سخنانی از ویکتور هوگو

 

آبی که جریان ندارد باتلاق می شود و آدمی که کار نکند ابله می شود[1].

هر آنچه که آزادی را بیشتر کند مسئولیت را هم بیشتر می کند[2].

کسی که نتواند فقیر باشد نمی تواند آزاد باشد[3].

بنابراین تنبلی مادر است. پسرش  دزد،و دخترش گرسنگی است.[4]

 مردمانی هستند که قواعد شرف را همچون ستارگانی بسیار دور می نگرند[5].

آه هرگز تحقیر نکنید زنی را که به خطا افتاده است ، چه کسی می داند چه بار سنگینی ، روح بیچاره او می کشد[6].

مردگان قلب هایی هستند که روزی تو را دوست داشتند[7].

ازدواج پیوند است ممکن است خوب بگیرد یا بد[8].

دوست داشتن نیمی از اندیشه است[9].

وقتی امکان دانستن همه چیز است پس باید همه سکوت رانیز دانست[10].

وقتی صدای سخن بلند است مهم نیست به چه زبانی حرف می زند[11].

برای بیان احساسات لغات کافی نیستند[12].

در مقابل هجوم نظامی مقاومت می شود اما در مقابل هجوم ایده ها مقاومتی نمی شود[13].

وظیفه ، رشته ای  از پذیرش ها است[14] .

غیر ممکن است که دو فکر انسانی موضوعی را کاملا به یک طریق بفهمند[15].

---

[1] “L’eau qui ne court pas fait un marais, l’esprit qui ne travaille pas fait un sot.”

[2] “Tout ce qui augmente la liberté augmente la responsabilité.”

[3] “Qui n’est pas capable d’être pauvre n’est pas capable d’être libre.”

[4] “Ainsi la paresse est mère. Elle a un fils, le vol, et une fille, la faim.”

[5] “Il y a des gens qui observent les règles de l'honneur, comme on observe les étoiles, de très loin.”

[6] “Oh ! N'insultez jamais une femme qui tombe ! Qui sait sous quel fardeau la pauvre âme succombe !”

[7] “Les morts, ce sont les coeurs qui t'aimaient autrefois.”

[8] “Le mariage est une greffe : ça prend bien ou mal.”

[9] “Aimer c'est la moitié de croire.”

[10] “Lorsqu'on peut tout savoir, il faut savoir aussi tout taire.”

[11] “Il importe peu quand la voix parle haut, quelle langue elle parle.”

[12] “Les mots manquent aux émotions.”

[13] “On résiste à l’invasion des armées, on ne résiste pas à l’invasion des idées.”

[14] “Le devoir est une série d'acceptations. ”

[15] “Il est impossible que deux têtes humaines conçoivent le même sujet absolument de même manière."