ورزش با اضطراب و استرس مبارزه می کند

 

آیا ذاتا به سمت استرس و تنش تمایل دارید ؟ در این مورد نیز، ورزش می تواند کارآیی داشته باشد.

کلود تاشی سه کدی { متخصص ورزشهای رزمی} معتقد است:"  وقتی فعالیت فیزیکی دارید، انرژی منفی از بین می رود. و انسان بهتر می تواند شرایط را آنگونه که هست بپذیرد."

فلیپ گودن{استاد روانشناسی ورزش در یوسی ال} در این مورد اضافه می کند:" وقتی انسان ورزش می کند، حالت تعادل بهتری دارد و  کمتر به استرس دچار می شود."

توضیح

 به جز ترشح هورمانهای نشاط آفرین که قبلا در مورد آن صحبت کردیم، فعالیت های فیزیکی باعث کمتر شدن فعالیت های قسمتهای جلویی مغز می شود  یعنی قسمتهای بوجود آورنده افکار منفی. بخاطر تمرکز بر قسمتهای مختلف بدن و حرکتها، انسان تمام نگرانی های خود را فراموش می کند.

فلیپ گودن توضیح دیگری نیز اضافه می کند:" ورزش نوعی استرس است: عضلات کشیده می شوند، تنفس سرعت می گیرد و...

ورزش با آموزش های خود یعنی توالی تنش – آرامش باعث می شود  انسان خود را بهتر بشناسد و و بهتر بتواند با استرسهای روزانه مقابله کند. مسلما انسان نمی تواند از استرس اجتناب کند، اما با برخورد با یکی از موارد استرس زا انسان بهتر خواهد توانست آرامش را به بدن باز گرداند و تنفس را آرام کند کاری که حداقل نیمی از {درمان} استرس است."

نمونه:

اودری، 26 ساله:" بخاطرطبیعت استرسی،  من به ورزش کردن نیاز دارم. من ورزش سوارکاری و دو انجام می دهم. وقتی سوار اسب می شوم، به معنای واقعی کلمه  به درونم می روم و هر چه در سر دارم خالی می کنم. استرس و نگرانی ها را کنار می زنم. ارزش سوارکاری از تمام روانشناسیهای دنیا بیشتر است.لحظه ای آرامش بخش در کنار حیوانی با احساس و با درک ! وقتی اصطبل را ترک می کنم، بسیار حس خوبی دارم، باتریها دوباره شارژ شده اند.  ورزش دو را هم که با دوستانم انجام می دهم، دوست دارم. وقتی خلقم گرفته کفشهای ورزش ام را می پوشم و وقتی بر می گردم تمام امواج بد تخلیه شده اند."

 

LE SPORT DE COMBAT, LE STRESS ET L’ANXIÉTÉ

Vous avez une tendance naturelle au stress et/ou à l’anxiété? Là aussi, le sport peut se montrer efficace. «Quand on se dépense physiquement, constate Claude Tshisekedi, l’énergie négative disparaît. On accepte davantage les situations comme elles sont.» Et Philippe Godin d’ajouter: «Quand on fait du sport, on a un meilleur état d’équilibre, le stress nous atteint moins.»

 

EXPLICATIONS

Outre la sécrétion d’hormones du bien-être, dont nous avons déjà parlé, l’activité sportive entraîne également une diminution de l’activité cérébrale dans les lobes frontaux, là où naissent toutes les pensées négatives. En se concentrant sur les parties de son corps et sur ses mouvements, on en oublie ses soucis!

Philippe Godin a une autre explication: «Le sport est une forme de stress: les muscles se tendent, la respiration s’accélère… En apprenant, dans le sport, cette alternance tension-détente, on se connaît mieux et on peut mieux appréhender les stress du quotidien. On ne les évitera pas, bien sûr, mais face à l’un d’eux, on aura davantage le réflexe de détendre son corps et de calmer sa respiration, ce qui est déjà la moitié de l’anxiété en moins.»

TÉMOIGNAGE

Audrey, 26 ans «D’un naturel stressé, c’est un besoin pour moi de faire du sport. Je pratique l’équitation et la course à pied. Quand je monte à cheval, je rentre littéralement dans ma bulle et je me vide la tête. Je laisse les soucis et le stress de côté. L’équitation vaut tous les psychologues du monde, c’est mon moment de détente avec un animal sensible et compréhensif! Quand je quitte les écuries, je me sens extrêmement bien, les batteries rechargées. J’aime aussi beaucoup la course à pied, que je pratique avec mon compagnon. Lorsque je suis contrariée, je chausse mes baskets et quand je rentre, toutes mes mauvaises ondes ont été évacuées.»

 https://www.femmesdaujourdhui.

