آیا حساسیت شما منطقی است؟

آیا حساسیت شما منطقی است؟

 

 

 

برای داشتن یک ارتباط مفید، باید بیشتر نسبت به مخاطب حساس باشید تا به گمانه زنی های خود. یعنی خوب به حرفهای او توجه کنید، به او نزدیک شوید و پیام حقیقی او را درک کنید و به دنبال اهداف خوب او باشید.

 

 

در زمانه ی ما ، وقتی فردی  نمی خواهد تلاشی برای درک بهتر مخاطب کند ، و خود را مجاز می داند تا در باره قصد و نیت دیگران  قضاوت کند و اتهامات دروغین بزند و حرفهای افراد را غلط تعبیر کند،  خیلی  مد شده  که بگوید :" من حساسم"

 

 

خوب دقیقا حساسیت به چی ؟ نسبت به دیگری یا به خود؟ آیا حساسیت من پاسخی به حقایق است یا فقط پاسخی است  به احساساتی که با حقایق توجیه نمی شود؟

 

 

توجه:" من حساسم"!!!

 

 

این عبارت ، کلمه" شکستنی" را به ذهن می آورد، برچسبی که روی کارتون های بسته بندی شده دیده می شود  با این تفاوت که آن برچسب را برای هشدار می چسبانند یعنی  جنسی که داخل کارتون است  محکم نیست و حاوی اجناس شکستنی  است .چرا چنین برچسبی  یعنی"حساس" را  بر خودتان می چسبانید در حالیکه احتمالا شخص محکمی هستید و بر خودتان کنترل دارید؟

 

 

گفتن" من حساسم" نوعی کم ارزش کردن خود است و نه بهانه ای برای اینکه دیگران بیشتر توجه داشته باشند

 

 

با گفتن " من حساسم"، شخص عمدا ، تصمیم می گیرد بر رفتار خود کنترلی نداشته باشد.  این کار مثل اینست از دیگری بخواهید تمام احتیاط های لازم را بکار ببرد تا شما نلغزید...

 

 

این موضوع درست مثل اینست که شما دوچرخه ای بدون ترمز سوار شوید و بجای اینکه ترمز آن را تعمیر کنید یا ترمز بر آن نصب کنید، به تکرار این عبارت به رهگذران بسنده کنید :" حواستان باشد به من نخورید، من ترمز ندارم!!!!"

 

 

یا به عبارت دیگر، مثل این می ماند که به طور منطقی به دیگران بگویید:" از آنجایی که من حساسم، خوب به خودم اجازه می دهم به خاطر هیچی عصبانی شوم ، برنجم، دیگران را متهم کنم و غیره..."  و حواست باشه موقعی که با من حرف می زنی تمام احتیاط های لازم را بکنی."

 

 

در این صورت بهتر است بگویید:" وقتی دیگران با من حرف می زنند، من تصمیم گرفتم برای مقاصد منفی خود، حساس باشم."

 

 

 

در واقع کسی نمی تواند خود را اینطور و انطور ( حساس، عصبی و...)  معرفی کند مگر آنکه بخواهد اینگونه عمل کند. پس بهتر از قربانی بودن خلق خوی وعادت های خود دست بکشیم و کسی بشویم که بر واکنش هایش کنترل دارد  و می خواهد مثل کسی باشد که برای شکوفایی شخصیتی و آسایش خود مفید باشد. از طعمه بودن برای افکار منفی خود دست بکشیم و آن ها را از ویژگی های شخصیتی خود نکنیم. 

گرفته شده از "قدرت کلمات نوشته فاطیما زهرا عالمی"

( نظرات شما بخصوص در باره ترجمه می تواند برای من رهگشا باشد ، لطفا آن را از من دریغ نکنید. )

 

 

Êtes-vous sensible dans le bon sens ?

 

 

 

Pour qu'une communication soit efficace, il faut avoir le souci d'être plutôt sensible à son interlocuteur et non être sensible à ses propres conjectures. C’est à dire être à l’écoute de son interlocuteur, aller vers lui, comprendre ce qu'il veut transmettre comme message réel, chercher sa bonne intention...

 

 

De nos jours, c'est devenu presque à la mode de dire "je suis sensible" quand on ne veut pas faire l'effort de comprendre son interlocuteur et à chaque fois qu'on se permet de juger l'intention de l'autre, y apporter de fausses accusations et d'interpréter mal les propos de quelqu’un.

 

 

Posez-vous cette question s'il vous est déjà arrivé de dire "Je suis sensible". "Je suis sensible à quoi au juste ? A l'autre ou à ma propre susceptibilité ? Est-ce que ma sensibilité répond à des faits concrets ou simplement à des ressentis non justifiés par des faits ?

 

 

" Attention: "je suis SENSIBLE" !!!

 

 

 Cela sonne comme "FRAGILE" que l'on voit sur les cartons d'emballages sauf que quand on colle l'étiquette, c'est pour indiquer que la chose dans le carton n'est pas solide. Pourquoi se coller à soi-même cette même étiquette verbale de "SENSIBLE" alors qu’on est une personne censé(e) être solide et avoir le contrôle de soi-même ?

 

 

 Dire "Je suis sensible" est une forme de dévalorisation personnelle et non un prétexte pour que les autres fassent plus attention

 

 

 En disant "Je suis sensible", on choisit délibérément de ne pas prendre le contrôle de soi-même. C’est comme demander à l'autre de prendre toutes les précautions pour ne pas vous laisser déraper...

 

 

C'est exactement comme si on conduisait un vélo sans freins et au lieu de réparer ou d'installer des freins, on se contenterait de répéter à tous les passants "Evitez de me toucher, je n’ai pas de freins !!!!!" En d'autres termes, cela semble dire en toute logique aux autres "Puisque moi je suis sensible, alors je me permets de me fâcher pour un rien, d'être susceptible, d'accuser les autres etc...Mais vous, gare à vous si vous me parlez et ne prenez pas toutes les précautions avec moi !"

 

 

 Dans ce cas, il conviendrait plutôt de dire : "je choisis d'être sensible à mes propres interprétations négatives quand l'autre s'adresse à moi"

 

 

 

 En réalité on ne peut pas être ceci ou cela (sensible, nerveux etc...) sans avoir choisi de l'être. Alors cessons d'être victimes de notre humeur ou de nos habitudes et devenons plutôt celui ou celle qui maîtrise sa réaction en choisissant d'être comme il serait bénéfique d'être pour son propre épanouissement personnel et bien-être. Cessons d'être les proies de nos propres pensées négatives et d'en faire nos attributs.

 

 

d'après:Le Pouvoir des Mots Par Fatima-Zahra ALAMI