Serenity is not freedom from the storm, but peace amid the storm. »

شاید برای انجام این کار ساخته نشدم!

 

هنگامیکه کودکی راه رفتن را یاد می گیرد، 50 بار به زمین می افتد. او هرگز به خود نمی گوید:" شاید برای انجام این کار ساخته نشدم"   

خوبی و بدی (حکایت واقعی)

 

استاد دانشگاهی، دانشجویانش را با این پرسش به چالش کشید:" آیا خدا هر چه که وجود دارد را خلق کرده است؟" دانشجویی با شجاعت گفت : بله همین طور  است.

استاد گفت:" خدا همه چیز را خلق کرده است؟" دانشجو پاسخ داد" بله آقا. استاد گفت:" اگر خدا همه چیز را خلق کرده است، پس او بدی را نیز آفریده ، از آنجایی که بدی وجود دارد و بر اساس اصولی که ما تعریف کرده ایم، همان گونه که ما هستیم، بنابراین خدا بد است.

دانشجودر مقابل چنین پاسخی ساکت ماند.استاد از خودش بسیار خشنود بود. او به خودش در مقابل دانشجویان افتخار می کرد که یکبار دیگر ثابت کرده که ایمان به خدا یک اسطوره است.   

دانشجوی دیگری دستش را بلند کرد و گفت:" استاد می توانم سوالی بپرسم؟ استاد گفت البته. شاگرد پرسید:" استاد سرما وجود دارد؟" استاد گفت: این چه سوالی است که می کنی ، البته که وجود دارد. شما تا کنون سرما ندیده اید؟

مرد جوان گفت: " در واقع آقا، سرما وجود ندارد. بنابر قانون فیزیک، آنچه به عنوان سرما می شناسیم، در واقع نبود گرماست. هر فرد و هر چیز انرژی دارد و آن را منتقل می کند. گرما در اثر بدن ها و اشیا یی ایجاد می شود که آن را منتقل می کنند. صفر مطلق، منفی 460 درجه فارنهایت، فقدان کامل گرماست؛    همه چیز بی تحرک است  و هیچ چیز نمی تواند از خود واکنشی نشان دهد. سرما وجود ندارد.ما این لغت را در ست کردیم تا احساس خود را دروقتی که هیچ گرمایی وجود ندارد بیان کنیم.

دانشجو ادامه داد:" استاد تاریکی وجود دارد؟" استاد گفت: البته که وجود دارد. دانشجو: شما دوباره اشتباه می کنید، تاریکی وجود ندارد تاریکی در واقع نبود نور است. ما می توانیم نور را مطالعه کنیم، اما تاریکی را نمی توانیم. در واقع ما می توانیم از منشور نیوتون استفاده کنیم و نور سفید را به رنگهای مختلف تجزیه کنیم و طول موج های هر رنگ را مورد مطالعه قرار دهیم.

شما نمی توانید تاریکی را اندازه بگیرید. یک اشعه ی ساده نور می تواند جهان تاریکی را بشکافد و بدرخشد. چطور می توانید فضایی را که تاریکی اشغال می کند اندازه بگیرید؟ شما میزان نور موجود را اندازه می گیرید درست نمی گویم؟ تاریکی کلمه ای است که انسان برای توصیف نبود نور درست کرده است.

 در آخر مرد جوان پرسید:" آقا، آیا بدی وجود دارد؟" اکنون با قاطعیت استاد گفت : بله مطمئنا همانطور که الان گفتم، ما آن را هر روز در ظلمی که انسان ها نسبت به یکدیگر می کنند می بینیم. بدی در هزاران جرم اشرار در سرتاسر دنیا وجود دارد. اینها نمایشی چیزی جز بدی نیست.

دانشجو جواب داد:" بدی وجود ندارد آقا. یا حداقل نفس خود بدی وجود ندارد. بدی خیلی ساده نبود ایمان به خدا است.

بدی مثل تاریکی و سرما، کلمه ای است که انسان برای توصیف نبود ایمان به خدا درست کرده است. خدا بدی را خلق نکرده است . بدی مانند ایمان، مانند عشق ، نور و گرما  که وجود دارند نیست. وقتی انسان در قلبش  عشقی به خدا نداشته باشد نتیجه اش بدی خواهد بود. بدی مانند سرماست یعنی وقتی هیچ گرمایی نیست،  می آید، یا مانند  تاریکی که وقتی هیچ نوری نیست می آید.

استاد با این سخن ساکت شد. نام این دانشجو آلبرت انیشتن بود.

Une histoire vraie : Le mal et le bien

Publié le 15 mai 2013 par Sarah Bay

 

Un professeur universitaire défia ses élèves avec cette question: « Est-ce que Dieu a créé tout ce qui existe?». Un étudiant répondit bravement: - Oui, Il l'a fait!

