مطالب آموزنده فرانسه فارسی

داستان و مقالات آموزنده به زبان فارسی و فرانسه

مطالب آموزنده فرانسه فارسی

داستان و مقالات آموزنده به زبان فارسی و فرانسه

در این سایت ترجمه حکایت ها و مقالاتی راجع به سلامتی و ورزش و یا زبان از فرانسه و گاهی انگلیسی آورده می شود . در مواردی اصل متن نیز ارائه می شود تا دانشجویان بتوانند متونی را به صورت ترجمه مقابله ای داشته باشند.

طبقه بندی موضوعی

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «انتقاد» ثبت شده است




"م د ر، کفشاشو نگاه کن" " اوه ، اوه این چه وضعیه، اون حتی بلد نیست حرف بزنه" ،  "وت ف ،اما این یارو مزخرف نوشته"...

محل وموقع  اهمیتی ندارد  سر کار، در کوچه، دراینترنت و   ...انسان در مورد همنوعان خود قضاوت میکند . بهر حال  می دانید که  ( البته مطمئن هستم چنانچه به پادکست های{فایلهای صوتی} من گوش کرده باشید!) اولین تاثیر،ارتباطات بعدی را هدایت می کند. واقعا اولین تاثیر مهم است. بعلاوه همانطور آلفونس لامارتین به درستی گفته :"انتقاد قدرت ضعیفان است."

حالا از کجا این عادت بیخود قضاوت در باره دیگران آمده و چرا ما باید قبل از قضاوت فکر کنیم؟

برگشت به ریشه

ابتدا باید قبل از هر چیز دانست که قضاوت در باره دیگران ایجاد تمایزمی کند. و ما نا خود آگاه خودمان را متمایز از فرد انتقاد شده قرار می دهیم. وقتی شخصی یک سری ویژگی هایی   می گیرد ما بلافاصله آن را با شخصیت خودمان مقایسه می کنیم و قضاوت می کنیم:

قضاوت کردن، باعث  قضاوت در مورد خود ما نیز می شود . به محض آنکه انسان متوجه تفاوتی بشود  تمایل دارد به بررسی اشتباهات بپردازد.

بعنوان مثال، کسی که خوب کار نمی کند ممکن است بگوید " اون ،  تمام عمرش داره جون می کند، من ترجیح می دهم کمتر کار کنم و کمتر چیز داشته باشم." در اینجا فرد دیگری را قضاوت می کند تا خودش را در مقابل همسایه اش که مالدارتر از اوست توجیه کند. در دیگری چیزی را دیده  که خودش هرگز نخواهد داشت.

قضاوت، نوعی دفاع از خود است. به محض آنکه تفاوت بین من و دیگری مرا ناراحت کند و آزار دهد در مورد او به قضاوتی می پردازم ( با همان عنوان یا عنوان دیگر) که {مثلا} این ناهنجاری درست نیست. در واقع نتیجه ی منطقی این قضاوت به خود ما بر می گردد. انسان دوست ندارد که از راحتی خود دست بکشد، و برایش بسیار سخت است که خودش را مورد سوال قرار دهد. به همین خاطر  با تاکید روی این موضوع که این دیگری است که از حالت {تعادل و}  خوبی خارج شده  به دنبال دفاع از خود است .

قضاوت کردن دیگران به معنای فقدان اعتماد بنفس است. از دیگری انتقاد می کنم تا خودم را توجیه کنم. زیرا من بخوبی می دانم که آن کاری را که انجام می دهم خوب نیست، که من خوب نیستم، که برای بهتر شدن باید به سختی کار کنم. من اعتماد به نفس ندارم ولی بیشتر ترجیح می دهم از دیگران انتقاد کنم تا اینکه خودم را زیر سوال ببرم.  و در اینجاست که من  تفاوت شخصیت رهبر را با خودم مشخص می کنم: فردی که می خواهد "رهبر" باشد باید خودش را زیر سوال ببرد و بجای اینکه برای بالابردن خودش به شیوه   غلط وقتش را با انتقاد از دیگران بگذراند در خودش تغییرات ایجاد کند. رهبر وقتش را با بررسی قدر و قیمت رفتارهای دیگران نمی گذراند او به خودش بها می دهد .

