وزن و اندازه ( در زبان فرانسه)

وزن و اندازه

1.     یک متر

2.     ابعاد این طبقه چقدر است؟ بزرگی آن چقدر است؟

3.     اندازه طبقه می شود

4.     یک متر درازا آن – طول آن یک متر  

5.     35 سانتیمتر پهنای آن – عرض آن 35 سانتیمتر

6.     1.70 بلندای آن – ارتفاع آن 1.70

7.     اندازه این اتاق 3 در 4 است.

8.     این الوار چوب یک متر ضخامت دارد

9.     عمق استخر چقدر است؟ استخر چقدر عمق دارد؟ آن دومتر عمق دارد.

10.                        فاصله ما تا دیژون چقدر است؟ ما در 50 کیاومتری دیژون هستیم.

11.                        وزن این ساک چقدر است؟ وزنش چقدر است؟ آن 10 کیلو وزن دارد.

12.                        زمین یک هکتار است=  10000 ( متر مربع.) کنجایش این مخزن 50 (متر مکعب) است.

13.                        مساحت اطاق چقدر است؟ مساحت اطاق 18 متر مربع است

 

Poids et Mesures

 

1.     un mètre

2.     Quelles sont les dimensions de l’étagère? Elle est grande comment?

3.     L’étagère mesure / fait:

4.     1 m de long – elle a 1 m de longueur

5.     35 cm de large – elle a 35 cm de largeur

6.     1,70 m de haut – elle a 1,70 de hauteur

7.     La chambre fait 3 m sur 4.

8.     Cette planche de bois fait / a 1 m d’épaisseur.

9.     “Quelle est la profondeur de la piscine? Elle est profonde?” “Elle fait 2 mètres de profondeur.”

10.                        “À quelle distance sommes-nous de Dijon ?” “Nous sommes à 50 kilomètres de Dijon.”

11.                        “Combien pèse ce sac? Quel est son poids?” “Il pèse / fait 10 kilos.”

12.                        Le terrain fait un hectare = 10 000 m² (mètres carrés). Ce conteneur fait 50 m³ (mètres cubes).

13.                        “Quelle est la surface de la pièce?” “Cette pièce a une superficie de 18 m².

 

اصطلاحات مجازی

14 – من ماجرا را در دو کلمه تعریف می کنم.(= خلاصه)

15- مایکل مسائل را پیچیده می کند – بیخودی پیچیده اش می کند.

16- مشکلات زیاد " تا سه نشه بازی نشه"

17- لیز خودش را فدا کرده- فدایی خانواده- همه کار برای خانواده اش می کند.

18- ژاک اشتهای خوبی دارد- او به اندازه چهار نفر می خورد.

19- آنی دوست دارد در خط سرعت زندگی کند( سریع) تا استراحت کند.

20- حدس بزن کی را در تئاتر دیدم- یک در هزار هم نمی توانی-(= هرگز نمی توانی حدس بزنی)

Quelques Expressions Imagées

 

14  – Je vais raconter l’histoire en deux mots. ( = brièvement)

15  – Michel complique les choses, il coupe toujours les cheveux en quatre.

16-  problème, car “jamais deux sans trois”!

17 – Lise se met en quatre, se coupe en quatre pour sa famille: elle fait tout pour sa famille.

18 – Jacques a très bon appétit, il mange comme quatre.

19 – Annie préfère vivre à cent à l’heure ( = intensément) que de se reposer.

20 – Devine qui j’ai vu au théâtre: je te donne en mille! ( = tu ne trouveras jamais).

21 – En attendant son fils, le père marche de long en large, il fait les cents pas devant le lycée.

22 – Dans cette situation, il y a deux poids, deux mesures ( = la justice n’est pas égale pour tout

le monde, elle n’est pas objective).

Vocabulaire progressif  CLE

چگونه جای نیش پشه را تسکین دهیم

 

 چگونه جای نیش پشه را تسکین دهیم

 

ززززز. چه کسی این شبها با نیش پشه آشفته نشده؟ همه موافقیم که بهتره اصلا دچار پشه گزیدگی نشویم. برای دور کردن این موجود نامطلوب، باید شمعی از گیاه بوتار تهیه کنید. یا اینکه به بدن خود روغن اسطوخدوس بمالید. اما خیلی دیره! زیر اندازها در سایه، و آنها هم  منتظرند ما بخوابیم.( خلاصه اینکه، علی رغم گرمای خفه کننده تابستان) تا بتوانند ما را در عمق خواب بیدار کنند و بنگ! ما را با نیزه شان صید می کنند. به این ترتیب تمام شب را خراب کند. خودمان را می خارانیم، عصبانی می شویم، سعی می کنیم مجله ترویت ماگ بخوانیم، مجله مخصوص شکارچیان  خط اول، اما کارساز نیست.

