سخنانی از ویکتور هوگو(10)

تردید چیزی جز چین و چروک نیست؛ در اولین جوانی (اثری)از آن نیست[1] . {از دیدگاه هوگو انسان دو جوانی را پشت سر می گذراند ایشان چهل سالگی را پیری جوانی می نامد،  پنجاه سالگی دومین جوانی است منتها جوانی دوران پیری}

ابله ، احمقی است که  تکبردر سرتاسر شعور او دیده می شود[2].

نگویید مردن. بگویید:  تولد.  باور داشته باشید[3].

مرگ پایان نیست ، مرگ صبحی است متعالی [4].

عالم می داند که نمی داند[5].

کلمات رهگذران اسرار آمیز روح هستند[6].

وقتی مردم هوشمند شوند، آنگاه فقط مردم فرمانروا خواهند بود[7].

انفاق کنید، ای ثروتمندان! صدقه خواهر عبادت است[8].

ما همگی در یک جا از خواب بیدار می شویم؛ همه در این دنیا شروع می کنیم و همه چیز در جای دیگر پایان می یابد[9].

ما فضایل را ازدور می بینیم  و اشتباهانت را از نزدیک[10].

---

[1] “Les soupçons ne sont autre chose que des rides ; la première jeunesse n'en a pas.”

[2] “Un sot est un imbécile dont on voit l'orgueil à travers les trous de son intelligence.”

[3] “Ne dites pas : mourir. Dites : naître. Croyez.”

[4] “Mourir n'est pas finir, c'est le matin suprême.”

[5] “Le savant sait qu'il ignore.”

[6]  “Les mots sont les passants mystérieux de l'âme.”

[7] “Quand le peuple sera intelligent, alors seulement le peuple sera souverain.”

[8]  “Donnez, riches ! L'aumône est soeur de la prière.”

[9]  “Nous nous réveillons tous au même endroit du rêve ; Tout commence en ce monde, et tout finit ailleurs.”

[10]  “On voit les qualités de loin et les défauts de près.”