به چهار دلیل باید قبل از قضاوت  ، بیاندیشیم

با وجود ازدیاد راههای ارتباطی، همچنان  بسیار ساده است که بدون تنبیه، دیگران را قضاوت کنیم و یا از دیگران انتقاد کنیم . به نظرات روی وب ها  و پیامهای روی شبکه های اجتماعی یا حتی ایمیلها نگاه کنید. انسان به یک موجود شایعه پراکن تبدیل شده ( و حتی یک شایعه پراکن مقدس). در کمین زندگی دیگران نشستن و از آنها ایراد گرفتن  تبدیل به وقت گذرانی مورد علاقه اش شده است.

بنابراین اجازه بدهید با وجود اینکه هیچ تنبیهی وجود ندارد ،به شما بگویم به چهار دلیل شما باید قبل از انتقاد کردن فکر کنید.

 اینکار باعث می شود از تشخیص غلط اجتناب کنید. آه بله، وقتی به سرعت تحت تاثیر قرار بگیرید، قضاوت اغلب غلط از آب در می آید. وقتی شما تمام ماجرا را نمی دانید، وقتی بخوبی فرد مورد نظر را نمی نشاسید، بهتر است از قضاوت عجولانه اجتناب کنید! ( بعلاوه،   این موضوع شما را وادار می کند که به اشتباه خود اعتراف کنید ، وشخصا از این کار بیزارم و بیزاری به حدی استکه  وقتی اشتباه  هم می کنم خود را برای اشتباهم محق می دانم.)

قضاوت نکردن باعث اجتناب از پشیمانی می شود. و بی تردید  این موضوع همپایه دلیل اول است. اگر قضاوت اشتباه باشد به احتمال قوی پس از قضاوت پشیمان می شوید ، و اگر افسوس خوردن بهتر از نادم شدن است پس وقتی بتوان از هر دو اجتناب کرد بسیار بهتر است.   

اینکار هیچ نتیجه ای ندارد. حداقل شما موفق نمی شوید عکس این را ثابت کنید، انتقاد از دیگران و قضاوت آنها بدون فکر هیچ نتیجه ای ندارد. گفتن اینکه فلانی بی فرهنگ است و بی کفایت است بدون آنکه در باره این مطالب با او صحبت کرده باشی هیچ نفعی نخواهد داشت اگر نگوییم که انرژی خود را صرف چیز کاملا بیهوده ای کرده اید.

روشن است که اینکار منطقی نیست. انتقاد و قضاوت عجولانه عملی است که من آن را جز "ارتباطات ناسالم" می خوانم. این کار چیزی دیگری را در بحث مطرح می کند، چرا وقتمان را برای موضوعی هدر دهیم که هیچ جذابیتی ندارد؟ و اضافه بر این، هیچ چیز بیشتراز فردی که مرتب شکایت می کند اعصاب خرد کن نیست.

{ در انتها نویسنده مثال خنده داری زده که بدلایل مسائل اخلاقی چند خطر را ترجمه نکردم عزیزان می توانند به متن اصلی مراجع کنند}


Speedevelopment



Pourquoi nous devrions réfléchir avant de juger [article invité]

 

L’article (très intéressant) de Jérôme

« Mdr, regarde ses chaussures », « Oh là là, mais il ne sait pas parler lui », « WTF, mais il écrit comme une merde le bonhomme »…

 

Que ce soit au travail, dans la rue, sur le web… Peu importe l’endroit, peu importe le moment, l’Homme juge ses pairs. Or, vous n’êtes pas sans savoir (si vous écoutez mes podcasts mais je n’en doute pas !) que la première impression est souvent celle qui guide le reste de la relation, elle est absolument primordiale. Reste que comme l’a justement souligné Alphonse de Lamartine: « la critique est la puissance des impuissants ».

 

Alors, d’où vient cette foutue manie de juger les autres et pourquoi devrions-nous réfléchir avant de juger ?