 

مرهم تسکین دهنده در خانه ندارید، نترسید!  در کابینت یا... به دنبال سرکه ( سفید یا سرکه سیب)، عسل، بلغور جو دوسر، خمیر دندان و یا ریحان تسکین دهنده خارش بگردید. 

?Comment soulager les piqûres de moustiques 

zzzzzz. Qui n'a pas eu ses nuits troublées par des piqûres de moustiques? On est d'accord, le mieux est de ne pas se faire piquer du tout. Pour repousser ces indésirables, il fallait penser à vous munir d'une bougie à la citronnelle ou vous enduire le corps d'huile essentielle de lavande. Mais c'est trop tard! Tapis dans l'ombre, ils attendent qu'on s'endorme (enfin! malgré la chaleur étouffante de l'été) pour pouvoir nous réveiller en pleine phase de sommeil. Et bim, ils nous harponnent avec leur dard. Et là, c'est fichu pour le reste de la nuit. On se gratte, on s'enerve, on essaie de lire Truite Mag, le magazine pour les pêcheurs à la pointe. Mais même ça, ça ne fonctionne pas.

Pas de panique! Si vous n'avez pas de baume calmant chez vous, cherchez un peu dans vos placards... Le vinaigre (blanc ou de cidre), le citron, le miel, les flocons d'avoine, le dentifrice et le basilic calment les démangeaisons.

Figaro Par Mathilde Gaudéchoux , Sacha Benitah Mis à jour le 21/07/2017 à 21:43 Publié le 06/08/2016 à 07:00

9 روش برای رهبران تا بر احساسات خود غلبه کنند (قسمت چهارم-آخر)

اولویت دادن به نتیجه گرفتن

رهبران بزرگ چگونه سکاندار روند کنترل احساسات خود هستند؟  با مقدم داشتن اصولی، تحقق نتایج مورد نظرخود.

 وقتی دقیقا موضوع در باره ی نتایج است، ما در تله ی ترجیح دادن  "ملاحظات" به "نتیجه" می افتیم..برخی از رهبران بسیار مشغول ملاحظات ی هستند که خود را وقف آن کرده و دل مشغولی آنها نتایجی است که از این ملاحظات بدست می آید.  یک مثال بسیار ساده از این نمونه:

فرض کنید یک مشتری متوجه برداشت غیرقانونی از حسابش در بانک می شود و با مدیر حسابش  با همه جور کلمات  و لغات ناجور  شروع به حرف زدن می کند.  خوب {در این صورت} دو حالت پیش می آید:

اگر مدیر حساب به آنچه مشتری خشمگین به اومی گوید تمرکز کند، دگرگون می شود و نمی تواند احساساتش را کنترل کند. { و این یعنی} استقبالی از دعوا و درگیری.

اگر مدیر حساب از خودش بپرسد:" چه باید کرد تا لبخند بر لبان این آقا ظاهر شود، مطمئن وراضی شود وبخصوص از بانک من تصویر خوبی داشته باشد؟" این مدیر  بر احساساتش مسلط است و بهترین کار را انجام می دهد تا به هدف  مورد نظر مشتری اش برسد .

می بینید؟  کسانی که نتیجه برایشان در  اولویت است و برای بدست آوردنش تمرکز می کنند، همیشه روند هدایت احساس خود را در دست دارند و حفظ می کنند. کاش شما از آن تیپ رهبرانی باشید که مدام به راه های بدست آوردن نتیجه اهمیت می دهند و نه، آنچه که باعث رنجششان می شود.

 

اولویت رهبر

در ابتدای این مقاله،گفتم در زمین زندگان آُسانی اسبابی بسیار نایاب است ، رهبرانی هم که تسلط بر احساسات خود را به اثبات برسانند نیز درزمان ما بسیار نایابند. و این به این معناست که اگر در امر رهبری اولویتی دارید ، باید جز موارد شرح داده شده بالا باشد ونهایت  تلاش خود را نیز بکنید. و یکبار دیگر می گویم، بهترین روش برای تعین میزان کارایی رهبر، سنجیدن میزان تسلط او بر احساساش است.

