سخنانی از ویکتور هوگو 9
کوچکترین روان ها شدیدترین پیش داوریها را می کنند.[1]
وقتی انسان وجدانی آسوده دارد ، نمی تواند کاملا تیره بخت باشد.[2]
آِینده به انسان تعلق ندارد ، آینده از آن خداست.[3]
سنگین ترین بار این است : بودن بدون زندگی کردن.[4]
این جسم نیست که حقیقی است بلکه روح است. جسم خاکستر است، روح شعله ست.[5]
خوشبختی گاهی در ناشناخته ها پنهان است[6] .
خیالات ما آنهایی هستند که بیشترین شباهت را به ما دارند[7] .
حیوان این برتری را بر ما دارد که نمی تواند احمق باشد .[8]
حسن جنگ با میزان خرابیهایی که ایجاد کرده است سنجیده می شود .[9]
بزرگان آن چه که می خواهند هستند، کوچک ها آن چه که می توانند هستنند .[10]
[1] “Les plus petits esprits ont les plus gros préjugés.”
[2] “Quand on a la conscience satisfaite, on ne peut être entièrement malheureux.”
[3] “L'avenir n'est à personne, l'avenir est à Dieu.”
[4] “Le plus lourd fardeau, c'est d'exister sans vivre.”
[5] “Ce n'est pas la chair qui est réel, c'est l'âme. La chair est cendre, l'âme est flamme.”
[6] “Le bonheur est parfois caché dans l'inconnu.”
[7] “Nos chimères sont ce qui nous ressemble le mieux.”
[8] “L'animal a cet avantage sur l'homme qu'il ne peut être sot.”
[9] “La bonté d'une guerre se juge à la quantité de mal qu'elle fait.”
[10] “Les grands sont ce qu'ils veulent, les petits sont ce qu'ils peuvent.”
سعید سعیدی