مدرسه ای زیر گلوله های توپ

 

مدرسه ای زیر گلوله های توپ

 

   ای ماجرا در مدرسه ی کوچک دهکده ای واقع در ته دره اتفاق افتاد، مکانی در چند کیلومتری جبهه جنگی که هر روز هیاهوی خونین آن بلندتر می شد.

   بازرس کل برای آمدن به این مدرسه مسیرش را تغییر داد تا عملکرد مدرسه ای را ببیند که در میان خرابه ها و درست پشت خط مقدم قرار داشت.

 ابتدا تعجب کرد سپس تحت تاثیر قرار گرفت و بعد به آرامی جریان تمرینات مربوط به مدرسه را دنبال کرد.

با وجود نزدیکی شلیک پیاپی توپ  وخمپاره هایی که در نزدیکی منفجر می شد، خانم معلم، کاملا جوان، از دانش آموزان سوال می کرد و پاسخها یشان را به جا و با آرامش تصحیح می کرد. دانش آموزان، آنها به صدای انفجار توپ هایی با کالیبرهای مختلف هیچ توجهی نداشتند،  انفجارهایی که فریادهای هولناک غم انگیز می کشیدند.

با این همه صدا خیلی نزدیک شد... خانم معلم صدایش را بلند تر کرد و دانش آموزن همه سراپا گوش شدند. اما در همان موقع صداهای مهیب آنقدر بلند شد که خانم معلم با کمال آرامش رو بازرس کل کرد و گفت :

   « آقای بازرس کل، من ناچار هستم پرسش هایم را روی تخته سیاه بنویسم، دانش آموزان دیگر صدای من را نمی شنوند؛ انها روی لوح پاسخ خواهند داد.»

   و حقیقتا ،  در مدتی که آموزگار پاسخ بچه ها را تک به تک تصحیح می کرد دانش آموزان با نوشتن بر روی لوح پاسخ خانم معلم را دادند.

 چه زیبا است، این  قهرمانانی که اعتنایی به خطر نمی کنند  و هنگامیکه فقط بر روی وظیفه باید تمرکز کرد می دانند چگونه خطر را فراموش کنند !  

L’école sous les obus

   C’était dans une petite école de village assise au fond d’une vallée, à quelques kilomètres du front où, tous les jours, la bataille élevait son sanglant tumulte.

   L’inspecteur général en tournée avait fait un long crochet, pour venir voir fonctionner cette école dans les ruines et à l’arrière immédiat de nos lignes. Surprise d’abord, puis ému, il suivait le tranquille déroulement des exercices scolaires.

   Malgré la canonnade toute proche, malgré les obus qui éclatent à peu de distance. L’institutrice, une toute jeune fille, interroge les élèves et guide leurs réponses avec à-propos et sérénité : les élèves, eux, n’accordent aucune attention aux détonations des artilleries de tout calibre qui hurlent là-bas leur tragique fureur.

   Voilà pourtant que le bruit se fait plus intense…l’institutrice élève la voix et les élèves tendent l’oreille. Mais bientôt, le fracas devient tel que la jeune institutrice, se tourne vers l’inspecteur, lui dit et avec le plus grand calme :

   «  Monsieur l’Inspecteur général, je suis obligée d’écrire mes questions au tableau noir, les élèves ne m’entendent plus ; ils répondront par écrit sur l’ardoise. »

   Et, en effet, les élèves répondirent par écrit sur l’ardoise pendant que l’institutrice contrôlait le travail de le division des petits.

   Comme il est beau, cet héroïsme qui s’ignore et qui sait oublier le danger quand il ne faut songer qu’au devoir !           

9 روش برای رهبران تا بر احساسات خود غلبه کنند (قسمت دوم)

 

 ترجمه زیر یکی از مطالب هرمان کاک پو است. ایشان تاکنون 25 کتاب در مورد رهبری نوشته اند و کارگاه های زیادی در این رابطه برگزار کرده اند. از آنجایی که.مطلب طولانی است ترجمه آن را در چند قسمت در این وبلاگ می آورم .  این بخش، قسمت دوم مطلب است. در بخش (1) در باره ی همدلی و شفقت  و توجه به فرصتها و نتایج جالب  صحبت کردیم امیدوارم ادامه ی بحث مورد توجه عزیزان قرار گیرد.

·        اجتناب از قربانی شدن و و رفع اتهام از مورد سوء ظن

 

ما روحی تحلیل گر داریم. نقش اصلی آن گردش در محیط خارجی برای یافتن هرچه غیر قابل تحمل، غیر قابل قبول، ناموجه، ناسازگار، ناعادلانه، فریب کارانه،اخلال گرانه و... است، تا توجه ما را بر آن معطوف کند. این، کار اوست، و این کار را به طور دائم انجام می دهد. چالش در اینست، وقتی ما به چیزی که غیر قابل تحمل، ناموجه، غیر قابل قبول، ناسازگار، ناعادلانه، فریبکارانه، اخلاگرانه و... توجه می کنیم، کنترل خود را بر احساساتمان از دست می دهیم. و به همین خاطر هم هست افرادی که به حقوق ، امتیاز و مزایای خود آگاهی دارند، اغلب کنترل خود را از دست می دهند و  سرخورده می شوند و بر علیه آنکس یا چیزی که غیر قابل تحمل، ناموجه، غیرقابل قبول، ناسازگار، غیرمنصف، فریبکار و اخلاگر است صدایشان را بلند می کنند.

آیا این به این معناست که باید حقوق خود را نادیده گرفت؟ نه هرگز. تمامش بستگی به چیز یا کسی دارد که به آن توجه می کنیم. اگر می خواهید به دنیای خارج ( سیستم، دیگران و...)  توجه کنید شما به یک قربانی متحرک، آسیب پذیر ، سر خورده تبدیل می شوید که همیشه عصبانی است.