 

در کتاب" در طوفان" اثر سدو بدیان، پدر بنفا می گوید:" رهبری که فریاد می زند، رهبری است که می لرزد". فرزندان ما اکنون خوب می دانند که می توانند ما را به منطق رجوع دهند. کم نیستند بچه های 6 یا 8 ساله که وقتی سرشان داد می زنید ، از شما می پرسند" اما مامان/ بابا، مگر چه شده؟" چرا سر من اینطوری داد می زنی؟" بچه ها خوب می دانند وقتی " ما ازخود بیخود" می شویم داریم کنترل خود را از دست می دهیم. و این وضعیت وحشتناک است. اگر ما "رهبران" هم این موضوع را بدانیم واضح است که بسرعت ضرورت تسلط بر احساسات را حس می کنم و بر احساساتمان مسلط می شویم  وآن را  ویژگی برجسته و شماره یک خودمان بعنوان یک رهبر قرار می دهیم.

مثلا در آفریقا، ودر جاهای دیگر هم به عنوان روشی جهانی ، قدرت رهبر را ،با سنجش میزان خود داری او می سنجند. اگر مثلا شما به ملاقات حکیم ترین فرد روستایتان بروید تا خبر بد یا خوبی به او بدهید، او همیشه یک جور برخورد خواهد کرد:" خیلی خوب، کاری خوبی کردی آمدی با من حرف زدی. من خوب حرفهایت را گوش کردم. بعدا صدایت می کنم و در این باره با تو حرف می زنم". عموما، او  چیزی  را که شما متصورید، نمی گوید. و همیشه شما را متعجب می کند.

رهبر نمی تواند به خود اجازه دهد، مانند دیگر انسانهای معمولی عمل کند و الا هیچ چیز خاصی ندارد. هر گاه او دریافت که نبرد داخلی بین " نیاز به عکس العمل، واکنشی مانند دیگر انسانها "  و " نیاز به عقب نشینی و تفسیر وضعیت به گونه ی دیگر برای گرفتن تفوق بر ماجرا و پیامد های فوری آن" را برده است، تفاوت خود را آشکار کرده و خود را بعنوان رهبر نشان داده . این چالش پیاپی  ما رهبران است ، ما نمی توانیم در این امر کوتاهی کنیم زیرا به اعتبار ما به عنوان رهبر صدمه خواهد زد ، بهتر است ما همیشه صلاحیتی مطلوب داشته باشیم ، احساس خوب داشته باشیم و حس کنیم برای کسی مفید بوده ایم.

 

 

 

La préférence pour le résultat

Comment les grands leaders font pour conserver le pilotage de la tour de contrôle de leurs émotions ? En préférant systématiquement la réalisation des résultats qu’ils désirent.

Justement lorsqu’il s’agit des résultats, nous tombons souvent dans le piège de préférer « LE RESPECT » au « RESULTAT ». Certains leaders sont plus préoccupés par le respect qu’on leur voue et le résultat qu’on produit pour eux.  Prenons un exemple très simple

Imaginons qu’un client qui a constaté des prélèvements non autorisés sur son compte bancaire débarque dans sa banque et se met à traiter le gestionnaire de son compte de tous les mots et maux. Deux cas sont envisageables :

Si le gestionnaire de compte se concentre sur ce que le client fâché lui dit personnellement, il va avoir mal et ne pourra pas contrôler ses émotions… Bienvenu le CLASH

Si le gestionnaire de compte se demande : « Comment je fais pour que ce monsieur en se levant ait le sourire aux lèvres, est rassuré et satisfait et surtout ait une bonne image de ma banque ? », il va maîtriser ses émotions, mieux il va faire tout ce qu’il faut pour aboutir au résultat désiré avec le client.

Vous voyez ? Ceux qui privilégient le résultat et se concentrent à l’atteindre gardent constamment le contrôle du pilotage de la tour de contrôle de leurs émotions. Si vous êtes le type de leader qui privilégie constamment la voie du résultat et non ce qu’on vous fait subir personnellement.

La préférence pour le leadership

Au début de cet article, je disais que FACILE une denrée très rare sur la terre des vivants et que des leaders qui savent faire preuve de maitrise émotionnelle constituent eux-aussi une denrée rare de nos jours. Ce qui veut dire que si vous avez la préférence pour le leader, vous aurez à faire les efforts décrits plus haut. Encore une fois, la meilleure façon de mesurer l’efficacité d’un leader, c’est de mesurer à quel point il sait faire preuve de maitrise émotionnelle.