Le professeur dit: «Dieu a tout créé?». - Oui, Monsieur, répliqua l'étudiant. Le professeur répondit: « Si Dieu a tout créé, Il a donc aussi créé le mal puisque le mal existe et selon le principe de nos travaux qui définissent ce que nous sommes, alors Dieu est mauvais ».

L'étudiant fut silencieux devant une telle réponse. Le professeur était tout à fait heureux de lui-même et il se vantait devant les étudiants d'avoir su prouver encore une fois que la foi en un dieu était un mythe.

 

Un autre étudiant leva sa main et dit: «Puis-je vous poser une question professeur?».- Bien sûr, répondit le professeur. L’étudiant répliqua, «Professeur, le froid existe-t-il?». – Quel genre de question est-ce cela? Bien sûr qu’il existe. Vous n’avez jamais eu froid? Dit le professeur.

Le jeune  emp dit, «En fait monsieur, le froid n’existe pas. Selon la loi de physique, ce que nous considérons être le froid est en réalité l’absence de chaleur. Tout individu ou tout objet possède ou transmet de l’énergie. La chaleur est produite par un corps ou par une matière

qui transmet de l’énergie. L zéro absolu (-460°F) est l’absence totale de chaleur; toute la matière  empera inerte et incapable de réagir à cette  emperature. Le froid n’existe pas. Nous avons créé ce mot pour décrire ce que nous ressentons si nous n’avons aucune chaleur.»

L’étudiant continua. «Professeur, l’obscurité existe-t-elle?». Le professeur répondit: - Bien sûr qu’elle existe! L’étudiant: «Vous avez encore tort Monsieur, l’obscurité n’existe pas non plus.

L’obscurité est en réalité l’absence de lumière. Nous pouvons étudier la lumière, mais pas l’obscurité. En fait, nous pouvons u tiliser  le prisme de Newton pour fragmenter la lumière blanche en plusieurs couleurs et étudier les diverses longueurs d’onde de chaque couleur.

Vous ne pouvez pas mesurer l’obscurité. Un simple rayon de lumière peut faire irruption dans un monde d’obscurité et l’illuminer. Comment pouvez-vous savoir l’espace qu’occupe l’obscurité? Vous mesurez la quantité de lumière présente. N’est-ce pas vrai? L’obscurité est un terme u tilise par l’homme pour décrire ce qui arrive quand il n’y a pas de lumière».

Finalement, le jeune  home demanda au professeur, «Monsieur, le mal existe-t-il»? Maintenant incertain, le professeur répondit: - Bien sûr, comme je l’ai déjà dit. Nous le voyons chaque jour. C’est dans les exemples quotidiens de l’inhumanité de l’homme envers l’homme. C’est dans la multitude des crimes et des violences partout dans le monde. Ces manifestations ne sont rien d’autre que du mal!

L'étudiant répondit, « le Mal n'existe pas Monsieur, ou au moins il n'existe pas de lui-même. Le Mal est simplement l'absence de foi en Dieu.

 

Il est comme l'obscurité et le froid, un mot que l'homme a créé pour décrire l'absence de foi en Dieu. Dieu n'a pas créé 99662895_2cf6404b7c.jpgle mal. Le Mal n'est pas comme la foi, ou l'AMOUR qui existe tout comme la LUMIÈRE et la chaleur. Le Mal est le résultat de ce qui arrive quand l'homme n'a pas l'AMOUR de Dieu dans son coeur. Il est comme le froid qui vient quand il n'y a aucune chaleur ou l'obscurité qui vient quand il n'y a aucune LUMIÈRE. »

Le professeur s’assis, abasourdit d’une telle réponse. Le nom du jeune étudiant ?

Albert Einstein.

رنجش و بخشش

رنجش و بخشش...

دو دوست با هم در بیابانی می رفتند...

در یک لحظه با هم بحثشان شد و یکی بر صورت دیگری سیلی زد.

فرد سیلی خورده ، رنجیده اما بدون کلمه ای حرف، روی شن نوشت:

" امروز بهترین دوستم به من سیلی زد"

در ادامه راهشان آنها به یک برکه رسیدند، و تصمیم گرفتند در آنجا آبتنی کنند.

اما کسی که سیلی خورده بود، شنا کردن بلد نبود، اما دوستش او را نجات داد.

وقتی آنها را هشان را از سر گرفتند، کسی که نجات یافته بود روی سنگ نوشت:

" امروز بهترین دوستم جان مرا نجات داد"

دوستش که سیلی زده بود و جان او را نجات داده بوداز او پرسید:

"وقتیتو را رنجاندم آن را روی شن نوشتی و اکنون که تو را نجات دادم آن را روی سنگ نوشتی، چرا؟

 

دوست پاسخ داد:" وقتی کسی ما را برنجاند ،باید آن را بر رو شن بنویسم تا باد های بخشایش آن را پاک کنند.