 بیشتر مردم وقتی با تمام کسانی که غیرقابل تحمل، ناسازگار ، غیرقابل قبول ،غیرمنصف، فریبکار، اخلال گرروبرو می شوند و کنترل احساساتشان را از دست می دهند ودر تله ی قربانی شدن می افتند در حالیکه با گفتن جمله ساده :" مهم نیست ، این از خطای آنها نیست" خود بخود ازمیزان تنش خودکم می کنند. مسئله اینست که بدانید که می خواهید میزان تنش خود را کم کنید یا زیاد کنید. اگر می خواهید از میزان تنش خود کم کنید، بگویید:" مهم نیست، این ناشی از خطای آنها نیست". هرگز خوبی کردن به خودمان کاری احمقانه محسوب نمی شود.

عادت به پذیرفتن مسئولیت

اوقتی همکاری عمل غلطی انجام  می دهد و شما به خودتان می گویید: "من مطمئن نیستم که او هر چه را برایش توضیح دادم خوب فهمیده باشد. حتما چیزهایی را من خوب توضیح نداده ام. فکر کنم کار را دوباره باید از سر شروع کنیم." تنش شما خودبخود فروکش می کند. مسئله اینست که شما بدانید که آیا می خواهید تنش خود را کم کنید ( واثبات کنید بر خود مسلط هستید) یا اینکه تسلط خود را بر احساستان از دست بدهید.

اگر می خواهید تسلط بر احساسات خود را حفظ کنید باید مسئولیت پذیر باشید.

مثال: وقتی شخصی خود را در دادگاهی مجرم بداند بسیار آرامتر است تا فرد، کس دیگری را مجرم بنامد. وقتی ما به عنوان رهبر اشتباهی مرتکب می شویم، بهتر احساسات خود را کنترل می کنیم تا اینکه همکارمان یا شریکمان همان اشباه و خطا را مرتکب شود. چقدر عجیب است ، وقتی ما به خودمان اینگونه می گوییم"  اما دستیارم می بایست حواس مرا جمع می کرد..." و این به این معناست ما مشکل را در خارج خود قرار داده ایم پس دوباره تسلط بر احساسات خود را از دست می دهیم.

چگونه تسلط بر احساسات خود را حفظ کنیم؟ مسئولیت پذیری!  فرد مسئولیت پذیر همیشه متعادلتر و آرامتر از کسی است که نمی خواهد مسئولیت پذیر باشد. تناقض ظاهری تسلط بر احساسات در همین جاست.  فقط کافی است که عادت به مسئولیت پذیری داشته باشید تا تسلط بر احساسات خود را افزایش دهید.  و کافی است که مشکلات را در خارج از خود جستجو کنید تا تبدیل به عصبانی ترین و پرخاشگر ترین فردی شوید که می شناسید.

 

Le refus de tomber dans la victimisation et la disculpation des mises en cause

Nous disposons d’un esprit analytique dont le rôle essentiel est de faire le tour de l’environnement extérieur pour voir ce qui est intolérable, inadmissible, inacceptable, insupportable, injuste, manipulateur, troublant…etc…Et attire notre attention dessus. C’est son travail et il le fait constamment. Le défi, c’est que lorsque nous prêtons attention à ce qui est intolérable, inadmissible, inacceptable, insupportable, injuste, manipulateur, troublant…Nous perdons le contrôle de nos émotions. C’est pour cela que les gens qui pensent qu’ils connaissent leurs droits, prérogatives, privilèges sont souvent très frustrés et perdent le contrôle de leurs émotions, font du bruit face à ce qui est intolérable, inadmissible, inacceptable, insupportable, injuste, manipulateur, troublant.

 

Est-ce que cela veut dire qu’il faut ignorer ses droits ? Non pas du tout. Tout dépend de celui contre qui vous voulez les exercer. Si vous voulez les exercer contre le monde extérieur (le système, les autres…), vous devenez une victime ambulante, vous êtes vulnérable, frustré et irritable tout le temps.

 

Beaucoup de gens tombent dans le piège de la victimisation face à tout ce qui est intolérable, inadmissible, inacceptable, insupportable, injuste, manipulateur, troublant et PERDENT LE CONTROLE de leurs émotions alors que le simple fait de dire : « Ce n’est pas grave. Ce n’est pas de leurs fautes » fait tomber automatiquement leur tension. La question est de savoir si vous voulez faire tomber votre tension ou la faire monter. Si vous voulez la faire tomber, dites : « Ce n’est pas grave. Ce n’est pas de leurs fautes ». Ce n’est jamais bête de se faire du bien à soi-même.

L’habitude d’assumer ses responsabilités

Lorsqu’un collaborateur est en défaillance et que vous vous dites : « Je ne suis pas sûr qu’il ait compris ce que je lui ai expliqué. Il y a certainement quelque chose que je ne lui ai pas bien expliqué. Je pense qu’on va reprendre le processus », votre tension va baisser automatiquement. La question est de savoir si vous voulez faire baisser votre tension (faire preuve de maitrise émotionnelle) ou perdre le contrôle de vos émotions.

Si vous voulez garder votre maitrise émotionnelle, assumez.

Un exemple : Lorsqu’une personne plaide coupable au tribunal est plus sereine que la personne qui plaide coupable. Lorsque nous commettons une erreur en tant que leader, nous contenons nos émotions que lorsque c’est un collaborateur ou un partenaire qui commet exactement la même erreur. Curieusement lorsque nous commençons par nous dire « Mais mon assistant aurait dû attirer mon attention… », c’est-à-dire que lorsque nous nous mettons à chercher le problème dehors, nous perdons à nouveau le contrôle de nos émotions.

 

Comment garder le contrôle de ses émotions ? Assumer ! Une personne responsable est toujours plus ZEN et SEREINE qu’une personne qui ne veut pas assumer ses responsabilités. C’est cela le paradoxe de la maitrise émotionnelle. Il suffit que vous ayez souvent l’habitude d’assumer et vous développez une grande maitrise émotionnelle. Mais il suffit que vous voyiez toujours le problème dehors, vous devenez la personne la plus irritable et la plus belliqueuse que vous connaissez.