 

Dans « Sous l’orage » de Seydou Badian, le Père Benfa disait qu’ un « chef qui crie est un chef qui tremble ». Et nos enfants le savent très bien maintenant qu’ils ont la possibilité de nous appeler à la raison. Il n’est pas rare aujourd’hui qu’un enfant de 6 ou 8 ans sur lequel vous criez vous demander : « Mais maman/papa, qu’est-ce qui t’arrive ? Pourquoi tu cries sur moi comme cela ? ». Les enfants savent très bien que lorsque « nous sortons de nos gongs », nous sommes bien en train de perdre le contrôle et que c’est une situation catastrophique. Si nous savons nous en rendre compte nous-mêmes, il va de soi que nous allons rapidement privilégier l’exigence pour nous les leaders de faire de la maitrise émotionnelle le chantier numéro 1 du marquage de nos zones d’excellence en tant que leader.

 

En Afrique, par exemple, et de façon universelle d’ailleurs, on mesure la force d’un leader de part sa capacité de réserve. Par exemple, si vous allez voir l’homme le plus sage de votre village et que vous lui annoncez une nouvelle, qu’elle soit bonne ou mauvaise, il réagit toujours de la même manière : « C’est bien. Tu as bien fait de venir me parler. Je t’ai bien écouté. Je vais te rappeler et on en parle ». Quelques heures ou jours après, il vous rappelle. En général, il ne vous dit rien de ce que vous avez imaginé. Il vous surprendra toujours.

 

Le leader ne peut pas se permettre de réagir et d’agir comme le commun des mortels sinon il ne fait rien d’extraordinaire. C’est lorsqu’il sait gagner la bataille intérieure entre « le besoin de réagir ou d’agir comme le commun des mortels » et « le besoin de prendre du recul et d’interpréter les situations autrement pour prendre l’ascendance sur les évènements et leurs conséquences immédiates »

 

qu’il fait la différence et se montre leader. C’est un défi constamment pour nous les leaders et nous ne pouvons pas nous permettre de le négliger car il y a va de notre crédibilité en tant que leader et mieux de notre capacité continue à être heureux, nous sentir bien dans notre peau et avoir le sentiment d’être utile à quelque chose. 

9 روش برای رهبران تا بر احساسات خود غلبه کنند (قسمت سوم)

 ترجمه زیر یکی از مطالب هرمان کاک پو است. ایشان تاکنون 25 کتاب در مورد رهبری نوشته اند و کارگاه های زیادی در این رابطه برگزار کرده اند. از آنجایی که.مطلب قدری طولانی است ترجمه آن را در چند قسمت در این وبلاگ می آورم .  این بخش، قسمت سوم مطلب است. در بخش های گذشته در باره ی همدلی و شفقت  و توجه به فرصتها و نتایج جالب،   اجتناب از قربانی شدن و و رفع اتهام از مورد سوء ظن و  عادت به پذیرفتن مسئولیت صحبت کردیم امیدوارم ادامه ی بحث مورد توجه عزیزان قرار گیرد.

 

 

بازستانی منشاء تشدید احساسات

 

وقتی بر روی خصوصیات خوب فردی تمرکز می کنید، تمایل دارید او را دوست داشته باشید و در برابر او صبور باشید. و برعکس هر گاه بر روی خطاهای کسی تمرکز کنید، از او به سادگی بیزار می شوید و در برابر او بسیار بی طاقت می شوید. این مطلب به این معناست که مشکل نه ویژگی ها و نه خطاهای فرد است . مشکل در این است که شما بر روی چه چیز تمرکز می کنید. به خاطر دارید که {به این نتیجه رسیدیم} احساسات یک پاسخ هستند . پاسخی از جانب آنچه بر آن تمرکز می کنیم.

برای افزایش تسلط بر احساسات، خیلی واضح، باید  قادر به گرفتن این تصمیم باشیم که برای دیگران و موقعیتها، شرایطی فراهم نیاوریم تا منشاءاحساسات ما را در دست بگیرند.  چگونه؟  با انتخاب موضوعی که ذهن را به آن معطوف می کنیم.

بار قبل با خانمی که می خواست طلاق بگیرد کار می کردم. نقش من این نبود که بگویم طلاق گرفتن خوب است یا بد است. بر عکس، او نگران روبرو شدن با همسرش در دادگاه بود:" من خیلی عصبی می شوم وقتی با او روبرو می شوم." من به شوخی گفتم:" واوه، من نمی دانستم ایشان چنین قدرت مخربی روی شما دارد. چطور توانستید به او اینقدر قدرت بدهید که بتواند احساسات شما را کنترل کند؟ خیلی بدˏ. انگار که او دارد شما را راه می برد." و او به من گفت:"  اما من هدایت خودم را با کنترل احساساتم دوباره بدست خواهم گرفت."