سخنی از کنفوسیوس

من به دنبال دانستن پاسخها نیستم

من به دنبال فهمیدن سوالها  هستم

ورزش تاثیرات مثبتی بر عملکرد مغز دارد

 عملکرد بهتر شناختی، تمرکز بهتر، حافظه بهتر و... .طی  تحقیقی که در فرانسه بر 1411 دانشجو در مدت دو سال و نیم در خصوص رابطه  نتایج درسی و فعالیت فیزیکی انجام گرفت، این نتیجه بدست آمد که دانشجویانی که در سطح بالاتردرسی قرار داشتند کسانی بودند که ورزشی را بصورت منظم انجام می دادند.

انستیتو تکنولوژی در جورجیا امریکا نیز در این مورد اعلام داشت که فعالیت بدنی ،حداقل بیست دقیقه ای ( حتی برای یک جلسه {در هفته})، تا 10% حافظه را بهتر می کند. و اینکار نتایج پیشگیرانه ای  نیز دارد: دانشمندان در نیویورک تحقیقی را به مدت بیست و یک سال بر افراد 75 سال به بالا انجام دادند این تحقیق نشان داد که در میان فعالیتهای روزانه این افراد( خواندن، نوشتن، حل جدول، کارت بازی، نواختن موسیقی، رقسیدن، تنیس، شنا یا گلف)  رقص بیشترین تاثیر را بر پیشگیری خطر ابتلا به زوال عقل را دارد ( دوبرابر بیشتر از حل جدول).

توضیح

افزایش جریان خون در هنگام فعالیت فیزیکی برای مغز  مفبد است. باعث می شود به مغز اکسیژن بیشتری برسد و شرایطی فراهم می کند تا قدرت حافظه و تمرکز بهتری داشته باشیم.

در نتیجه تحقیقی که در امریکا انجام گرفت معلوم شد که بعد از یک فعالیت فیزیکی روزانه که در مدت دو ماه انجام گرفته باشد، ما شاهد افزایش سلولهای مغزی خواهیم بود.

ورزشهای استقامتی باعث می شوند که هیپوکمپ که حافظه را کنترل می کند و با افزایش سن به سمت کوچک شدن می رود، بتواند حجم خود را حفظ کند.  

کلود تاشی سه کدی{ متخصص ورزشهای رزمی}اذعان دارد که:" بدون هیچ تردیدی ، ورزش فعالیت فکری نیز محسوب می شود، مثلا ورش کاراته،  محتاج  حافظه بسیار خوب برای حفظ توالی حرکتها است. برای اجرای  هر تاکتیک و تکنیک  باید فرد فکر کند  و راهکار پیدا کند... یعنی فعالیت مغزی.

 LE SPORT DÉVELOPPE LA MÉMOIRE ET L’INTELLIGENCE

Meilleur rendement cognitif, meilleure concentration, meilleure mémoire… L’exercice a aussi ses effets positifs sur le fonctionnement du cerveau. Une étude française a suivi 1 411 élèves pendant deux ans et demi, comparant leurs résultats scolaires et leur pratique sportive. Il est apparu que la moyenne scolaire était plus élevée chez les sportifs réguliers. L’Institut de technologies de Géorgie aux Etats-Unis a, quant à lui, montré une amélioration de la mémoire de l’ordre de 10 % après un exercice physique d’au moins vingt minutes (même après une seule séance!). Et cela marche aussi de manière préventive: après une étude de vingt et un ans sur des personnes âgées de 75 ans et plus, des scientifiques new-yorkais ont montré que parmi les activités quotidiennes de ces seniors (lecture, écriture, mots croisés, jeux de cartes, instruments de musique, danse, marche, tennis, natation ou golf), la danse avait l’effet le plus net sur la diminution des risques de démence (deux fois plus que les mots-croisés).

 

EXPLICATIONS

L’augmentation du flux sanguin lors de l’exercice physique bénéficie aussi au cerveau. Celui-ci est mieux oxygéné et permet une meilleure mémoire et une concentration plus grande.

