فنجان چای
فنجان چای
نان- این راهبی در قرن نوزدهم بود، روزی او پذیرای استاد فلسفه یکی از دانشگاه های آمریکا بود که برای گرفتن اطلاعاتی راجع به ذن به نزد او آمده بود. زمانی که نان- این در خاموشی چای آماده می کرد، استاد دانشگاه در باره دیدگاه های فلسفی خود حرف می زد. وقتی چای آماده شد، نان-این به آرامی شروع به ریختن نوشیدنی چوشان در فنجان او کرد. مرد همچنان حرف می زد. و نان --این به ریختن چای ادامه می داد تا این که چای لبریز شد با دیدن لبریز شدن چای روی میز و خراب شدن مراسم چای پرفسور مضطرب گفت:" اما فنجان پر شده! ... دیگه جا ندارد!" نان-این به آرامی پاسخ داد:" شما همچون این فنجان هستید، همین حالا هم مملو از نظریه های فلسفی خودتان هستید،اگر شما خودتان را از این نظریات خالی نکنید، من چگونه می توانم در باره ذن باشما سخن بگویم.
La tasse de thé
Nan-in un maître japonais du XIXème siècle reçut un jour la visite d'un professeur d'université américaine qui désirait s'informer à propos du Zen. Pendant que Nan-In silencieusement préparait du thé, le professeur étalait à loisir ses propres vues philosophiques. Lorsque le thé fut prêt, Nan-In se mit à verser le breuvage brûlant dans la tasse du visiteur, tout doucement. L'homme parlait toujours. Et Nan-In continua de verser le thé jusqueà ce que la tasse déborde. alarmé à la vue du thé qui se répandait sur la table, ruinant la cérémonie du thé, le professeur s'exclama: "Mais al tasse est pleine! ... Elle n'en contiendra pas plus! Tranquillement, Nan-In répondit: "Vous êtes comme cette tasse, déjà plein de vos propre opinions et spéculations. Comment pourrais-je vous parler du Zen, si vous ne commencez pas par vous vider?".