اما وقتی کسی لطفی به ما می کند ، باید آن را در سنگ حک کنیم، تا هیچ بادی نتواند ان را پاک کند.

بیاموزید که رنجش ها را بر شن بنویسید و شادی ها را برسنگ حک کنید. 

 

Blessures et pardon...

Deux amis qui marchaient dans le désert..

A un moment, ils se disputèrent et l’un des deux donna une gifle à l’autre.

Ce dernier, endolori mais sans rien dire, écrivit dans le sable :

“AUJOURD’HUI MON MEILLEUR AMI M’A DONNE UNE GIFLE.”

Ils continuèrent à marcher puis trouvèrent un oasis, dans lequel ils décidèrent de se baigner.

Mais celui qui avait été giflé manqua de se noyer et son ami le sauva.

Quand il fut repris, il écrivit sur une pierre : “AUJOURD’HUI MON MEILLEUR AMI M’A SAUVE LA VIE.

Celui qui avait donné la gifle et avait sauvé son ami lui demanda :

“Quand je t’ai blessé tu as écrit sur le sable, et maintenant tu as écrit sur la pierre.

Pourquoi ?”

L’autre ami répondit : “Quand quelqu’un nous blesse, nous devons l’écrire dans le sable,

où les vents du pardon peuvent l’effacer.

Mais quand quelqu’un fait quelque chose de bien pour nous, nous devons le graver dans la pierre,

où aucun vent ne peut l’effacer.”

APPRENDS A ECRIRE TES BLESSURES DANS LE SABLE ET A GRAVER TES JOIES DANS LA PIERRE...

Sarah Bay

همچون کودکان زندگی کن

گودال

مردی در گودالی افتاد و حسابی مجروح شد.

شخصی خم شد و به اوگفت:" عاقل نیستی و الا باید گودال را می دیدی."

یک روحانی او را دید و گفت: شما باید یک گناهی انجام داده باشید{که این مصیبت به شما رسیده.}

دانشمندی عمق گودال  و سرعت سقوط را تخمین زد.

روزنامه نگاری با مرد در مورد دردش مصاحبه کرد.

یوگیست به او گفت:" این گودال مانند درد تو فقط در فکر توست".

دکتری برای او دو قرص آسپرین فرستاد.

پرستاری لبه گودال نشست و با او گریه کرد.

روانشناسی او را واداشت بیندیشد که چرا والدینش و گذشتگانش در گودال افتادند.

درمانگر به او کمک کرد تا از انگیزه های درونی که اورا مجبور به افتادن در گودال کرده اند رها شود.

کسی که تمرین داشتن افکار مثبت می کرد او را ترغیب کرد:" خواستن توانستن است".

یک مثبت گرا به او گفت:" تو شانس آوردی والا پاهات شکسته بود".

منفی گرایی اضافه کرد:" و خطرش حادتر هم می شد".

سپس کودکی رد شد و دستش را به سمت او دراز کرد...

                                                                    

Un homme tomba dans un trou et se fit très mal.

 

- Un Cartésien se pencha et lui dit : « Vous n’êtes pas rationnel, vous auriez dû voir ce trou».

 

- Un spiritualiste le vit et dit : « Vous avez dû commettre quelque péché ».

 

- Un scientifique calcula la profondeur du trou et la vitesse de chute.

 

- Un journaliste l’interviewa sur ses douleurs.

 

- Un yogi lui dit : « Ce trou est seulement dans ta tête, comme ta douleur ».

 

- Un médecin lui lança 2 comprimés d’aspirine.

- Une infirmière s’assit sur le bord et pleura avec lui.

 

- Un psychanalyste l’incita à trouver les raisons pour lesquelles ses parents le préparèrent à tomber dans le trou.

 

- Un thérapeute l’aida à se débarrasser de sa compulsion à tomber dans les trous.

 

- Une pratiquante de la pensée positive l’exhorta : « Quand on veut, on peut ! »

 

- Un optimiste lui dit : « Vous avez de la chance, vous auriez pu vous casser une jambe ».

 

- Un pessimiste ajouta : « Et ça risque d’empirer ».

 

Puis un enfant passa, et lui tendit la main…

 

یوگا درمانگر چیست؟

 یوگا درمانگر چیست

 

یکی از استادان می گوید: یوگا به ما یاد می دهد چگونه از چیزی پرستاری کنیم  که قادربه  تحمل آن نیستیم. مطالعات علمی نشان می دهد یوگا مزایای درمانی بسیاری دارد.