Une expérience américaine a montré qu’après une activité physique quotidienne pendant deux mois, on observait un nombre plus élevé de cellules dans le cerveau.

Les sports d’endurance permettent à l’hippocampe, qui contrôle la mémoire et a tendance à diminuer avec l’âge, de garder le même volume.

«L’air de rien, affirme Claude Tshisekedi, le sport est intellectuel. Prenons un sport comme le karaté: il demande une mémoire énorme pour retenir les enchaînements. Il faut aussi réfléchir à sa tactique, ses techniques, trouver une stratégie… ça fait fonctionner le cerveau!»

 https://www.femmesdaujourdhui.be/bien-etre/forme/le-sport-cest-bon-pour-le-moral/

ورزش افسردگی را درمان می کند

در سال 1999 گروهی به مدت سیزده هفته 156 مرد وزن افسرده را تحت نظر قرار دادند. گروهی از این افراد با دارو تحت مراقبت بودند و گروهی دیگربه نوعی  ورزش استقامتی منظم  فرا خوانده شده بودند و سومین دسته تلفیقی از این دو نوع درمان بود. نتیجه:  تمام بیماران بهبود حاصل کردند اما آنهایی که ورزش می کردند کمتر از بقیه دوباره به وضعیت قبلی خود تنزل کردند. تحقیقات علمی بسیار دیگری این نتیجه را تایید می کند که ، در افسردگی های خفیف و یا متوسط  فعالیت فیزیکی منظم معادل داروهای ضد افسردگی یا کمک درمانیهاست. ( درمشاهده بیشتر در برخی تحقیقات){ ورزش}  درمانی موثرتر،اما سالمتر،کم هزینه تر، و مطمئنا لذت بخش تر است!  و حتی درمان پزشکی به همراه ورزش میزان بهبودی را از 67% به 74% می رساند.{Cerveau&Psycho, Guérir par le sport, mars 2017}

توضیح

فلیپ گودن، استاد روانشناسی ورزش در یوسی ال در این مورد توضیح می دهد:" دلیل این موضوع در هورمون هاست . اگر به نحو درستی ورزش کنیم بدن هورمون های آندورفین ، دوپامین، سوتونین که حالت فرحبخشی ایجاد می کنند را ترشح می کند."

" جنبه فیزیکی موضوع هم مهم است: ورزش به جریان خون و اکسیژن را در بدن سرعت می بخشد، بدن بهتر کار می کند، مفاصل به حرکت در می آیند، آدم احساس بهتری نسبت به بدنش دارد و احساس قدرت می کند."

" بالاخره اینکه ، فعالیت بدنی حرارت بدن را به ارامی بالا می برد و به شما کمک می کند تا آرام باشید."  

شاهد

سهیلا، سی وچهار ساله، پرستار:" سال گذشته داشتم فرسوده می شدم. این ورزش بود که به من کمک کرد تا از آن وضع خارج شوم. خیلی زود مرا مجبور کرد تا ازخانه خارج شوم، بعد، بجای اینکه مرا در مطب روانپزشک قرار دهد  در مقابل نگاههای مردم قرار داد. بلاخره، مرا از نظر دهنی  آماده کرد ابتدا ده دقیقه ، سپس بیست دقیقه و بعد هم سی دقیقه ... وقت  گذاشتم.

 می دانستم چه چیز مرا به سمت فرسودگی می برد: بسیار مهربان بودم و محدودیتهایم را نمی شناختم.  ورزش بخصوص بوکس، به من کمک کرد که اعتماد بنفس را در ارتباط با خودم و دیگران  افزایش دهم. امروز، دیگر تمایلی به اثبات هیچ چیز ندارم ، خودم را بهتر می شناسم، محدویتهایم را می شناسم و بهتر می دانم چگونه پیشرفت کنم. ورزش  از من فرد بهتری ساخته است. و برای من این کار مانند درمان در نزد روانپزشک است.