9 روش برای رهبران تا بر احساسات خود غلبه کنند

9 روش برای رهبران تا بر احساسات خود غلبه کنند

(قسمت اول)

ترجمه زیر یکی از مطالب هرمان کاک پو است. ایشان تاکنون 25 کتاب در مورد رهبری نوشته اند و کارگاه های زیادی در این رابطه برگزار کرده اند. از آنجایی که مطلب طولانی است ترجمه آن را در چند قسمت در این وبلاگ می آورم . امیدوارم مورد استفاده عزیزان قرار گیرد.

 

غلبه بر احساسات یکی از بزرگترین چالش های ما رهبران قرن 21 است. چگونه می توان با آن در هر موقعیتی مقابله کرد و در هر حال منطقی بود و کنترل خود را از دست نداد.

افزایش توانایی مهم در کنترل احساسات مطمئنا آسانترین تمرین دنیا نیست.

اما آسانی وسیله ای بسیار نایاب در دنیای موجودات زنده است. رهبرانی که  در خود این وسیله ی نایاب را ایجاد کرده اند، می توانند به اثبات برسانند که بر احساسات خود تساط دارند. بلی، بهترین روش برای اندازه گیری کارایی یک رهبر،اندازه گیری این مسئله است که تا چه درجه می تواند احساسات خود را کنترل کند. باید بر آشوبهای درونی غلبه پیداا کند، باید بتواند خو را نگه دارد تا اعتبار خود را بعنوان رهبر حفظ کند. تکنیکهای که در پی گفته خواهد شد تکنیکهایی هستند که من اغلب بکار می برم و بیشترهوادارانی که برنامه های آموزشی من را را دنبال می کنند این تکنیکها را برای غلبه بر احساسات خود بکار می برند.  من در اینجا شما را از آن مطلع می کنم.

·        اولویت در " حس خوب داشتن" است

هدف از زندگی، شاد بودن ، احساس رضایت داشتن و و مفید بودن برای چیزی (در دنیا) است. افراد کمی هستند که بگویند غیر از این  هدف دیگری دارند. و چالش اینجاست، وقتی تحت فشار هستیم، ما توانایی تمرکز براداره و هدایت  موضوع مورد نظرمان را در واقع  از دست می دهیم.

شخصی که احسا س رضایت دارد، همواره بدنبال شیوه ای است تا بتواند احساساتش را کنترل کند. او برای داشتن احساس خوب نیازمند شیوه های عملی است که این موضوع را در اولویت قرار دهد.

به عنوان مثال، عموما ما فکر می کنیم ، این عمل عصبانی شدن وعصبانیت خود را روی کسی خالی کردن به ما آرامش می دهد. مسئله اینست، وقتی ما عصبانی هستیم، آن را در خود نگه می داریم و چندین ساعت قبل از اینکه فرصت داشته باشیم آن را روی مردم خالی کنیم می گذاریم چند روز ما را حسابی ناراحت کند. خبر بد اینکه ما همیشه موفق نمی شویم همه چیز را خالی کنیم.در این مدت ما به خودمان صدمه می زنیم و عذاب می دهیم. تنش ما بالا می رود والتهاب  نیروزا در بدن ما افزایش می یابد. و شب وقتی به خانه بر می گردیم تحلیل رفتیم و بکلی نابود شدیم و...

 

فکر نمی کنم که ما از اینکه مدام در رنج باشیم لذت ببریم. این وضعیت باعث بیماری های وحشتناکی می شود: سرطان، فشار خون، سکته، از دست دادن حافظه، تند خویی  و ...

مرا ببخشید، اما فقط افرادی از آزار خود لذت می برند این بیماریها را هم ایجاد می کنند. در آخر اینکه،  من متوجه شده ام به محض اینکه از کسی انتقاد می کنم یا برای کسی دسیسه می کنم عصبانی و ملتهب می شوم. این موضوع مرا آزار می دهد طوری که  اکنون ترجیح می دهم حس همدلی داشته باشم زیرا اینطوری بیش از اینکه خود را فرسوده کنم و باعث بیماریهای بدردنخور شوم، در زندگی حس خوب بودن، شادی  و مفید بودن برای دیگران پیدا می کنم.

 

·        همدلی و شفقت

این هم یک خبر خوب در رابطه با امکان افزایش تسلط بر خود و حس خوب داشتن:

وقتی ما به کسی اهمیت می دهیم، کسی راتشویق می کنیم،از کسی  تشکر می کنیم، به کسی ارزش می نهیم، مهربان هستیم و دیگرا ن را به حساب می آوریم حس خوبی به ما دست می دهد. در عوض هر وقت متهم می کنیم، انتقاد می کنیم، بی اعتبار می کنیم، تنبیه می کنیم یا دیگران را مسخره می کنیم، در خود احساس خیلی بدی داریم.

خوب برای حس خوب داشتن و غلبه بر احساسات چه باید کرد ؟ ارج نهادن، تشکر کردن، تشویق کردن، اهمیت دادن، همدلی داشتن، ارزش دادن.  آیا وقتی دیگران خربکاری می کنند اینکار را باز باید انجام دهیم  ؟ بله، تا وقتی که حس خوبی داریم و در حال افزایش غلبه بر احساسات هستیم انجام آن آسان است زیرا خوشایند بودن در نظر دیگران برای ما هم خوشایند است و نامطلوب بودن در نزد دیگران برای ما هم ناخوشایند است.

 

·        توجه به فرصتها و نتایج جالب

آخرین باری که من کارگاهی در باره ی رهبری و تسلط بر احساسات  برگزار کردم ، کسی به من گفت چیزهایی هستند که او نمی تواند تحمل کند. از او پرسیدم چه چیزی را نمی تواند تحمل کند. او گفت:

" من نمی توانم تحمل کنم که کاری بد انجام بگیرد، نمی توانم تحمل کنم که دیر سر کارشان حاضر شوند، نمی توانم تحمل کنم که به من احترام نگذارند یا نمی توانم تحمل کنم که ریاکار باشند."

از او پرسیدم آیا او اغلب عصبانی است. او پاسخ داد: "بله".