دانیل،61 ساله، سالهاست که با دردهای مزمن مبارزه می کند، او می گوید: یوگا مرا درمان نکرد، اما به من یاد داد بدون اینکه این بیماری مرا از پا در بیاورد چگونه زندگی کنم. دکتر همیوپات مرا به این سو هدایت کرد تا یاد بگیرم چگونه دردهایم را کاهش دهم.من با هاتا یوگا آغاز کردم سپس برنامه های  یوگایی که بر اساس کنترل تنفس کار می کرد، به نام  سودشان کریا، را دنبال کردم. امروز، عملا و بطور عادی از درد کمتر رنج می برم.

 

در واقع، افرادی زیادی به یوگا روی می آورند،  آنها  نیز مانند  دانیل  با مشکلتای در مورد سلامتی خود روبرو هستند، مشکلاتی  که دکترهای آکادمیک نتوانستند جوابگو باشند. با این وجود، یوگا به تنهایی نمی تواند درمان کند. یوگا ،تمرین هزار ساله هندی، هنری است که جسم و روح را متعادل می کند و بینشان پیوند برقرار می کند.  ابزار اصلی او عبارتند از آسانا (پوزیشن)، پرانایاما (تمرینات تنفسی) و دایانا (مدیتیشن).

بهترین پیشگیری

یوگی ایوانگار نقش مهمی در محبوب کردن واشاعه یوگا درمانی دارد. ایده ی آن ساده است: با حفظ و برگرداندن تعادل،  ارگان های بدن قادر خواهند بود خود را تنظیم و ترمیم کنند. به همین دلیل است که یوگا به عنوان بهترین اقدام پیشگیرانه و ابزاری ارزشمند در درمان بسیاری از بیماری ها شهرت دا

طب سنتی هند از هزاران سال پیش یوگا را به طور عملی بکار می برد.  امروزه، بخصوص  از آنجایی که اثربخشی آن ثابت شده برخی از بیمارستان های غربی  از آن به عنوان درمان مکمل استفاده می کنند.

اوایل سال 2016 نشریه ی آلمانی آارزتبلات" International Aerzteblatt " نتیجه  تلفیق یوگا با دیگر درمان ها و تاثیرآن را در درمان اختلالات روانی را منتشر کرد.تعداد 2644 نتایج منتشرشده بین سالهای 1997 تا2014 بدقت مورد بررسی قرار گرفت. ونتیجه؟ به نسبت فقدان پرستاری ، یوگا بر اضطراب، افسردگی و مشکلات خواب تاثیر مثبت دارد. یوگا فراتر از یک فعالیت فیزیکی است ، اما درمان استاندار روان درمانی هم نیست.

 

یوگا بر اختلالات تمرکز فکری کودکان تاثیر مثبت دارد

 

 فرا تحلیلی انجام گرفته در سال  2014  نشان داد یوگا بر اختلالات تمرکزی کودکان نیز تاثیر مثبت دارد.علاوه بر این یوگا بر درد، کمر درد مزمن، برخی از مشکلات قلبی و نیز دیابت نوع 2 تاثیر دارد. یوگا می تواند بر عوارض آسم اثر داشته باشد و زندگی افراد آسمی را بهبود بخشد.تمام نویسندگا ن بر ویژگی های مثبت  آن تاکید دارند: ایمنی نسبتا کامل، نادر بودن منع موارد کاربرد( با توجه به آسیب شناسی از برخی تمرین ها باید اجتناب کرد)، آسان بودن تمرین برای فرد و کم بودن هزینه آن برای فرد و جامعه.

 

با وجود این پتانسیل ها، جامعه پزشکی فرانسه بسیار محتاطانه با یوگا برخورد می کند.  بی تردید این موضوع  در نزد هیپی هایی که معنویت را باورندارند می تواند ناشی از تصویر منسوخ و نادرست اعمال مذهبی به شمار برود. تنوع بسیار تکنیکها هم می تواند نوعی نقص برای یک کاربرد ساده بشمار رود. در واقع بیش از 21 نوع یوگا و تعداد بسیاری حالت و تمرین های تنفسی وجود دارد که ترکیب آنها به بی نهایت می رسد. اما خبر خوب برای کسانی که از آن برای درمان استفاده می کنند: بنابرتحقیق اخیر، مزایای یوگا بر اساس سبک انتخاب شده متفاوت نیست، علاوه بر این سمپوزیم سلامتی و یوگا امسال در فرانسه برگزار خواهد شد.

En quoi le yoga est-il une thérapie ?

«Le yoga enseigne à soigner ce que l’on ne peut endurer, et à endurer ce que l’on ne peut soigner» expliquait un de ses maîtres. Des études scientifiques confirment que le yoga a de nombreux atouts thérapeutiques.

Daniel L., 61 ans, qui se débat depuis des années avec de violentes douleurs inflammatoires chroniques, raconte: «Le yoga ne m’a pas guéri, mais il m’a permis de vivre sans être accablé par la maladie. C’est un médecin homéopathe qui m’a orienté vers un cours pour réduire et mieux appréhender la douleur. J’ai commencé par le Hatha Yoga puis j’ai enchaîné sur un yoga essentiellement basé sur des techniques de respiration contrôlée, le Sudarshan Kriya. Aujourd’hui, en pratiquant régulièrement, je souffre moins.»