LE SPORT GUÉRIT LA DÉPRESSION

En 1999, une équipe a suivi, pendant seize semaines, 156 hommes et femmes dépressifs. Un groupe était soigné par antidépresseurs, un autre était invité à pratiquer une activité physique régulière d’endurance et un troisième combinait les deux. Résultats: l’état de tous les patients s’est amélioré, mais ceux qui avaient fait du sport ont été moins exposés à une rechute par la suite. Depuis, de nombreuses autres études scientifiques ont confirmé ce résultat: une activité physique régulière équivaut à des antidépresseurs ou à un accompagnement thérapeutique dans le cas de dépressions légères à modérées. Un traitement tout aussi efficace (voire plus selon certaines études), mais plus sain, plus sûr, plus économique et certainement plus agréable! Couplé à un traitement classique de la dépression, le sport augmenterait même le taux de guérison de 67 à 74%!*

 

EXPLICATIONS

«La raison est en partie hormonale, explique Philippe Godin, professeur en psychologie du sport à l’UCL. Si on pratique un sport convenablement, le corps sécrète des endorphines, de la dopamine et de la sérotonine, des hormones qui plongent dans un état général de bien-être.»

«L’aspect physique est également important: le sport accélère le flux du sang et de l’oxygène, le corps fonctionne mieux, les articulations sont mobiles, on est bien dans son corps, on se sent plus fort.»

«Enfin, l’activité physique augmente doucement la température du corps, une chaleur douce qui l’aide à se détendre.»

(*) Cerveau&Psycho, Guérir par le sport, mars 2017.

 

TÉMOIGNAGE

Souhaila, 34 ans «Infirmière, j’ai souffert d’un burn-out l’an dernier. C’est le sport qui m’a aidée à m’en sortir. Déjà en m’obligeant à sortir de chez moi. Puis, en m’exposant au regard des gens, bien plus que dans le cabinet d’un psy. Enfin, en forgeant mon mental: on tient 10 minutes, puis 20, puis 30… Je savais ce qui m’avait conduite au burn-out: j’étais trop gentille, je ne savais pas mettre de limites. Le sport, et plus particulièrement la boxe, m’a aidée à reprendre confiance en moi et à me positionner par rapport aux autres. Aujourd’hui, je n’ai plus l’impression de devoir prouver quoi que ce soit, je me connais mieux, je sens quand j’atteins mes limites, je sais mieux rebondir. Le sport m’a permis de devenir une meilleure version de moi-même. Pour moi, ça vaut une thérapie chez le psy!»

ورزش برای معتادان مفید است( بخصوص معتادان به سیگار)

 

در سال  2009     برند نایک نتایج تحقیقی را که بر روی 10000 زن اروپایی  انجام گرفته بود را منتشر کرد این تحقیق نشان می داد:

ورزش برای معتادان مفید است( بخصوص معتادان به سیگار)

گابی  سی وسه ساله یکی از شاهدان{ کسی که در تحقیق شرکت داشته} می گوید:" قبل از اینکه ورزش را شروع  کنم،  چند باری {در روز} سیگار می کشیدم بعد، کم کم، حس کردم سیگار زیاد برای من خوب نیست، و بدون آنکه متوجه باشم آن را ترک کردم، خیلی ساده است  چون دیگر علاقه ای به آن نداشتم."

کلود شیسه کدی{ مربی ورزشهای رزمی} تاکید می کند:"   با ورزش انسان روی نفس خود کار می کند و ریه ها را باز می کند. ورزشکاران قبل از سیگار کشیدن باید یک تا دوساعت استراحت داشته باشند. دوره زمانی مناسب، برای کسانی که می خواهند سیگار را کاهش دهند.

توضیح

تولید دوپامین در هنگام فعالیت فیزیکی جایگزین همان موادی می شود که شما از سیگار انتظار دارید.

 به این خاطربا ورزش  برای ترک سیگار تحریک می شوید تا بر محدودیتهای فیزیکی بدنتان فائق شوید.

 ورزش جبران اضافه وزن احتمالی ناشی از ترک سیگار را نیز می کند.

LE SPORT LUTTE CONTRE LES ADDICTIONS (ET NOTAMMENT LA CIGARETTE)

«Avant de me mettre à faire du sport, témoigne Gaby, 33 ans, je fumais pas mal. Puis, petit à petit, il m’a semblé que la cigarette n’était plus bonne pour moi. J’ai arrêté sans m’en rendre compte. Je n’en avais simplement plus envie.» «La première cigarette après l’effort est très forte, presque désagréable, confirme Claude Tshisekedi, parce qu’on a travaillé son souffle et ouvert ses poumons. Les sportifs ont souvent besoin d’un répit d’une heure ou deux avant de refumer.» Un laps de temps bienvenu pour qui veut faire baisser sa consommation.