من  به او گفتم: خوب، این برای اینست که او اغلب بر آنچه درست انجام نمی گیرد، غیر قابل قبول است، غیر قابل تحمل است، ناسازگاراست، ناصحیح است ، ناممکن است ویا چیز باور نکردنی که اغلب بد است  تمرکز می کند.  پاسخ در احساس ست.  همان چیزی که مورد توجه ماست. هر چقدر شما به آنچه درست انجام نمی گیرد توجه کنید احساس بدی خواهید داشت؛ و اگر به چیزهایی که خوب پیش می رود توجه کنید احساس خوبی خواهید داشت.

آیا این به این معناست که باید از ایرادات چشم پوشی کنیم؟ خوب، اگر شما می توانید همراه با  تسلط بر احساسات خود بر ایرادات تمرکز کنید این کار را بکنید. اما گر می خواهید تسلط خود را بر احساسات قوی تر کنید، بر فرصتها و نتایج درخشان تمرکز کنید.اگر بر آنچه دوست دارید تمرکز کنید و به آن اهمیت دهید، شما تسلط بر احساس خود را حفظ کرده اید. اگر بر آنچه از آن بیزارید و ویا غیر قابل قبول تشخیص داده اید تمرکز کنید ، تسلط بر احساس خود را از دست می دهید.  

 

9 techniques de maitrise émotionnelle pour les leaders

La maîtrise émotionnelle est l’un des plus gros défis de nous les leaders du 21è siècle. Comment réussir à prendre de la hauteur face à n’importe quelle situation et toujours savoir garder la tête sur les épaules et ne jamais perdre le contrôle. Développer une excellente capacité de maîtrise émotionnelle n’est certainement pas l’exercice le plus FACILE au monde.

Mais FACILE est une denrée très rare sur la terre des vivants. Et des leaders qui savent faire preuve de maitrise émotionnelle constituent eux-aussi une denrée rare. Or, la meilleure façon de mesurer l’efficacité d’un leader, c’est de mesurer à quel point il sait faire preuve de maitrise émotionnelle. Il faut gagner ses batailles intérieures, savoir se contenir pour conserver sa crédibilité en tant que leader. Les techniques suivantes sont celles que j’utilise plus et que la plupart des clients qui suivent nos programmes de coaching utilisent pour développer la maîtrise émotionnelle. Je les partage avec vous ici.

La préférence pour le « se sentir bien dans sa peau»

Le but de la vie, c’est d’être heureux, se sentir bien dans sa peau et avoir le sentir d’être utile à quelque chose (au monde). Peu de gens disent avoir un autre but que celui-là. Le défi, c’est que lorsque nous sommes sous pression, nous perdons effectivement le contrôle du besoin de donner prééminence à cet objectif.

Une personne qui tient à se sentir bien dans sa peau trouvera toujours les moyens de garder le contrôle de ses émotions. Elle a besoin de faire preuve d’intelligence pratique pour opérer le choix préférentiel lui permettant de se sentir bien dans sa peau.

Par exemple, nous pensons en général que le fait de se mettre en colère et de la déverser sur une personne, va nous soulager. Le défi, c’est que lorsque nous sommes en colère, nous la maintenons en nous et la laissons nous brûler plusieurs jours, plusieurs heures avant d’avoir l’opportunité de la déverser sur des gens. La mauvaise nouvelle étant que nous n’arrivons pas toujours à tout déverser. Pendant ce temps nous nous faisons tellement du mal et nous rongeons. Notre tension monte et les brûlures s’accélèrent dans notre corps. Nous sommes ruinés et totalement extenués le soir quand nous rentrons chez nous. etc.

Je ne pense pas que nous prenons du plaisir à vivre ces douloureux instants. Les maladies que cela nous causent sont terribles : le cancer, la tension artérielle, les AVC, la perte de mémoire, l’irritabilité….

Pardonnez-moi, mais il n’y a que les gens qui prennent du plaisir à se faire du mal eux-mêmes qui se causent ces choses. Dernièrement, j’ai remarqué que j’ai des irritations et des picotements dès que je commence à critiquer et à aller en cabale contre quelqu’un. Cela me ronge tellement que je préfère maintenant être compatissant parce que je tiens vraiment à me sentir bien dans ma vie, être heureux et avoir le sentiment d’être utile aux autres plutôt que de me ronger et me causer de la maladie inutilement.

 

La compassion et l’empathie

Voici une bonne nouvelle au sujet de la possibilité de développer la maitrise de soi et se faire du bien à soi-même :

 

Lorsque nous apprécions, encourageons, remercierons, valorisons, sommes compatissants et donnons de la considération aux autres nous nous sentons bien. Par contre lorsque nous accusons, critiquons, dévalorisons, punissons, bafouons les autres nous nous sentons très mal dans notre peau.

Alors que faire pour se sentir bien dans sa peau et renforcer sa maitrise émotionnelle ? Apprécier, remercier, encourager, considérer, être compatissant, valoriser. Est-ce qu’il faut le faire même lorsque les autres foutent la merde ? Oui, c’est facile à faire lorsqu’on tient à se sentir bien dans sa peau et développer la maîtrise émotionnelle car C’est agréable d’être agréable avec les autres et c’est désagréable d’être désagréable avec les autres.

La concentration sur les opportunités et les résultats intéressants

La dernière fois que j’animais un atelier sur le leadership et la maîtrise émotionnelle, quelqu’un me disait qu’il y a des choses que lui ne supporte pas. Je lui ai demandé ce qu’il ne supporte pas. Il me répondit :

 

« Je ne supporte pas que le travail soit mal fait. Je ne supporte pas qu’on vienne en retard. Je ne supporte pas qu’on me manque de respect. Je ne supporte pas qu’on soit hypocrite ».

 

Je repris la parole pour lui demander s’il s’énerve souvent. Il me dit « OUI ».

Alors, j’ai enchainé pour lui dire que c’est parce qu’il se concentre souvent sur ce qui ne va pas, ce qui est inadmissible, intolérable, insupportable, injuste, impossible, incroyable qu’il a souvent mal. L’émotion est une réponse. La réponse de la part de ce à quoi nous prêtons attention. Si bien que lorsque vous prêtez attention à ce qui ne va pas, vous avez mal. Et si vous prêtez attention à ce qui va, vous vous sentez bien.

