درارتباط با نزدیکان
آنچه دیگران از شما انتظار دارند:
در ارتباط با نزدیکان، چه با بستگان و یا در میان دوستان، ما دوست داریم با کسی که اعتماد داریم در باره مسائل ناخوشایند درددل کنیم... اما این فرد پاسخ ما را چگونه می دهد؟
روشهای زیاد کلامی و غیر کلامی برای پاسخ به یک پیام وجود دارد:
افرادی هستند که از نزدیک اشتباهات شما را می بینند، و به نحو ی که شما را خیلی ناراحت نکنند، شما را از آنها آگاه می کنند ولی بهر حال موضوع ناراحت کننده است! مانند:
" این خودش یکجور نقص در...(شجاعت،اعتماد بنفس...) است این مطلب روشن است!"
دیگران با نصایحی که بهیچوجه نیازی به آن ندارید و حتی نمی خواهید بشنوید شما را بمباران می کنند:
" تو باید جرات بیشتری داشته باشی، قوی تر باشی..."
عده ای دیگر هم حتی در ملاقاتی غیر حضوری مثل تلفن ناخودآگاه تصور می کنند حرف زیادی برای گفتن دارند. و اصلا هم مهم نیست شما چه می گویید چون همه ی مشکلات موقتی هستند...
عده ای دیگر فکر می کنند وظیفه دارند یک راه حل با ارزش پیدا کنند اما با چه قیمتی!
" چرا اینکار را نمی کنی؟ چرا آن کار را نمی کنی؟"
" اما آنچه که شما را وا می دارد با کسی که می توانید به او اعتماد کنید، در مورد مشکلتان حرف بزنید، گرفتن درسهای اخلاقی نیست ، درسهایی که به شما دیکته کند اینکار را بکن آن را نکن، و یا اینکه از نزدیک نقطه ضعف شما را بسنجند و نه حتی پیدا کردن یک راه حل برای شما...
به همین خاطر است که در تمام موارد حساس، توصیه می شود که از تغییر ترکیب جمله بندی استفاده کنید... پیام حقیقی مخاطب را برای آرام کردن و ازبین بردن تنش او با بیان دیگردوباره بیان کنید...
آنچه که شما باید بدنبالش باشید نه توصیه است و نه راهنمایی و نه دادن درسهای اخلاقی و نه حتی پیدا کردن راه حلی برای مشکلش، فقط باید یک شنونده خوب باشید و این کار با بیان کردن حرفهای او به شکل دیگر صورت می گیرد...
به خاطر داشته باشیم آن کاری که در مورد نفسمان می کنیم کار مشکلی است، پس با خودمان و دیگران مهربان باشیم.
انسان نمی تواند از دست عادت بدی با پرتاب کردن آن به بیرون راحت شود بلکه باید آن را پله پله از بین ببرد... و اینکار حتی وقتی می دانیم چه باید بکنیم و چه نکنیم، وقت می برد.
و بهمین خاطر است که ما گاهی ممکن است در لحظاتی از زندگی چیزهایی را بگوییم که خودمان انجام نمی دهیم.
وقتی انسان از ضعف و نقص خود آگاهی دارد، راحتتر خودش و دیگری را می بخشد.
کسانی را که با ما برخورد خوبی ندارند، محکوم نکنیم. حتی افرادی که بهترین برخوردها را دارند در برخی موارد بد برخورد می کنند.
هیچکس کامل نیست. همه ی ما لیوانهایی را در دست داریم که بخشی از آن خالیست و نباید قسمت خالی لیوان دیگری را مورد توجه قرار دهیم بلکه به قسمت خالی خود باید توجه کنیم. تلاش کنیم آن قسمت را پر کنیم و ما وظیفه نداریم که قسمتهای خالی لیوانهای دیگران را پر کنیم.
بجای قضاوت کردن در مورد اشتباه مخاطب خود، بهتر است این سوالت را از خود بکنید:
" چه کنم تا اشتباه دیگری را انجام ندهم ؟"
"چگونه عمل کنم تا تحت تاثیر اشتباه دیگری واقع نشوم؟"
و این گونه پرسشها را مطرح نکنیم:
" چرا دیگری آن کا ی را که باید انجام می داده انجام نداده است؟"
و در عوض بپرسید :" چه کنم تا آنجه را که باید انجام دهم؟"
زیرا حتی کسانی که به گفته ی خود عمل می کنند در تمام زندگیشان اینکار را صد در صد انجام نمی دهند. انسان کامل نیست.