EXPLICATIONS

La production de dopamine lors de l’activité physique remplace allègrement celle que vous attendez de votre cigarette.

Le sport vous motive à arrêter la cigarette, ne serait-ce que pour pouvoir dépasser les limites imposées par votre condition physique.

Le sport compense l’éventuelle prise de poids liée à l’arrêt de la cigarette.

 https://www.femmesdaujourdhui.be/bien-etre/forme/le-sport-cest-bon-pour-le-moral/

ورزش اعتماد بنفس را افزایش می دهد

در سال  2009     برند نایک نتایج تحقیقی را که بر روی 10000 زن اروپایی  انجام گرفته بود را منتشر کرد این تحقیق نشان می داد: 73% از خانمها  اذعان می کنند : ورزش آنها را از جهت عاطفی، اعتماد بنفس  قوی کرده  و آنها را مصمم تر کرده است .

الکساندرا  33 ساله به خاطر می آورد:" وقتی ورزش را آغاز کردم ، خجالتی و درونگرا بودم، در سالن ورزش با هیچکس حرف نمی زدم، بعد بایک مربی شروع به تمرین کردم. می دیدم که هیکلم در حال تغییر است، از من تعریف می شد، کارهایی را انجام می دادم که تصور نمی کردم بتوانم انجام بدهم . و این در دیگر زمینه های زندگی من نیز تاثیر گذار بود: روزی رئیسم گفت از موقعی که ورزش می کنم کارم پیشرفت کرده ! امروز من خودم درسهای گروهی را می دهم."

 

توضیح

فلیپ گودن توضیح می دهد: " وقتی به طور مرتب ورزش می کنید، بدن طبیعتا به سمت تغذیه سالمتری می رود، اشتاه منظم می شود،  چند کیلو کاهش پیدا می کند، و موفقیتها بیشتر می شود...خلاصه ، برای خود ارزش بیشتری قائل می شوید."

کلود شیسه کدی مربی ورزش  ومتخص ورزشهای رزمی می گوید:" با آغاز تغییرات، مردم شروع می کنند به مقایسه خود با قبل : این پیشرفت مهمی است."

ادامه می دهد:" ورزش باعث می شود انسان خودش را بهتر بشناسد، نقاط ضعفش را از نقاط قوتش تمیز دهد و تفاوت ها را بپذیرد. با تمرینات رزمی  اعتماد درونی افزایش میابد که در بیرون خودش را نشان می دهد ، مثلا افراد در هنگام صحبت کردن با اطمینان بیشتری حرف می زنند. 

 

 LE SPORT DÉVELOPPE LA CONFIANCE EN SOI

Selon une enquête menée en 2009 par Nike sur 10 000 femmes européennes, 73% l’affirment: le sport les rend émotionnellement plus fortes, plus confiantes en elles et plus déterminées. «Quand j’ai commencé le sport, se souvient Alexandra, 33 ans, j’étais timide, introvertie. Je ne parlais à personne à la salle de gym. Puis j’ai commencé à m’entraîner avec un coach. J’ai vu mon corps changer, j’ai reçu des compliments, j’ai fait des choses que je n’aurais jamais cru pouvoir faire. Et cela s’est répercuté dans les autres domaines de ma vie: un jour, ma cheffe m’a dit que depuis que je m’étais mise au sport, mon travail s’était amélioré! Aujourd’hui, je donne moi-même des cours collectifs!»

 

EXPLICATIONS

«Lorsqu’on fait régulièrement du sport, explique Philippe Godin, le corps va naturellement vers une nourriture plus saine, l’appétit se régule, on perd quelques kilos, on a plus de succès… bref, on dope son estime de soi.»

«En se mettant des challenges, explique Claude Tshisekedi, coach sportif et expert en sports de combat, les gens se mettent en compétition avec eux-mêmes: c’est très boostant.»

«Le sport permet d’apprendre à mieux se connaître, ajoute-t-il, à distinguer ses points forts et ses points faibles et à accepter sa différence. En pratiquant notamment les sports de combat, on développe une confiance interne qui se voit à l’extérieur, par exemple dans la manière de parler avec plus d’assurance.»

 https://www.femmesdaujourdhui.be/bien-etre/forme/le-sport-cest-bon-pour-le-moral/

راه درست

بهتر است در راه درست

 لنگان لنگان بروی

 تا در راه

 غلط بدوی

چرا باید قبل از قضاوت فکر کنیم

"م د ر، کفشاشو نگاه کن" " اوه ، اوه این چه وضعیه، اون حتی بلد نیست حرف بزنه" ،  "وت ف ،اما این یارو مزخرف نوشته"...