Est-ce que cela veut dire qu’il faut négliger ce qui ne va pas ? Si vous pouvez vous occuper de ce qui ne va pas, sans perdre votre maitrise émotionnelle, occupez-vous en. Si vous voulez renforcer votre maitrise émotionnelle, prêtez attention aux opportunités et aux résultats intéressants. Si vous faites attention à ce que vous aimez et appréciez, vous allez conserver votre maitrise émotionnelle. Si vous faites attention à ce que vous détestez et trouvez inacceptable, vous perdez la maîtrise émotionnelle.

عموی پیر من

 

عموی پیر من

بکوشیم برای دیگران مفید باشیم

   عموی پیرم خدمتکاری داشت که به مدت سی وپنج سال کارهای او را سرپرستی می کرد. شبی ، عمویم وقتی دید این زن بیچاره بیمار است ، به کتاب (پزشکی) خود مراجعه کرد ، دارویی در نظر گرفت ونیمه شب خارج شد به نزد دارو سازرفت تا آن را آماذه کند.غیبتش طولانی شد ، نگرانی مرا فرا گرفت . من با عجله، از کوتاهترین راه ، به نزد دارو ساز دویدم. عمویم چند لحظه قبل از آنجا خارج شده بود. آسوده خاطر، از راهی که اومی بایست طی کند رفتم.

  پس از لحظه ای در مقابلم مردی را دیدم که به نظرم عمویم نبود. او، با تلاش ، جسم سنگینی را حمل می کرد ، آن را دو بار برای  نفس  تازه کردن زمین گذاشت. وقتی به بالای کوچه رسید آن را در گوشه ای قرار داد وبا عصایش اطمینان حاصل کرد که این جسم دوباره نمی تواند قل بخورد .

   بالاخره عمویم را شناختم ، پس از آنکه علت آمدنم را برایش توضیح دادم ، او به من گفت :« آه ،  این سنگ بزرگ مرا حسابی متعجب کرد، اگر نبود الان رسیده بودم.» وبا پایی که می لنگید  تندتر رفت.

او که پیرولنگ ومجروح بود، در بردن این سنگ بزرگ به جای که دیگر نتواند مزاحم راه کسی باشد تردید نکرد.       

 

 

Mon vieil oncle

Efforçons –nous d’être utile aux autres

  

   Mon vieil oncle avait qui pendant trente –cinq ans avait dirigé son ménage. Un soir, cette pauvre femme se trouvant malade, mon oncle consulta son livre, imagina une drogue et sortit à minuit pour la faire préparer chez le pharmacien. Son absence se prolongeant, l’inquiétude me prit. je courus an hâte chez le pharmacien par le chemin le plus court. Mon oncle était sorti depuis quelques instants. Tranquillisé, je m’acheminai par la rue qu’il avait dû suivre.

   Au bout d’un moment, je vis devant moi un homme que je ne reconnus pas pour mon oncle. Il portait, avec effort, un objet pesant qu’il posa deux fois pour reprendre haleine. Arrivé au haut de la rue il le plaça dans pouvait rouler de nouveau.

   Alors je reconnus mon oncle. Après lui avoir expliqué le motif de ma course : «  Et ! J’y serais déjà, me dit-il, sans un énorme caillou où je me suis choqué rudement. » Et il hâtait le pas en boitant.

   Agé,boiteux et blessé il n’avait pas hésité à porter la grosse pierre en un lieu où elle ne plus nuire personne.

نعل اسب

   نعل اسب

  با اجتناب ازانجام زحمت کوچکی ، اغلب بر خود زحمات بزرگ

    تحمیل می کنیم                        

روزی یک روستایی با فرزندش  تماس راهی سفر شد. طی راه، پدر به فرزند گفت : «نگاه کن ،آن را روی زمین یک نعل اسب است .آن را بردار و در جیبت بگذار.

___  توماس پاسخ داد : به ! این  ارزش این را ندارد که برای برداشتنش خم شویم »

پدر هیچ پاسخی نداد ، نعل را برداشت و در جیبش گذاشت. هنگام رسیدن به روستا  ، آن را به نعل بند فروخت ، ونعل بند به او چند لیارد ( واحد قدیمی پول ) داد. با این پول پدر مقداری گیلاس خرید.

   پس از انجام این کار ،دوباره به راه افتادند. خورشید سوزان بود، و توماس داشت از تشنگی هلاک می شد .با وجود این به هر طرف که نگاه میکردند ، نه خانه ای ، نه درختی برای پناه گرفتن و نه چشمه ای برای رفع تشنگی  می دیدند.

   در همین موقع، جوریکه تصادفی به نظربیاید، پدر یک گیلاس انداخت . توماس با عجله آن را برداشت و و زود در دهانش گذاشت. چند قدم دورتر ، پدر دومین گیلاس را انداخت ، توماس با اشتیاق آن را برداشت . این کلک ادامه داشت تا موقعی که او تمام گیلاسها را جمع کرد.

   وقتی او گیلاس آخر را خورد ، پدر با خنده به طرف او برگشت و به او گفت :« حالا می بینی که اگر   فقط برای  یک بار می خواستی برای برداشتن نعل خم شوی، مجبور نمی شدی اینکار را صد بار برای (برداشتن) گیلاس انجام دهی.  

                                                   Le fer à cheval

                         En voulant éviter une petite peine, on s’en impose

                                                     Souvent de grandes.

   Un villageois partit un jour en voyage avec son fils Thomas. Chemin faisant, le père dit à l’enfant : « Regarde, voilà, par terre un morceau de fer à cheval. Ramasse- le  et mets –le dans ta poche.

___ Bah ! répondit Thomas, cela ne veut pas la peine qu’on baisse pour le prendre. »

   Le père ne répondit rien, ramassa le fer et le mit dans sa poche. En arrivant au village, il le vendit au maréchal-ferrant, qui lui en donna quelques liards. Avec cet argent, il acheta des cerises.