 

می بینید؟ برخی از افراد می دانند چه چیز ما را ناراحت می کند و ما را عصبانی می کنندو قادر هستند که اینکار را به تناوب انجام دهند. چگونه توانستند تا اینجا برسند؟ دلیلش اینست که ما به سادگی آلت دست می شویم  و هنوز تصمیم نگرفته ایم که اجازه ندهیم، وقایع و رفتارهای دیگران احساسات ما را کنترل کند. وقتی دیگران بدانند قادرند احساسات ما را با رفتارشان کنترل کنند چه می کنند؟ از ما استفاده ی نادرست می کنند. بسیاری از رهبران به وسیله ی گروه خود راهبری می شوند زیرا این رهبران  هنگام عمل در موقعیت ها ( وتغییرات آن) به جای آنکه سکاندار احساسات خود باشند عصبانی می شوند.

 

استفاده از توصیفات و کلمات مثبت

یکی از سلاح های مرگباری که من شخصا برای قویتر و استوار  کردن تسلطم بر احساسات استفاده می کنم،  شوخیهای طعنه آمیز است.

به عنوان مثال تصور کنید، یکی از همکاران حرف واقعا بی ربطی بزند و طوری که بسیار ناراحت و متعجب شوم، من به او خواهم گفت:" اما نه راستی راستی، تو واقعا بی نظیری، همه چیزت  خیلی عالیه. این واقعا خیلی خوبه. مرسی، من واقعا خوشحالم. تو قابل تحسینی. حالا بنظر شما این موضوع را چگونه می توان حل وفصل کرد؟"

وقتی اینها را می گویم واقعا احساس خوبی دارم وحس می کنم اعتدال دارم. سپس بسرعت بدنبال روشهای حل وفصل موضوع می رویم. من می دانم برخی از افراد دوست دارند اینطوری جواب بدهند:" قابل قبول نیست، امکان پذیر نیست، این واقعا بی معنی نیست؟ آنها واقعا عصبانی شده اند و اگر این تنش همئبالا نرود در طول روز کنترل خودشان را از دست می دهند. بهتر نیست در هدایت کارهای روزانه و رهبری احساساتمان مدبر باشیم و ازخود بپرسیم چه چیز برای ما بهتر است؟

من به نوبه خودم ترجیح می دهم از بلا متشکر باشم و بر احساسم تسلط داشته باشم، متعادل باشم، و با آرامش به دنبال راه حل بگردم. پس میگویم :"همه چیز خیر است."

 

 

La récupération de la source d’activation de ses émotions

Lorsque vous vous concentrez sur les qualités d’une personne, vous avez tendance à l’aimer et à être patient avec elle. Par contre lorsque vous vous

Concentrez sur les défauts d’une autre personne, vous détestez facilement la personne et êtes très impatient avec elle. Ce qui veut dire que le problème n’est ni ses qualités ni ses défauts. Le problème, c’est ce sur quoi vous vous concentrez. Rappelez-vous que l’émotion est une réponse. Une réponse de la part de ceux sur quoi nous nous concentrons.

Pour développer la maitrise émotionnelle, il faut que nous puissions décider clairement de ne pas donner aux situations et aux autres le pouvoir du contrôle de la source de nos émotions. En quoi faisant ? En choisissant ce sur quoi nous allons nous concentrer.

La dernière fois je travaillais avec une dame qui voulait divorcer. Mon rôle n’est pas de lui dire si c’est bon de divorcer ou pas. Par contre, elle appréhendait la rencontre de son époux au tribunal. « Je serai trop énervée quand je vais voir sa tête ».  Pour ironiser, je lui dis : « Waouh, je ne savais pas qu’il avait un pouvoir aussi déstabilisant sur vous. Comment avez-vous pu lui donner autant le contrôle de vos émotions ? Mince. On dirait même qu’il vous manipule ». Elle me dit : « Je vais récupérer le pilotage de la tour de contrôle de mes émotions » Voyez-vous ? Certaines personnes savent ce qui nous irrite et nous énerve et sont capables de les alterner pour nous énerver. Pourquoi ils y arrivent ? Parce que nous sommes manipulables et n’avons pas décidé de ne pas laisser les évènements et les attitudes des autres contrôler nos émotions. Qu’est-ce que les autres font lorsqu’ils savent qu’ils peuvent contrôler nos émotions à travers leurs attitudes ? Ils nous mènent en bateau. Et beaucoup de leaders se font mener en bateau par leurs équipes parce qu’ils agissent en fonction des circonstances (et de leurs variations) au lieu de récupérer le pilotage de la tour de contrôle de leurs émotions.