محل وموقع  اهمیتی ندارد  سر کار، در کوچه، دراینترنت و   ...انسان در مورد همنوعان خود قضاوت میکند . بهر حال  می دانید که  ( البته مطمئن هستم چنانچه به پادکست های{فایلهای صوتی} من گوش کرده باشید!) اولین تاثیر،ارتباطات بعدی را هدایت می کند. واقعا اولین تاثیر مهم است. بعلاوه همانطور آلفونس لامارتین به درستی گفته :"انتقاد قدرت ضعیفان است."

حالا از کجا این عادت بیخود قضاوت در باره دیگران آمده و چرا ما باید قبل از قضاوت فکر کنیم؟

برگشت به ریشه

ابتدا باید قبل از هر چیز دانست که قضاوت در باره دیگران ایجاد تمایزمی کند. و ما نا خود آگاه خودمان را متمایز از فرد انتقاد شده قرار می دهیم. وقتی شخصی یک سری ویژگی هایی   می گیرد ما بلافاصله آن را با شخصیت خودمان مقایسه می کنیم و قضاوت می کنیم:

قضاوت کردن، باعث  قضاوت در مورد خود ما نیز می شود . به محض آنکه انسان متوجه تفاوتی بشود  تمایل دارد به بررسی اشتباهات بپردازد.

بعنوان مثال، کسی که خوب کار نمی کند ممکن است بگوید " اون ،  تمام عمرش داره جون می کند، من ترجیح می دهم کمتر کار کنم و کمتر چیز داشته باشم." در اینجا فرد دیگری را قضاوت می کند تا خودش را در مقابل همسایه اش که مالدارتر از اوست توجیه کند. در دیگری چیزی را دیده  که خودش هرگز نخواهد داشت.

قضاوت، نوعی دفاع از خود است. به محض آنکه تفاوت بین من و دیگری مرا ناراحت کند و آزار دهد در مورد او به قضاوتی می پردازم ( با همان عنوان یا عنوان دیگر) که {مثلا} این ناهنجاری درست نیست. در واقع نتیجه ی منطقی این قضاوت به خود ما بر می گردد. انسان دوست ندارد که از راحتی خود دست بکشد، و برایش بسیار سخت است که خودش را مورد سوال قرار دهد. به همین خاطر  با تاکید روی این موضوع که این دیگری است که از حالت {تعادل و}  خوبی خارج شده  به دنبال دفاع از خود است .

قضاوت کردن دیگران به معنای فقدان اعتماد بنفس است. از دیگری انتقاد می کنم تا خودم را توجیه کنم. زیرا من بخوبی می دانم که آن کاری را که انجام می دهم خوب نیست، که من خوب نیستم، که برای بهتر شدن باید به سختی کار کنم. من اعتماد به نفس ندارم ولی بیشتر ترجیح می دهم از دیگران انتقاد کنم تا اینکه خودم را زیر سوال ببرم.  و در اینجاست که من  تفاوت شخصیت رهبر را با خودم مشخص می کنم: فردی که می خواهد "رهبر" باشد باید خودش را زیر سوال ببرد و بجای اینکه برای بالابردن خودش به شیوه   غلط وقتش را با انتقاد از دیگران بگذراند در خودش تغییرات ایجاد کند. رهبر وقتش را با بررسی قدر و قیمت رفتارهای دیگران نمی گذراند او به خودش بها می دهد .

به چهار دلیل باید قبل از قضاوت  ، بیاندیشیم

با وجود ازدیاد راههای ارتباطی، همچنان  بسیار ساده است که بدون تنبیه، دیگران را قضاوت کنیم و یا از دیگران انتقاد کنیم . به نظرات روی وب ها  و پیامهای روی شبکه های اجتماعی یا حتی ایمیلها نگاه کنید. انسان به یک موجود شایعه پراکن تبدیل شده ( و حتی یک شایعه پراکن مقدس). در کمین زندگی دیگران نشستن و از آنها ایراد گرفتن  تبدیل به وقت گذرانی مورد علاقه اش شده است.