De fait, comme Daniel, de nombreuses personnes viennent au yoga pour un problème de santé qui résiste à la médecine classique. Toutefois, le yoga n’est pas en soi une thérapeutique. Cette pratique millénaire indienne est un art bien plus total qui vise à réunir, équilibrer et apaiser le corps et l’esprit. Ses outils principaux sont les asanas (les postures), les pranayamas (les exercices respiratoires) et la dhyana (la méditation).

Une excellente prévention

 

La yoga-thérapie, vulgarisée essentiellement par le yogi Iyengar, en est une émanation. L’idée est simple: en maintenant ou en retrouvant l’équilibre, l’organisme est capable d’autorégulation et d’autoréparation. Voilà pourquoi le yoga a la réputation d’être une excellente pratique de prévention et un précieux adjuvant dans le traitement de nombreuses maladies.

 

Début 2016, la revue allemande Aerzteblatt International a publié une synthèse sur ses effets dans le traitement des troubles mentaux. 2 644 références publiées entre 1997 et 2014 ont été épluchées. Verdict? En comparaison à l’absence de soin, le yoga agit positivement sur l’anxiété, la dépression et les troubles du sommeil. Il surpasse une simple activité physique, mais pas un traitement psychothérapeutique standard.

 

Une autre méta-analyse réalisée en 2014 montre que le yoga agit sur les troubles de l’attention chez l’enfant. Le yoga est également efficace en traitement d’appoint pour les douleurs et lombalgies chroniques, certains problèmes cardiaques ou le diabète de type 2. Et il pourrait réduire les symptômes et améliorer la qualité de vie des asthmatiques. Tous les auteurs insistent sur ses atouts: innocuité quasi totale, rareté des contre-indications (il faut toutefois éviter certaines postures selon sa pathologie), pratique individuelle aisée, faible coût pour le patient et la collectivité.

Toutefois, malgré ce potentiel, le yoga reste discret dans le milieu médical en France. Sans doute souffre-t-il encore de l’image désuète et erronée de pratique religieuse pour hippies en mal de spiritualité. La grande diversité de techniques et de styles joue également en sa défaveur pour une mise en pratique rationalisée. Il existe en effet plus de vingt types de yoga avec une kyrielle de postures, d’exercices respiratoires et de méditation qui se combinent à l’infini. Bonne nouvelle pour les soignants qui s’y intéressent: selon une étude récente, les bienfaits du yoga ne diffèrent pas selon le style choisi. Par ailleurs, un symposium Yoga & Santé sera organisé à Paris dans le courant de l’année.

فنجان چای

فنجان چای

نان- این راهبی در قرن نوزدهم بود، روزی او پذیرای استاد فلسفه یکی از دانشگاه های آمریکا بود که برای گرفتن اطلاعاتی راجع به  ذن به نزد او آمده بود. زمانی که نان- این در خاموشی چای آماده می کرد، استاد دانشگاه در باره دیدگاه های فلسفی خود حرف می زد. وقتی چای آماده شد، نان-این به آرامی شروع به ریختن نوشیدنی چوشان در فنجان او کرد. مرد همچنان حرف می زد. و نان --این به ریختن چای ادامه می داد تا این که چای لبریز شد با دیدن لبریز شدن چای روی میز و خراب شدن مراسم چای پرفسور مضطرب گفت:" اما فنجان پر شده! ... دیگه جا ندارد!" نان-این به آرامی پاسخ داد:" شما همچون این فنجان هستید، همین حالا هم  مملو از نظریه های فلسفی خودتان هستید،اگر شما خودتان را از این نظریات خالی نکنید، من چگونه می توانم در باره ذن باشما سخن بگویم.

La tasse de thé

 

   Nan-in un maître japonais du XIXème siècle reçut un jour la visite d'un professeur d'université américaine qui désirait s'informer à propos du Zen. Pendant que Nan-In silencieusement préparait du thé, le professeur étalait à loisir ses propres vues philosophiques. Lorsque le thé fut prêt, Nan-In se mit à verser le breuvage brûlant dans la tasse du visiteur, tout doucement. L'homme parlait toujours. Et Nan-In continua de verser le thé jusqueà ce que la tasse déborde. alarmé à la vue du thé qui se répandait sur la table, ruinant la cérémonie du thé, le professeur s'exclama: "Mais al tasse est pleine! ... Elle n'en contiendra pas plus! Tranquillement, Nan-In répondit: "Vous êtes comme cette tasse, déjà plein de vos propre opinions et spéculations. Comment pourrais-je vous parler du Zen, si vous ne commencez pas par vous vider?".