 

L’utilisation de description et de mots positifs

L’autre arme fatale que moi j’utilise personnellement pour renforcer et assurer ma maîtrise émotionnelle, c’est l’ironie.

Imaginons par exemple qu’un collaborateur déconne vraiment et que je tombe des nues, je lui dirai : « Non mais franchement, tu es magnifique. C’est formidable tout ça. C’est vraiment formidable. Merci. Je suis tout heureux. Tu es adorable. Comment penses-tu qu’on peut régler cette affaire ? ».

 

Lorsque je dis cela je me sens vraiment bien et ZEN. Et rapidement, nous commençons à trouver les voies et moyens pour régler l’affaire. Je sais que certaines personnes préfèreraient dire : « C (est inadmissible. Ce n’est pas possible. C’est du n’importe quoi ça ? » et ils deviennent très irritables et perdent le contrôle de leur journée si leur tension ne monte pas drastiquement. Est-ce que ce n’est pas mieux d’être stratégique dans le pilotage de ses journées et la gestion de ses émotions et se demander ce qui nous fait plus du bien ?

Moi je préfère rendre grâce devant des catastrophes, conserver ma maitrise émotionnelle, avoir ma tête sur mes épaules, et chercher calmement la solution. Alors je dis : « Tout est grâce ».

 

مدرسه ای زیر گلوله های توپ

 

مدرسه ای زیر گلوله های توپ

 

   ای ماجرا در مدرسه ی کوچک دهکده ای واقع در ته دره اتفاق افتاد، مکانی در چند کیلومتری جبهه جنگی که هر روز هیاهوی خونین آن بلندتر می شد.

   بازرس کل برای آمدن به این مدرسه مسیرش را تغییر داد تا عملکرد مدرسه ای را ببیند که در میان خرابه ها و درست پشت خط مقدم قرار داشت.

 ابتدا تعجب کرد سپس تحت تاثیر قرار گرفت و بعد به آرامی جریان تمرینات مربوط به مدرسه را دنبال کرد.

با وجود نزدیکی شلیک پیاپی توپ  وخمپاره هایی که در نزدیکی منفجر می شد، خانم معلم، کاملا جوان، از دانش آموزان سوال می کرد و پاسخها یشان را به جا و با آرامش تصحیح می کرد. دانش آموزان، آنها به صدای انفجار توپ هایی با کالیبرهای مختلف هیچ توجهی نداشتند،  انفجارهایی که فریادهای هولناک غم انگیز می کشیدند.

با این همه صدا خیلی نزدیک شد... خانم معلم صدایش را بلند تر کرد و دانش آموزن همه سراپا گوش شدند. اما در همان موقع صداهای مهیب آنقدر بلند شد که خانم معلم با کمال آرامش رو بازرس کل کرد و گفت :

   « آقای بازرس کل، من ناچار هستم پرسش هایم را روی تخته سیاه بنویسم، دانش آموزان دیگر صدای من را نمی شنوند؛ انها روی لوح پاسخ خواهند داد.»

   و حقیقتا ،  در مدتی که آموزگار پاسخ بچه ها را تک به تک تصحیح می کرد دانش آموزان با نوشتن بر روی لوح پاسخ خانم معلم را دادند.

 چه زیبا است، این  قهرمانانی که اعتنایی به خطر نمی کنند  و هنگامیکه فقط بر روی وظیفه باید تمرکز کرد می دانند چگونه خطر را فراموش کنند !  

L’école sous les obus

   C’était dans une petite école de village assise au fond d’une vallée, à quelques kilomètres du front où, tous les jours, la bataille élevait son sanglant tumulte.

   L’inspecteur général en tournée avait fait un long crochet, pour venir voir fonctionner cette école dans les ruines et à l’arrière immédiat de nos lignes. Surprise d’abord, puis ému, il suivait le tranquille déroulement des exercices scolaires.

   Malgré la canonnade toute proche, malgré les obus qui éclatent à peu de distance. L’institutrice, une toute jeune fille, interroge les élèves et guide leurs réponses avec à-propos et sérénité : les élèves, eux, n’accordent aucune attention aux détonations des artilleries de tout calibre qui hurlent là-bas leur tragique fureur.

