سخنانی از ویکتور هوگو 7
جهنم هوشمندانه باز هم از بهشت ابلهانه بهتر خواهد بود.[1]
در "شناختن" ، " متولد شدن" نهفته است.[2]
ما فقط یک جنبه مسایل را می بینیم.[3]
جهنم یعنی فقدان ابدیت.[4]
افول مردان بزگ افراد معمولی و کوچک را مهم می نماید. هنگامی که خورشید در افق فرو می رود، کمترین سنگریزه ها سایه های بزرگ می یابند و با خود می اندیشند که چیزی هستند.[5]
اسرافکاری و خست هر دو به یک نوع ژنده پوشی منتهی می شود.[6]
خواندن ، نوشیدنی و غذا است. روحی که نمی خواند نحیف می شود مانند بدنی که نمی خورد.[7]
آزادی هنگامی آغاز می شود که جهالت پایان گیرد.[8]
ابداع چرخ بزرگی است که نمی تواند بدون زیرگرفتن کسی بچرخد.[9]
شما شهر را به من پیشنهاد می کنید... من جنگل را ترجیح می دهم ، زیرا من با دیدن مردمی همانند شما، قلبها را بیشتر سخت دیدم و وحوش را کمتر وحشی یافتم.[10]
[1] “Mieux vaudrait encore un enfer intelligent qu'un paradis bête."
[2] “Dans "connaître", il y a "naître."
[3] "Nous ne voyons jamais qu'un seul côté des choses."
[4] “L'enfer, c'est l'absence éternelle.”
[5] “La chute des grands hommes rend les médiocres et les petits importants. Quand le soleil décline à l'horizon, le moindre caillou fait une grande ombre et se croit quelque chose."
[6] “Le prodigue et l'avare aboutissent aux mêmes haillons."
[7] Lire, c'est boire et manger. L'esprit qui ne lit pas maigrit comme le corps qui ne mange pas."
[8] La liberté commence où l'ignorance finit."
[9] “Que la création est une grande roue Qui ne peut se mouvoir sans écraser quelqu’un."
[10]“Vous m’offrez la cité… je préfère les bois, car je trouve, voyant les hommes que vous êtes, plus de cœur aux rochers, moins de bêtise aux bêtes.”