برای اینکه زندگی همراه آرامش با خودمان و خارج از خودمان داشته باشیم نواقص خود و دیگران را بپذیریم.
سکوت می تواند پاسخی موقت باشد در انتظار اینکه کلمات تاثیر قوی تری داشته باشند.
سکوت می تواند برای فرد ناراحت این معنا را داشته باشد که کلمات برای التیام دادن او کافی نیستند. سکوت می تواند دیگری را وادار به فکر کند، فرصتی پیش بیاورد که او از خود سوال کند.
ترجمه شده از "قدرت کلمات" نوشته فاطیما زهرا عالمی
Dans un moment de proximité
Ce que l'autre attend de vous...
Dans un moment de proximité, que vous soyez en famille ou entre amis souvent nous avons tendance à ouvrir nos cœurs à la personne qui nous inspire confiance afin de parler de ce qui ne va pas...mais seulement, comment cette personne nous répond-t-elle ?
Il y a plusieurs manières verbales et non verbales de répondre à un même message:
D'abord il y a des gens qui verront au gros plan vos faiblesses et vous le feront savoir par des remarques qui ne veulent pas forcément blessantes mais elles le sont quand même! Du genre:
"Ça c'est un manque de.... (Courage, confiance en toi,...) c'est clair!"
D'autres qui vont vous bombarder de leçons de moral dont vous n'avez aucunement besoin et surtout pas demandées :
"Il faut que tu sois plus courageux, plus fort..."
D'autres qui d'après leur non verbal même par téléphone vous feront involontairement sentir qu'ils ont d'autres chats à fouetter et que ce n'est pas important ce que vous racontez puisque tout problème est passager...
D'autres qui se feront un devoir de vous trouver tout de suite une solution coûte que coûte!
"Pourquoi tu ne ferais pas ceci? Et pourquoi tu ne ferais pas cela?...
" Mais ce qui vous a incité à parler de votre problème avec une personne que vous estimez de confiance, ce n'est pas de recevoir des leçons de moral, ni qu'elle vous dicte que faire ni quoi ne pas faire, ni vous balancer à la figure vos faiblesses au gros plan, ni pour vous trouver une solution...
C'est pourquoi dans toute situation délicate, il est recommandé d'utiliser la reformulation...reformulez le message réel de votre interlocuteur pour le calmer et apaiser sa tension...
Ce qu'il cherche souvent auprès de vous ce ne sont ni des conseils ni une conduite à tenir ni des leçons de moral ni des solutions à son problème mais uniquement une écoute active...et cette écoute active se fait par la reformulation...
Souvenons-nous que le travail intérieur sur soi est le travail le plus dur à faire, donc soyons indulgents avec nous-mêmes et avec les autres.
On ne se débarrasse pas d'une mauvaise habitude en la jetant par la fenêtre mais en lui faisant descendre les escaliers marche après marche...et cela prend du temps même quand nous savons ce qu'il faut faire et ce qu'il ne faut pas faire.
C'est pourquoi nous risquons tous de dire ce que nous n'appliquons pas à un moment donné de notre vie.
Quand on est conscient de la faiblesse et de l'imperfection humaine, on pardonne plus facilement à soi-même et à autrui.
Ne condamnons pas ceux qui communiquent mal avec nous, le meilleur communicateur peut aussi mal communiquer dans certaines situations.
Personne n’est parfait. Nous tenons tous dans nos mains des verres qui contiennent des parties vides. Ne nous concentrons plus sur la partie vide du verre d’autrui mais sur la partie vide du nôtre. Essayons de la remplir et ne nous assignons plus la tâche de remplir celle des autres.
Au lieu de juger l’erreur venant de son interlocuteur, il vaudrait mieux se poser les questions suivantes :
« Comment je peux éviter l’erreur que l’autre a commise pour ne pas la commettre aussi ?»
« Comment faire en sorte que je ne sois plus affecté(e ) par les erreurs d’autrui ?»
Au lieu de se poser la question : « Pourquoi l’autre n’applique pas ce qu’il faut ? » se poser plutôt la question « Comment faire pour que moi j’applique ce qu’il faut?»
Parce que même celui qui applique ce qu'il dit ne l'appliquera jamais à cent pour cent pendant toute sa vie. Personne n'est parfait.