Cela fait, le père et le fils se remirent en route. Le soleil était ardent, et Thomas mourait de soif. Cependant, de quelque côté qu’on tournât les yeux, on ne voyait ni maison, ni arbres pour s’arbitre, ni source pour désaltérer.

   Alors, le père laissa tomber une cerise, comme par hasard. Thomas s’empressa de la ramasser et la porta aussitôt à sa bouche. Quelques pas plus loin, le père laissa tomber une deuxième cerise que Thomas saisit avec l’empressement. Ce manège continua jusqu’à ce qu’il eût ramassé toutes les cerises.

 

   Quand il eut mangé  la dernière, le père se tourna vers lui en riant et lui dit : « tu vois maintenant que si tu avais voulu le baisser une seule fois pour ramasser le fer à cheval, tu n’aurais pas été obligé de le faire cent fois pour les cerises.

                                                                                                             D’après Grimm.

اصطلاحات مربوط به اندازه ها و مقدارها در فرانسه

Les mesures – Les quantités

اندازه ها و مقدارها

 

2, 4, 6 … sont des chiffres pairs _ 1, 3, 5 … sont des chiffres Impaires.

عددهای 2، 4، 6، زوج و... هستند عددهای 1، 3، 5، ...فرد هستند.

   .157est nombres à trois chiffre    

      عدد 157 سه رقم دارد.

On peut écrire un nombre en chiffres ou en lettres.

می توان عدد را با رقم و با حروف نوشت.

160 est un chiffre rond, 158.5 est un chiffre exact.

160 یک عدد گرد شده است ، 158.5 یک عدد دقیق است.  

Vous êtes combien ? (= combien de personnes)

شما چند تایید؟(= چند نفر هستید؟)

7+6 ça fait combien ? Ça fait   13

7+6 چقدرمی شود؟ می شود  13

Nous sommes quatre.

ما چهار نفر هستیم.

                                                                 

Le garçon de café calcule= compte facilement de tête(= mentalement, sans calculette), il fait ses calculs de tête.

 پسر در کافی شاپ حساب کرد= به راحتی از حفظ حساب کرد(=با ذهنش، بدون ماشین حساب) او با ذهنش حساب می کند .

                                                                                         

Comme il est bon en calcul mental. Il ne Fait pas souvent d’erreur de calcul.

چقدر خوب او با ذهنش حساب می کند. او اغلب در حساب کردن اشتباه نمی کند.                                                          .

Il fait le total =la somme des boissons.

 او مجموع را حساب کرد= مبلغ نوشیدنی ها                                           

Le tout= le montant s’élève à 8.54.€

همه= مبلغ کل به  8.54 یورو می رسد.                                                                        

Jules fait ses comptes régulièrement (= il vérifie son budget).

ژول حسابش را به طور منظم دارد.                                                                                                       

Les quatre opérations : combien font …? 

چهار عمل اصلی: چقدر می شود؟                                                                              

L’addition      2+4=6      (2 plus 4 égales 6)      (additionner)

جمع: 2+4=6 ( 2به اضافه4 می شود )  (جمع کردن)                                                      

La soustraction  7-5= 2  (7 moins 5 égale 2)   (soustraire)

           تفریق:7-5=2 (7 منهای 5 می شود 2) ( تفریق کردن)                                         

La multiplication 6×8=48 (6 multiplié par 8 égale 48) (multiplier)

             ضرب 6×8=48 (6 ضربدر 8 می شود48) (ضرب کردن)

La division 12÷6=2 (12 divisé par 6 égale 2)   (diviser)

تثسیم: 12÷6=2 12 تقسیم بر 6 می شود2) (تقسیم کردن)       

La moitiée 1/2 , le tiers 1/3, le quart 1/4 , le cinquième 1/5 ,  le dixième 1/10 , etc… sont des fractions.

نصف ½ ، ثلث1/3 ، ربع 1/4 ،خمس1/5، یکدهم1/10و غیره کسر خوانده می شود.

Le nombre de publication a doublé, triplé, quadruplé.

تعداد نشر دو برابر ، سه برابر، چهار برابر شد.                

Le pourcentage de publication a augmenté, il y a 3% (trois pour cent) de publications en plus.

درصد نشر بالا رفت، نشر سه درصد افزایش یافت.                                                                                          

Quand on fait une recette de cuisine, il faut respecter les proportions (= la quantité relative de chaque ingrédient)

وقتی از روری دستورالعمل آشپزی می کنیم، باید اندازه ها را رعایت کنیم.(=مقدار مربوط به هر ماده)              

Le temps de cuisson est proportionnel  à la taille du plat(= plus le plat est grand, plus le temps du cuisson est long).

زمان پخت بستگی به مقدار غذا دارد.(هر چه مقدار غذا بیشتر باشد زمان پخت طولانی تر است.)         

Si tu achètes 10£ de tickets bus un mois et 6£ suivant. Fais la moyenne de tes achats : tu dépenses en moyennes 8£ par mois de tickets.

اگر یک ماه ده یورو بلیت اتوبوس بخرید و ماه بعد شش یورو، شما درماه به طور متوسط هشت یورو بلیت می خرید.                  

                                                                                                     

 

  

 

 

 

ارزش انسان

 

یک سخنران معروف سمینارخود را با بالاگرفتن یک اسکناس بیست دلاری سخنرانیش را آغاز کرد و گفت: چه کسی دوست دارد این اسکناس را داشته باشد؟  دست ها شروع  به بالا رفتن کرد، او گفت:  من این اسکناس 20 دلاری را به یکنفر از شما خواهم داد ولی قبل از آن اجازه بدهید با آن کاری بکنم. او اسکناس را بشدت مچاله کرد و پرسید  : آیا هنوز اسکناس را می خواهید ؟ دستها شروع به بالا رفتن کرد.