   Voilà pourtant que le bruit se fait plus intense…l’institutrice élève la voix et les élèves tendent l’oreille. Mais bientôt, le fracas devient tel que la jeune institutrice, se tourne vers l’inspecteur, lui dit et avec le plus grand calme :

   «  Monsieur l’Inspecteur général, je suis obligée d’écrire mes questions au tableau noir, les élèves ne m’entendent plus ; ils répondront par écrit sur l’ardoise. »

   Et, en effet, les élèves répondirent par écrit sur l’ardoise pendant que l’institutrice contrôlait le travail de le division des petits.

   Comme il est beau, cet héroïsme qui s’ignore et qui sait oublier le danger quand il ne faut songer qu’au devoir !           

9 روش برای رهبران تا بر احساسات خود غلبه کنند (قسمت دوم)

 

 ترجمه زیر یکی از مطالب هرمان کاک پو است. ایشان تاکنون 25 کتاب در مورد رهبری نوشته اند و کارگاه های زیادی در این رابطه برگزار کرده اند. از آنجایی که.مطلب طولانی است ترجمه آن را در چند قسمت در این وبلاگ می آورم .  این بخش، قسمت دوم مطلب است. در بخش (1) در باره ی همدلی و شفقت  و توجه به فرصتها و نتایج جالب  صحبت کردیم امیدوارم ادامه ی بحث مورد توجه عزیزان قرار گیرد.

·        اجتناب از قربانی شدن و و رفع اتهام از مورد سوء ظن

 

ما روحی تحلیل گر داریم. نقش اصلی آن گردش در محیط خارجی برای یافتن هرچه غیر قابل تحمل، غیر قابل قبول، ناموجه، ناسازگار، ناعادلانه، فریب کارانه،اخلال گرانه و... است، تا توجه ما را بر آن معطوف کند. این، کار اوست، و این کار را به طور دائم انجام می دهد. چالش در اینست، وقتی ما به چیزی که غیر قابل تحمل، ناموجه، غیر قابل قبول، ناسازگار، ناعادلانه، فریبکارانه، اخلاگرانه و... توجه می کنیم، کنترل خود را بر احساساتمان از دست می دهیم. و به همین خاطر هم هست افرادی که به حقوق ، امتیاز و مزایای خود آگاهی دارند، اغلب کنترل خود را از دست می دهند و  سرخورده می شوند و بر علیه آنکس یا چیزی که غیر قابل تحمل، ناموجه، غیرقابل قبول، ناسازگار، غیرمنصف، فریبکار و اخلاگر است صدایشان را بلند می کنند.

آیا این به این معناست که باید حقوق خود را نادیده گرفت؟ نه هرگز. تمامش بستگی به چیز یا کسی دارد که به آن توجه می کنیم. اگر می خواهید به دنیای خارج ( سیستم، دیگران و...)  توجه کنید شما به یک قربانی متحرک، آسیب پذیر ، سر خورده تبدیل می شوید که همیشه عصبانی است.

 بیشتر مردم وقتی با تمام کسانی که غیرقابل تحمل، ناسازگار ، غیرقابل قبول ،غیرمنصف، فریبکار، اخلال گرروبرو می شوند و کنترل احساساتشان را از دست می دهند ودر تله ی قربانی شدن می افتند در حالیکه با گفتن جمله ساده :" مهم نیست ، این از خطای آنها نیست" خود بخود ازمیزان تنش خودکم می کنند. مسئله اینست که بدانید که می خواهید میزان تنش خود را کم کنید یا زیاد کنید. اگر می خواهید از میزان تنش خود کم کنید، بگویید:" مهم نیست، این ناشی از خطای آنها نیست". هرگز خوبی کردن به خودمان کاری احمقانه محسوب نمی شود.

عادت به پذیرفتن مسئولیت

اوقتی همکاری عمل غلطی انجام  می دهد و شما به خودتان می گویید: "من مطمئن نیستم که او هر چه را برایش توضیح دادم خوب فهمیده باشد. حتما چیزهایی را من خوب توضیح نداده ام. فکر کنم کار را دوباره باید از سر شروع کنیم." تنش شما خودبخود فروکش می کند. مسئله اینست که شما بدانید که آیا می خواهید تنش خود را کم کنید ( واثبات کنید بر خود مسلط هستید) یا اینکه تسلط خود را بر احساستان از دست بدهید.

اگر می خواهید تسلط بر احساسات خود را حفظ کنید باید مسئولیت پذیر باشید.