بنابراین اجازه بدهید با وجود اینکه هیچ تنبیهی وجود ندارد ،به شما بگویم به چهار دلیل شما باید قبل از انتقاد کردن فکر کنید.

 اینکار باعث می شود از تشخیص غلط اجتناب کنید. آه بله، وقتی به سرعت تحت تاثیر قرار بگیرید، قضاوت اغلب غلط از آب در می آید. وقتی شما تمام ماجرا را نمی دانید، وقتی بخوبی فرد مورد نظر را نمی نشاسید، بهتر است از قضاوت عجولانه اجتناب کنید! ( بعلاوه،   این موضوع شما را وادار می کند که به اشتباه خود اعتراف کنید ، وشخصا از این کار بیزارم و بیزاری به حدی استکه  وقتی اشتباه  هم می کنم خود را برای اشتباهم محق می دانم.)

قضاوت نکردن باعث اجتناب از پشیمانی می شود. و بی تردید  این موضوع همپایه دلیل اول است. اگر قضاوت اشتباه باشد به احتمال قوی پس از قضاوت پشیمان می شوید ، و اگر افسوس خوردن بهتر از نادم شدن است پس وقتی بتوان از هر دو اجتناب کرد بسیار بهتر است.   

اینکار هیچ نتیجه ای ندارد. حداقل شما موفق نمی شوید عکس این را ثابت کنید، انتقاد از دیگران و قضاوت آنها بدون فکر هیچ نتیجه ای ندارد. گفتن اینکه فلانی بی فرهنگ است و بی کفایت است بدون آنکه در باره این مطالب با او صحبت کرده باشی هیچ نفعی نخواهد داشت اگر نگوییم که انرژی خود را صرف چیز کاملا بیهوده ای کرده اید.

روشن است که اینکار منطقی نیست. انتقاد و قضاوت عجولانه عملی است که من آن را جز "ارتباطات ناسالم" می خوانم. این کار چیزی دیگری را در بحث مطرح می کند، چرا وقتمان را برای موضوعی هدر دهیم که هیچ جذابیتی ندارد؟ و اضافه بر این، هیچ چیز بیشتراز فردی که مرتب شکایت می کند اعصاب خرد کن نیست.

{ در انتها نویسنده مثال خنده داری زده که بدلایل مسائل اخلاقی چند خطر را ترجمه نکردم عزیزان می توانند به متن اصلی مراجع کنند}

Speedevelopment

Pourquoi nous devrions réfléchir avant de juger [article invité]

 

L’article (très intéressant) de Jérôme

« Mdr, regarde ses chaussures », « Oh là là, mais il ne sait pas parler lui », « WTF, mais il écrit comme une merde le bonhomme »…

 

Que ce soit au travail, dans la rue, sur le web… Peu importe l’endroit, peu importe le moment, l’Homme juge ses pairs. Or, vous n’êtes pas sans savoir (si vous écoutez mes podcasts mais je n’en doute pas !) que la première impression est souvent celle qui guide le reste de la relation, elle est absolument primordiale. Reste que comme l’a justement souligné Alphonse de Lamartine: « la critique est la puissance des impuissants ».

 

Alors, d’où vient cette foutue manie de juger les autres et pourquoi devrions-nous réfléchir avant de juger ?

 

Retour aux origines

Il faut d’abord savoir que juger l’autre c’est, avant tout, opérer une distinction. Cette distinction, nous la faisons inconsciemment entre la personne critiquée et nous-même. Dès lors qu’une personne va revêtir une certaine caractéristique, nous allons opérer une comparaison avec notre propre personne et rendre un jugement:

Juger, c’est porter un jugement sur soi. Dès lors que l’homme constate une différence il juge en se penchant sur ses propres défauts. Prenons un exemple, quelqu’un qui ne travaille pas assez pourrait déclarer « Lui, il passe sa vie à bosser, je préfère avoir de moins bons résultats mais moins travailler ». Ici la personne juge l’autre pour justifier ses propres résultats qui sont moins bons que son voisin, elle voit en l’autre ce qu’elle ne sera jamais.

Juger, c’est se défendre. Dès lors que la différence de l’autre me trouble, me gêne, j’opère un jugement (à juste titre ou non) en déclarant que cette dissemblance n’est pas correcte. Ici c’est en fait la suite logique du jugement porté sur soi. L’homme a tendance à ne pas souhaiter sortir de sa zone de confort, il est bien trop à l’aise et c’est bien trop douloureux de se remettre en question. Il va donc chercher à se défendre en affirmant que c’est autrui qui est en marge de ce qui est bon.