بیسکویت

 

روزی خانمی که در انتظار پروازش بود، به فروشگاهی رفت تا کتاب خوبی پیدا کند ، او همراه کتاب یک پاکت بیسکویت هم خرید و نشست مشغول خواندن شد. خوب که غرق خواندن شد، متوجه مردی شد که در کنار اونشسته و آن  وقیح، اگر بشود گفت، از پاکتی که میان آن دو است بیسکویت بر می داشت. خانم تظاهر کرد که متوجه موضوع نیست تا مبادا در جمع رفتار ناخوشایندی از خود بروز ندهد. او کتاب می خواند ، بیسکویت می خورد و حواسش به اعلان پرواز هواپیماها بود، در حالیکه آن دزد   از خوراکی اش بیسکویتها با ولع تمام می خورد. هر چه زمان می گذشت زن عصبانی تر و عصبانی تر می شد. او با خودش فکر می کرد:" اگر اینقدر خوش قلب نبودم، یک سیلی به او می زدم.." هر بار که زن یک بیسکویت بر می داشت مرد بدون ناراحتی از خودش پذیرایی می کرد. تا آنجا که فقط یک بیسکویت ماند، زن با خودش فکر کرد الان مرد می خواهد چه کند. بعد ،مرد با حالتی حاکی از رضایت، وبا لبخندی کمی عصبی، آخرین بیسکویت را برداشت ، نصف کرد یک قسمت را به او  تعارف کرد و قسمت خودش را هم خورد. بیسکویت را از دستش کشید، و با خودش فکر کرد:" درک نمی کنم، این مرد روانی است، دیگر واقعا  از این بی ادبتر نمی تواند باشد، او حتی یک مرسی هم نگفت." وقتی پروازش را اعلان کردند او نفس راحتی کشید. وسایلش را جمع کرد، و بدون حتی یک نگاه به دزد ناسپاس بیسکویتهایش،  رفت تا سوار هواپیما شود. در هواپیما وقتی سر جایش خوب مستقر شد، بدنبال کتابش گشت  که تقریبا بیشتر قسمتهایش را خوانده بود. همانطور که در ساکش جستجو کرد با چشمانی متعجب و خجالت زده متوجه شد بیسکویت هایش آنجا هستند. 

                                                                                                        Les biscuits  

Un jour, une dame qui attendait son vol dans un aérogare, alla dans une boutique pour trouver un bon livre, acheta en même temps un sac de biscuits, puis s'assit pour lire. Bien qu'absorbée dans sa lecture, elle s'aperçut que l'homme à côté d'elle, effronté s'il en fut, prenait un ou deux biscuits dans le sac posé entre eux. Elle fit mine de ne rien voir pour éviter un esclandre fâcheux en public. Elle lisait, mangeait des biscuits et surveillait le départ des avions, tandis que le voleur de biscuits se goinfrait à même ses provisions. De plus en plus agacée à mesure que le temps passait, elle songeait : "Si je n'étais pas si aimable, je le giflerais." Chaque fois qu'elle prenait un biscuit, l'homme sans gêne se servait. Lorsqu'il n'en resta qu'un seul, elle se demanda comment il réagirait. L'air content, il eut un petit rire nerveux, puis il prit le dernier biscuit, le cassa en deux, lui offrit une moitié et mangea sa part. Lui arrachant des mains, elle se dit : "Je n'en reviens pas, cet homme a du culot et ne pourrait pas être plus impoli, vraiment, il ne me dit même pas merci !" Elle ne se rappelait pas avoir été aussi exaspérée. Aussi soupira-t-elle d'aise, lorsque son vol fut annoncé. Rassemblant ses affaires, elle partit prendre son avion, sans même regarder l'ingrat voleur de biscuits. Une fois à bord et confortablement installée, elle chercha son livre qu'elle avait presque terminé. Enfouillant dans son sac, elle fut estomaquée, ses biscuits étaient là, sous ses yeux étonnés.

قدرت کلمات

سخنرانی در باره قدرت افکار و کلمات مثبت سخن می گفت.

یکی از شرکت کنندگان گفت:

بخاطر گقتن کلمه  خوشبختی، خوشبختی، خوشبختی، من حس خوبی پیدا نمی کنم ، و همینطور بخاطر گفتن بدختی، بدبختی، بدبختی، حس بدی پیدا نمی کنم: اینها کلمات هستند کلمات فقط کلمات هستند بدون قدرت...

سخنران گفت: ساکت شو مرتیکه احمق ، تو قادر به فهم موضوع نیستی!

شرکت کننده خشکش زد، رنگش عوض شد آماده شد که یک پاسخ شدید بدهد: "خودت مرتیکه..."

سخنران دستش را بالا یرد:" خواهش می کنم عذر خواهی مرا بپذیرید. نمی خواستم شما را ناراحت کنم. خواهش می کنم خاضعانه ترین عذر خواهی مرا بپذیرید."