مثال: وقتی شخصی خود را در دادگاهی مجرم بداند بسیار آرامتر است تا فرد، کس دیگری را مجرم بنامد. وقتی ما به عنوان رهبر اشتباهی مرتکب می شویم، بهتر احساسات خود را کنترل می کنیم تا اینکه همکارمان یا شریکمان همان اشباه و خطا را مرتکب شود. چقدر عجیب است ، وقتی ما به خودمان اینگونه می گوییم"  اما دستیارم می بایست حواس مرا جمع می کرد..." و این به این معناست ما مشکل را در خارج خود قرار داده ایم پس دوباره تسلط بر احساسات خود را از دست می دهیم.

چگونه تسلط بر احساسات خود را حفظ کنیم؟ مسئولیت پذیری!  فرد مسئولیت پذیر همیشه متعادلتر و آرامتر از کسی است که نمی خواهد مسئولیت پذیر باشد. تناقض ظاهری تسلط بر احساسات در همین جاست.  فقط کافی است که عادت به مسئولیت پذیری داشته باشید تا تسلط بر احساسات خود را افزایش دهید.  و کافی است که مشکلات را در خارج از خود جستجو کنید تا تبدیل به عصبانی ترین و پرخاشگر ترین فردی شوید که می شناسید.

 

Le refus de tomber dans la victimisation et la disculpation des mises en cause

Nous disposons d’un esprit analytique dont le rôle essentiel est de faire le tour de l’environnement extérieur pour voir ce qui est intolérable, inadmissible, inacceptable, insupportable, injuste, manipulateur, troublant…etc…Et attire notre attention dessus. C’est son travail et il le fait constamment. Le défi, c’est que lorsque nous prêtons attention à ce qui est intolérable, inadmissible, inacceptable, insupportable, injuste, manipulateur, troublant…Nous perdons le contrôle de nos émotions. C’est pour cela que les gens qui pensent qu’ils connaissent leurs droits, prérogatives, privilèges sont souvent très frustrés et perdent le contrôle de leurs émotions, font du bruit face à ce qui est intolérable, inadmissible, inacceptable, insupportable, injuste, manipulateur, troublant.

 

Est-ce que cela veut dire qu’il faut ignorer ses droits ? Non pas du tout. Tout dépend de celui contre qui vous voulez les exercer. Si vous voulez les exercer contre le monde extérieur (le système, les autres…), vous devenez une victime ambulante, vous êtes vulnérable, frustré et irritable tout le temps.

 

Beaucoup de gens tombent dans le piège de la victimisation face à tout ce qui est intolérable, inadmissible, inacceptable, insupportable, injuste, manipulateur, troublant et PERDENT LE CONTROLE de leurs émotions alors que le simple fait de dire : « Ce n’est pas grave. Ce n’est pas de leurs fautes » fait tomber automatiquement leur tension. La question est de savoir si vous voulez faire tomber votre tension ou la faire monter. Si vous voulez la faire tomber, dites : « Ce n’est pas grave. Ce n’est pas de leurs fautes ». Ce n’est jamais bête de se faire du bien à soi-même.

L’habitude d’assumer ses responsabilités

Lorsqu’un collaborateur est en défaillance et que vous vous dites : « Je ne suis pas sûr qu’il ait compris ce que je lui ai expliqué. Il y a certainement quelque chose que je ne lui ai pas bien expliqué. Je pense qu’on va reprendre le processus », votre tension va baisser automatiquement. La question est de savoir si vous voulez faire baisser votre tension (faire preuve de maitrise émotionnelle) ou perdre le contrôle de vos émotions.

Si vous voulez garder votre maitrise émotionnelle, assumez.

Un exemple : Lorsqu’une personne plaide coupable au tribunal est plus sereine que la personne qui plaide coupable. Lorsque nous commettons une erreur en tant que leader, nous contenons nos émotions que lorsque c’est un collaborateur ou un partenaire qui commet exactement la même erreur. Curieusement lorsque nous commençons par nous dire « Mais mon assistant aurait dû attirer mon attention… », c’est-à-dire que lorsque nous nous mettons à chercher le problème dehors, nous perdons à nouveau le contrôle de nos émotions.

 

Comment garder le contrôle de ses émotions ? Assumer ! Une personne responsable est toujours plus ZEN et SEREINE qu’une personne qui ne veut pas assumer ses responsabilités. C’est cela le paradoxe de la maitrise émotionnelle. Il suffit que vous ayez souvent l’habitude d’assumer et vous développez une grande maitrise émotionnelle. Mais il suffit que vous voyiez toujours le problème dehors, vous devenez la personne la plus irritable et la plus belliqueuse que vous connaissez.