 

Juger, c’est être en manque de confiance. Je juge l’autre pour me justifier car je sais pertinemment que ce que je fais n’est pas la bonne chose, que je ne suis pas bon, que je devrais travailler plus dur pour être meilleur. Je n’ai pas confiance en moi, mais je préfère critiquer les autres plutôt que me remettre en question. Et c’est là-dessus que s’opère la différence avec le leadership : la personne qui souhaite devenir un « leader » doit se remettre en question, opérer le changement sur soi plutôt que passer son temps à critiquer l’autre pour se ré-hausser de manière infondée. Le leadership ne passe pas par l’estime des autres, mais par l’estime de soi.

 

Les 4 raisons (+ un bonus) pour lesquelles nous devrions réfléchir avant de juger

Avec la prolifération des moyens de communication, il est aujourd’hui encore plus facile de juger les autres et les critiquer sans impunité. Regardez les commentaires sur les blogs, les messages sur les réseaux sociaux ou même via mail. L’homme est devenu une commère (et une sacré commère même) ! Guetter la vie des autres et la critiquer est devenu son passe-temps favori.

 

Alors, à défaut de menace, laissez-moi vous donner quatre bonnes raisons et une bonus pour lesquelles vous devriez réfléchir avant de juger.

Cela permet d’éviter un mauvais « diagnostic ». Eh oui, lorsqu’il est effectué trop rapidement, le jugement est souvent faussé. Lorsque vous ne connaissez pas toute l’histoire, lorsque vous ne connaissez pas réellement la personne, mieux vaut éviter un jugement hâtif ! (En plus, ça vous obligera à admettre que vous avez tort et personnellement j’ai horreur de ça : même quand j’ai tors j’ai raison d’avoir tort)

Cela évite d’avoir des regrets. Bien sûr, cela va de pair avec la première raison. Si votre jugement est erroné, il y a fort à parier que celui-ci soit regretté par la suite. Et s’il vaut mieux avoir des remords que des regrets, lorsque l’on peut éviter les deux, c’est quand même plus sympa !

 

Cela n’apporte rien. A moins que vous ne réussissiez à me démontrer l’inverse, critiquer les autres et les juger sans réfléchir n’apporte rien. Dire qu’un tel est inculte ou totalement incompétent sans avoir préalablement discuté avec lui ne sert à rien, si ce n’est dépenser votre énergie pour quelque chose de totalement futile.

Ce n’est clairement pas une preuve d’intelligence. Critiquer, juger hâtivement, fait partie de ce que j’appellerais de la « mauvaise communication ». Il y a tellement d’autres choses à évoquer lors d’une discussion, pourquoi perdre son temps sur des choses qui n’ont aucun intérêt ? Et en plus, rien de plus énervant que quelqu’un qui se plaint tout le temps.

Speedevelopment

بهتر آنست که خوش بین باشم

بهتر آنست که خوش بین باشیم و در اشتباه  تا بد بین و حق داشته باشیم . 

خوش بین بودن به معنای نادیده گرفتن خطر ریسک و مخاطره نیست. درواقع، خوش بینی موتور محرکه ای برای اعتماد به نفس شما برای فائق آمدن بر موانع است.سازنده زندگی خودت باش.

Mieux vaut être optimiste et se tromper que d’être pessimiste et avoir raison. 

 Être optimiste ne signifie pas faire abstraction de la notion de risque ou de danger. En réalité, l’optimisme est un moteur qui doit stimuler votre confiance en vous pour vous aider à surmonter les obstacles. Soyez l’artisan de votre vie. Fixez‑vous des objectifs réalisables et prenez des initiatives pour les atteindre.

دیدگاه

وقتی بپذیری که همه چیز فقط دیدگاه است ،دیگر آنها را بصورت بد وخوب و یا درست ونادرست نمی بینی. دیگر با چشم قضاوت به آنها نگاه نمی کنی و آزاد از هر گونه محدودیت  زندگی می کنی.  

Quand vous acceptez que tout n’est qu’un point de vue, vous ne voyez pas les choses comme étant bien ou mal, justes ou fausses. Vous ne les voyez plus à travers l’oeil du jugement et vous vivez totalement libre de toute limitation.
– Dr Dain Heer