شرکت کننده ساکت شد.

بقیه جمع آهسته با هم نجوا می کردند. جنبشی در سالن ایجاد شد.

سخنران گفت:

شما پاسخ سوالتان را گرفتید:  برخی کلمات در شما خشم را بر انگیخت و برخی آرامش .حالا قدرت کلمات را بهتر درک کردید.

Le pouvoir des mots

Un orateur parle du pouvoir de la pensée positive et des mots.

Un participant lève la main et dit:

“Ce n’est pas parce que je vais dire bonheur, bonheur, bonheur! que je vais me sentir mieux, ni parce que je dis malheur, malheur, malheur! que je me sentirai moins bien: ce ne sont que des mots, les mots sont en eux-mêmes sans pouvoir…”

L’orateur répond:

“Taisez-vous espèce d’idiot, vous êtes incapable de comprendre quoi que ce soit !”

Le participant est comme paralysé, il change de couleur et s’apprête à faire une repartie cinglante: “Vous, espèce de…”

L’orateur lève la main : “Je vous prie de m’excuser. Je ne voulais pas vous blesser. Je vous prie d’accepter mes excuses les plus humbles”

Le participant se calme.

L’assemblée murmure, il y a des mouvements dans la salle.

L’orateur reprend:

“Vous avez la réponse à la question que vous vous posiez : quelques mots ont déclenché chez vous une grande colère. D’autres mots vous ont calmé. Comprenez-vous mieux le pouvoir des mots ?”

«Tous»یا «tout» دیگر اشتباه نکنیم

 

«Tous»یا «tout» دیگر اشتباه نکنیم

 

کدامیک را بکار ببریم « Tous » یا  « tout »؟ این دو کلمه ی هم آوا مکارتر  از آن هستند که به نظر می آیند. چگونه این دو را با هم اشتباه نکنیم ؟ فیگارو این مطلب را برای شما روشن می کند.

{به این جملات توجه کنید}:

«Ils sont tous absents»,همه ی آنها غایب هستند          

«c'est le tout premier»,این برای اولین بار است         

«Je ne t'ai pas tout dit»…من همه چیز را به تو نگفتم     

بد اقبال کسی که در استفاده درست از این دو کلمه «tous»  و «tout»  به اشتباه بیافتد. اما اگر کسی قوانین گرامری این دو لغت را بداند تمیز آنها از هم  و کاربرد درست آنها برایش آسان خواهد بود.

 ● «Tout»

این کلمه وقتی در مقابل صفت، قید یا عبارت قیدی قرار بگیرد قید است . وقتی این کلمه جایگزین "کاملا، به طور کلی و یا کلا" " complètement, entièrement, tout à fait "  می شود باید احتیاط کرد. ظاهر قید«Tout» ثابت است. و به همین خاطر در هنگامی که برای مونث بکار می رود "e" نمی گیرد لذا  کسی نمی گوید: «elle est toute étonnée» و می گویند:

Elle est tout étonné                                          او کاملا متعجب است    

اگر صفت مونثی که در پی آن می آید با یک حرف بیصدا یا «h» اسپیره شروع شود ، آنگاه این  قید با صفت مطابقت می کند {و در انتهایش  "e" می گیرد} مانند:

 

Elle est toute belle                                                                  او کاملا زیبا است                  

Elle est toute hérissée                                                 او کاملا برافروخته بود          

وقتی«Tout» با یک عامل تعیین کننده "[1] déterminant " یا نام و یا ضمیر می آید می تواند صفت یا عامل تعیین کننده شود. در این صورت این کلمه با جنس و تعداد مطابقت پیدا می کند.در مثال زیر همراه یک  تعیین کننده آمده:

من به او همه ی افکارم را خواهم گفت                                                   «Je lui dirai toute ma pensée»

در مثال زیر همراه یک نام آمده است:

«En toute situation, tu peux m'appeler»                     . در هر موقعیتی، می توانی با من تماس بگیری.    

«Tout» در برخی از اصطلاحات با جنسیت و تعداد تطابق پیدا می کند مانند:

A tous égards                                            در همه ی جهات       

À toutes jambes                                           با سرعت تمام       

در مثال زیر  همراه یک ضمیر آمده است:

Nous sympathiserons avec tous ceux qui le veulent

ما با همه ی کسانی که آنرا بخواهند همدردی می کنیم {  با ضمیر تطابق یافته است}.

و بالاخره«Tout» "همه" می تواند جایگاه ضمیر را هم بگیرد.اگر ضمیر مفرد باشد «Tout» در مورد جنسیت بدون تغییر می ماند زیرا مرجع ضمیر ندارد.مثال:

Tout ce qu'il m'a dit m'a fait très plaisir                  همه ی آنچه را که به من گفت برایم لذت بخش بود    

Je voudrais tout manger                                                          می خواهم همه را بخورم                                                                                                                                     .