 

Retour aux origines

Il faut d’abord savoir que juger l’autre c’est, avant tout, opérer une distinction. Cette distinction, nous la faisons inconsciemment entre la personne critiquée et nous-même. Dès lors qu’une personne va revêtir une certaine caractéristique, nous allons opérer une comparaison avec notre propre personne et rendre un jugement:

Juger, c’est porter un jugement sur soi. Dès lors que l’homme constate une différence il juge en se penchant sur ses propres défauts. Prenons un exemple, quelqu’un qui ne travaille pas assez pourrait déclarer « Lui, il passe sa vie à bosser, je préfère avoir de moins bons résultats mais moins travailler ». Ici la personne juge l’autre pour justifier ses propres résultats qui sont moins bons que son voisin, elle voit en l’autre ce qu’elle ne sera jamais.

Juger, c’est se défendre. Dès lors que la différence de l’autre me trouble, me gêne, j’opère un jugement (à juste titre ou non) en déclarant que cette dissemblance n’est pas correcte. Ici c’est en fait la suite logique du jugement porté sur soi. L’homme a tendance à ne pas souhaiter sortir de sa zone de confort, il est bien trop à l’aise et c’est bien trop douloureux de se remettre en question. Il va donc chercher à se défendre en affirmant que c’est autrui qui est en marge de ce qui est bon.

 

Juger, c’est être en manque de confiance. Je juge l’autre pour me justifier car je sais pertinemment que ce que je fais n’est pas la bonne chose, que je ne suis pas bon, que je devrais travailler plus dur pour être meilleur. Je n’ai pas confiance en moi, mais je préfère critiquer les autres plutôt que me remettre en question. Et c’est là-dessus que s’opère la différence avec le leadership : la personne qui souhaite devenir un « leader » doit se remettre en question, opérer le changement sur soi plutôt que passer son temps à critiquer l’autre pour se ré-hausser de manière infondée. Le leadership ne passe pas par l’estime des autres, mais par l’estime de soi.

 

Les 4 raisons (+ un bonus) pour lesquelles nous devrions réfléchir avant de juger

Avec la prolifération des moyens de communication, il est aujourd’hui encore plus facile de juger les autres et les critiquer sans impunité. Regardez les commentaires sur les blogs, les messages sur les réseaux sociaux ou même via mail. L’homme est devenu une commère (et une sacré commère même) ! Guetter la vie des autres et la critiquer est devenu son passe-temps favori.

 

Alors, à défaut de menace, laissez-moi vous donner quatre bonnes raisons et une bonus pour lesquelles vous devriez réfléchir avant de juger.

Cela permet d’éviter un mauvais « diagnostic ». Eh oui, lorsqu’il est effectué trop rapidement, le jugement est souvent faussé. Lorsque vous ne connaissez pas toute l’histoire, lorsque vous ne connaissez pas réellement la personne, mieux vaut éviter un jugement hâtif ! (En plus, ça vous obligera à admettre que vous avez tort et personnellement j’ai horreur de ça : même quand j’ai tors j’ai raison d’avoir tort)

Cela évite d’avoir des regrets. Bien sûr, cela va de pair avec la première raison. Si votre jugement est erroné, il y a fort à parier que celui-ci soit regretté par la suite. Et s’il vaut mieux avoir des remords que des regrets, lorsque l’on peut éviter les deux, c’est quand même plus sympa !

 

Cela n’apporte rien. A moins que vous ne réussissiez à me démontrer l’inverse, critiquer les autres et les juger sans réfléchir n’apporte rien. Dire qu’un tel est inculte ou totalement incompétent sans avoir préalablement discuté avec lui ne sert à rien, si ce n’est dépenser votre énergie pour quelque chose de totalement futile.

Ce n’est clairement pas une preuve d’intelligence. Critiquer, juger hâtivement, fait partie de ce que j’appellerais de la « mauvaise communication ». Il y a tellement d’autres choses à évoquer lors d’une discussion, pourquoi perdre son temps sur des choses qui n’ont aucun intérêt ? Et en plus, rien de plus énervant que quelqu’un qui se plaint tout le temps.

Speedevelopment


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۱ مرداد ۹۷ ، ۱۰:۲۵
شهلا دوستانی