خوب، باشه، اما اگر این کار را بکنم چطور؟ او اسکناس مچاله را زمین انداخت و با دوپا روی آن پرید، هر چقدر که توانست آن را له کرد تا جایی که اسکناس پوشیده از گرد وخاک کف {سالن} شد. سپس پرسید : حالا کی هنوز آن را می خواهد. واضح است، که دستها هنوز بالا می رفت.

دوستان من، شما اکنون درسی گرفتید...آنچه من با این اسکناس کردم  اهمیت چندانی ندارد، شما هنوز آن را می خواهید زیرا ارزش آن تغییر نکرده است . ارزش آن هنوز 20 دلار است.

چند بار در زندگی  مسائل  شما را مچاله ، طرد و آلوده کرده است و شما حس کرده اید دیگر هیچ ارزشی ندارید ، در واقع ارزش شما هیچ تغییری نکرده است. این ارزش در نظر کسانی که شما را دوست دارند تغییری نکرده است!  ارزش شخص بسته به آنچه که با او می کنند یا نمی کنند نیست. شما همیشه می توانید از نو شروع کنید و اهداف تان را بدست آورید. اینها چیزی را تغیر نمی دهد،  ارزش شما همیشه ذاتی و دست نخورده است. 

La valeur de la personne

 

Un conférencier bien connu commence son séminaire en tenant bien haut un billet de 20 $. Il demande aux gens : Qui aimerait avoir ce billet ?Les mains commencent à se lever alors il dit :Je vais donner ce billet de 20$ à quelqu'un de vous mais avant, laisser moi faire quelque chose avec. Il chiffonne alors le billet avec force et il demande : Est-ce que vous voulez toujours de ce billet ? Les mains continuent à se lever.

Bon, d'accord, mais que se passera-t-il si je fais cela. Il jette le billet froissé par terre et saute à pied joints dessus, l'écrasant autant que possible et le recouvrant des poussières du plancher. Ensuite il demande : Qui veut encore avoir ce billet ? Évidemment, les mains continuent de se lever !

- Mes amis, vous venez d'apprendre une leçon ...Peu importe ce que je fais avec ce billet, vous le voulez

 toujours parce que sa valeur n'a pas changé, il vaut toujours 20 $.

Plusieurs fois dans votre vie vous serez froissés, rejetés, souillés par les gens ou par les  événements. Vous aurez l'impression que vous ne valez plus rien mais en réalité votre valeur n'aura pas changé. Elle ne change pas aux yeux des gens qui vous aiment ! La valeur d'une personne ne tient pas à ce l'on fait ou pas.  Vous pourrez toujours  recommencer et atteindre vos objectifs. Cela ne change rien, votre valeur  intrinsèque est toujours intacte.

آیا یک روز در هفته ورزش کردن در هفته مفید است؟

 

فواید فعالیت فیزیکی منظم بر سلامتی بدن بسیار زیاد است.اما آیا  فقط یک بار در هفته ورزش  نیز تاثیر گذار است؟ پاسخ به این سوالدر موارد قلبی،عضلانی و یا مفاصل متفاوت است.

ورزش فواید زیادی دارد: تاثیر ویژه آن بهبود بخشیدن وضعیت فیزیکی و فکری فرد است. اما توالی آن چگونه باید باشد. دعوت شدگان برنامه سلامتی ( صحبتی با دکتر) نشریه فیگارو: دکترفابین گز، متخصص قلب بیمارستان آمبرواز پاره و کریستین دولانگ، دکتر در ورزش، پاسخ دقیقی برای این پرسش دارند.

برای پاسخ به این پرسش، باید مشخص نمود کدام ارگان مد نظر است قلب یا عضلات و یا مفاصل. در مورد قلب فعالیت ورزش یک بار در هفته فایده ی  چندانی به همراه ندارد. زیرا قلب 75% آنچه را بدست آورده است در مدت سه یا چهار روز به نوعی "فراموش" می کند. و مثل اینست  هر بار از صفر آغاز کند {یعنی آمادگی قبل را حفظ نمی کند} و با سردی دوباره شروع کند. این توالی { توالی وزرش کردن  یک روز در هفته} می تواند برای کسی که مشکل قلبی عروقی  دارد بدتر هم باشد. دکتر فابین گز متذکر می شود: یکی از اساسی ترین فعالیت های فیزیکی، بخصوص برای افرادی که مدتها ورزش نکرده اند،  فعالیتی است  که خون را به گردش در آورد و مرتب و تدریجی باشد.

بنابر نظر دکتر لولانگ: برای عضلات و مفاصل مسئله قدری متفاوت است، تاثیرات ورزش می تواند تا شش هفته هم باقی بماند. پس این امکان وجود دارد که یک بار در هفته ورزش کرد بدون اینکه  فواید {بار قبل} از دست برود و با هر بار  ورزش، تاثیرات آن را بتدریج افزایش داد.  اما نظم همچنان قانون طلایی است و دوجلسه در هفته بسیار بهتر است هم برای بهبود بخشیدن { عضلات و مفاصل} وهم اینکه  درهر باردیگر آزار دهنده نخواهد بود. 

Faire du sport une fois par semaine, est-ce utile ?

Par    Le figaro.fr   Mis à jour le 07/07/2017 à 17:52  Publié le 07/07/2017 à 17:52

 

 Les bénéfices de l’activité physique régulière sur la santé sont très nombreux. Mais faire du sport une seule fois par semaine suffit-il pour que le corps en profite ? La réponse n’est pas la même si on parle du cœur ou des muscles et des articulations.

 

 

Le sport a de nombreux avantages: il permet notamment d’améliorer sa condition physique et mentale.

Mais à partir de quelle fréquence? Invités de l’émission santé vidéo du Figaro Toc Toc Docteur, le Dr Fabien Guez, cardiologue à l’hôpital Ambroise Paré (Boulogne-Billancourt), et Christophe Delong, médecin du sport, apportent une réponse nuancée (voir la vidéo ci-dessus).