بر عکس اگر جمع باشد، به واسطه جنسیت و یا مرجع ضمیر تغییر می کند. مثال:

Il a discuté avec Lola, Laurie et Julia. Toutes ont voulu le revoir

او با لولا، لوری و جولیا بحث کرد، همه آنها می خواستند او را ببینند.

Camille ne peut pas aller à ses rendez-vous. Elle doit tous les annuler.

کامیلی نمی توانست سر قرارهایش برود. او باید همه ی آنها را لغو کند.

·        پس چه وقت واژه سرکش «tous» بکار می رود؟

ما وقتی «tous» "همه" را می نویسیم که پس از یک واژه جمع بیاید یا هنگامیکه مرجع ضمیرش یک واژه جمع باشد. مثال:

Il a vu tous ses films. Ils sont tous géniaux

او همه ی فیلم ها را دید. همه ی آنها جدید بودند.

 

زیاد پیچیده نیست! «Tous» "همه" اشاره به چند واحد دارد. پس می تواند نماینده چند گروه انسان، حیوان و یا شی باشد.

·        ویژگی ظریف «touts»:

«touts»"همه چیز" معنای "چند مجموعه" را به خود می گیرد. «tout» مفهوم  یک کل  را می دهد، ولی می توان چند مجموعه نیز داشت، در این صورت آن را به صورت جمع می نویسیم«touts». اثبات این مطلب را ژولرومن با این مثال می آورد:

«(Il) avait envie de penser à lui-même et à son existence comme à des touts.»

" او می خواست به خودش و وجودش بعنوان یک کل {کلی که از چند مجموعه تشکیل شده} فکر کند.

«Tous», «tout» : ne faites plus la faute !

ORTHOGRAPHE - « Tous » ou « tout » ? Ces deux homonymes sont bien plus sournois qu'il n'y paraît. Comment ne plus se tromper ? Le Figaro vous éclaire.

«Ils sont tous absents», «c'est le tout premier», «je ne t'ai pas tout dit»… Malheureux sont ceux qui confondent le bon usage de «tous» et de «tout». Il est pourtant aisé de les différencier et de bien en user… Si l'on connaît leurs règles grammaticale.

● «Tout»

«Tout» est adverbe lorsqu'il se place devant un adjectif, un adverbe ou une locution adverbiale. S'il peut être remplacé par «complètement, entièrement, tout à fait», prudence! L'adverbe «tout» restera invariable. Ainsi, on ne dira pas «elle est toute étonnée» mais bien «elle est tout étonnée». Or, si l'adjectif féminin qui suit commence par une consonne ou un «h» aspiré, l'accord se fait. Exemple: «Elle est toute belle», «Elle est toute hérissée.»

«Tout» peut aussi, lorsqu'il se rapporte à un déterminant, un nom ou un pronom, être adjectif ou déterminant. Dans ces cas-là, il s'accorde en genre et en nombre.

Exemple avec un autre déterminant: «Je lui dirai toute ma pensée».

Exemple avec un nom: «En toute situation, tu peux m'appeler».

«Tout» sera au pluriel devant un nom dans quelques cas d'expressions figées, exemple: «A tous égards», «à toutes jambes».

 

Exemple avec un pronom: «Nous sympathiserons avec tous ceux qui le veulent».

«Tout» peut enfin occuper le poste de pronom. S'il est au singulier, «tout» restera invariable en genre car il n'a pas d'antécédent. Exemple: «Tout ce qu'il m'a dit m'a fait très plaisir», «je voudrais tout manger». S'il est au pluriel en revanche, il variera en genre avec son antécédent.

Quelques exemples: «Il a discuté avec Lola, Laurie et Julia. Toutes ont voulu le revoir», «Camille ne peut pas aller à ses rendez-vous. Elle doit tous les annuler».

● Alors quand diable employer «tous»?

On écrira «tous» s'il est suivi d'un pluriel ou lorsque son antécédent exprime une pluralité. Exemple: «Il a vu tous ses films. Ils sont tous géniaux». Ce n'est pas plus compliqué! «Tous» se réfère à plusieurs unités. Il peut alors représenter un groupe de personnes, d'animaux ou de choses.

● Une petite particularité: «touts»

«Touts» prend le sens de «plusieurs ensembles». Un «tout» étant un ensemble, il  peut donc y avoir plusieurs ensembles. On écrira alors des «touts»! La preuve avec Jules Romains: «(Il) avait envie de penser à lui-même et à son existence comme à des touts.»

---

[1]  حرف تعریفی است که به نوعی کلمه بعد از خودر مشخص می کند مانند:un , une, du, de la ,ma, ta ,ce, cette ,quel, quelle, autre, certain   و غیره