Car pour répondre à cette question, il faut distinguer ce qui concerne le cœur d’une part et les muscles et articulations d’autre part. Pour le cœur, faire de l’activité physique une fois par semaine n’entraîne pas de gros bénéfices. Car il «oublie» en quelque sorte environ 75% de ce qu’il a appris au bout de seulement 3-4 jours. C’est donc comme s’il repartait de zéro à chaque fois, en reprenant à froid. Au pire, cette fréquence peut se révéler même mauvaise pour une personne souffrant d’un problème cardio-vasculaire. «Un des fondamentaux de l’activité physique pour le cœur et l’appareil circulatoire, c’est vraiment la régularité et la progressivité, surtout quand on n’a pas fait l’activité physique depuis longtemps», rappelle Fabien Guez.

Pour les muscles et les articulations, les choses sont un peu différentes: les bénéfices des efforts peuvent durer jusqu’à 6 semaines, selon le Dr Lelong. Il est donc possible de faire du sport une fois par semaine et progresser dans le travail, sans perdre à chaque fois tous les bénéfices. Mais la régularité reste l’une des règles d’or donc deux séances par semaine sont bien meilleures, aussi bien pour s’améliorer que pour ne pas avoir trop mal à chaque fois.

داستان خرگوش کوچک

                                        داستان خرگوش کوچک

 

یک روز در ماه مه گذشته ،خسته از یک گردش طولانی ، درمیان دسته ای یونجه خوابیده بودم ، که ناگهان احساس کردم گرفتار شده ام . او مارگو کوچولو بود ، که در امتداد  چاودارهای سیاه راه می رفت، مرا دید که خوابیده ام و به سرعت مرا از گردن و گوش هایم  گرفت .

با تمام نیرویم تکان می خوردم ، می خواستم فرار کنم ، افسوس ! تمام تلاشهایم بی فایده بود. مارگو مرا در اغوش گرفت و به اتاقش برد ، در آنجا مرا مملو ازنوازش وتوجه نمود. او نسبت به من نوعی مهربانی نهانی داشت ، مقدار زیادی سبزی و گل  می آورد تا صحرا و آزادیم را فراموش کنم.

اوخوب عمل کرد، اما من همیشه درفکر  چمنهای با طراوت ، لذت دویدن در جنگل و دشتهای مورد علاقه ام بودم وغمگین می شدم. وقتی مارگو ناراحتی مرا می دید توجه اش را دو برابر می کرد. او مرا نوازش می کرد، برای من سبزی های پر گل می آورد که مرا یاد صحرا و چمنزار می انداخت.

بلاخره غم واندوه من آنقدر زیاد شد که بیمار شدم. در پایان چند هفته مارگو با دیدن اینکه من در حال مردن هستم ، مرا در آغوش گرفت ، به آرامی نوازش کرد و مرا به چمن زاری برد که مرا گرفته بود و رها کرد. 

                                        Histoire d’un petit lièvre

 

 

   Un jour du mois de mai dernier, fatigué par une longue course, je dormais dans une touffe de luzerne lorsque tout à coup je me sentis saisi. C’était la petit Margot qui, longeant les seigles verts, m’avait aperçu dormant et m’avait vive ment attrapé par le cou et les oreilles.

 

   Je m’agitai de toute mes forces, je voulus fuir : hélas ! Tous mes efforts furent inutiles. Margot me retint dans ses bras et m’emporta dans sa chambre, où elle me combla de soins et de caresses. Elle me fit une gentille cachette, plein d’herbe et de fleurs pour me faire oublier les champs et ma liberté.

   Mais elle eut beau faire, je devins triste en pensant sans cesse à l’herbe fraîche, au plaisir de courir dans les bois et les plaines à ma fantaisie, Margot voyant ma tristesse redoubla de soins. Elle me caressait, m’apportait des herbes fleuries qui me rappelaient les champs et les près.

   Enfin ma tristesse s’accrut si bien que je tombai malade. Au bout de quelques semaines, Margot voyant que j’allais mourir, me prit dans ses bras, me caressa bien doucement et me porta dans le pré où elle m’avait pris. 

 

D’ près   J.  Richepin.

  

 

 

برادری

 

برادری

همه مردم با هم برادرند

 

   مدتی است  در منزلم در گرنوزه موسسه کوچک خدماتی "برادری" ایجاد کرده ام و بسیار دوست دارم آن را گسترش و رواج دهم.

   در مورد آن مطالب بسیار کمی برای گفتن دارم. کار ما یک غذای هفتگی برای کودکان فقیر است. هر هفته مادران فقیرفرزندانشان را برای ناهار خوردن به منزل من می آورند. اکنون  بیست و چهار تای آنها را دارم. این بچه ها با هم ناهار می خورند ؛ آنها همه باهم قاطی هستند ، کاتولیکها ، پروتستانها ، انگلیسی، فرانسوی ، ایرلندی، بدون وجه تمایز مذهبی و ملی. من آنها را به شادی و خندیدن دعوت می کنم و به آنها می گویم : « آزاد باشید.»

   زنم، دخترم، خواهر زنم، پسرانم، خدمتکاران، ومن نیز به آنها خدمت می کنیم. آنها با خشنودی غذا می خورند. پس از آن بازی می کنند و بعد به مدرسه می روند.

   این صدقه نیست ، این برادری است.    

                  

Fraternité

Tous les hommes sont frères.

 

   J’ai établi depuis quelque temps dans la maison à Guernesey, une petite  institution de fraternité pratique que je voudrais accroître et surtout propager.

Cela est si peu de chose que je puis en parler.

   C’est un repas hebdomadaire d’enfants indigents. Toutes les semaines, des mères pauvres amènent leurs enfants dîner chez  moi. J’en ai maintenant vingt-deux. Ces enfants dînent ensemble ; ils sont tous confondus, catholiques, protestants, Anglais, Français, Irlandais, sans distinction de religion ni de nation. Je les invite à la joie et au rire ; et je leur dis :  Soyez libre.  

   Ma femme, ma fille, ma belle- sœur, mes fils, mes domestiques, et moi aussi, nous les servons.  Ils mangent de bon cœur. Après quoi, ils jouent, puis ils vont à l’école.

   Ceci n’est pas de l’aumône, c’est de la fraternité.

                                                                                    

         Victor Hugo